Anna Veith

Anna Veith

Anna Fenninger w 2013
Data i miejsce urodzenia	18 czerwca 1989 Hallein
Klub	Skiklub Hypo Hallein
Wzrost	166 cm
Debiut w PŚ	11.11 2006, Levi (DNF1 - slalom)
Pierwsze punkty w PŚ	21.01 2007, Cortina d’Ampezzo (16. - gigant)
Pierwsze podium w PŚ	26.01 2009, Cortina d’Ampezzo (2. - super G)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria Igrzyska olimpijskie złoto Soczi 2014 Supergigant srebro Soczi 2014 Gigant srebro Pjongczang 2018 Supergigant Mistrzostwa świata złoto Ga-Pa 2011 Supekombinacja złoto Vail/Beaver Creek 2015 Supergigant złoto Vail/Beaver Creek 2015 Gigant srebro Ga-Pa 2011 Drużynowo srebro Vail/Beaver Creek 2015 Zjazd brąz Schladming 2013 Gigant Puchar Świata Kryształowa Kula 2013/2014 Kryształowa Kula 2014/2015 3. miejsce 2012/2013 Puchar Świata (Zjazd) 2. miejsce 2013/2014 2. miejsce 2014/2015 Puchar Świata (Supergigant) 2. miejsce 2013/2014 2. miejsce 2014/2015 3. miejsce 2011/2012 3. miejsce 2012/2013 3. miejsce 2017/2018 Puchar Świata (Gigant) Mała Kryształowa Kula 2013/2014 Mała Kryształowa Kula 2014/2015 2. miejsce 2012/2013 Puchar Świata (Superkombinacja) Mała Kryształowa Kula 2014/2015 Mistrzostwa świata juniorów złoto Québec 2006 Kombinacja złoto Québec 2006 Supergigant złoto Formigal 2008 Kombinacja złoto Formigal 2008 Gigant srebro Québec 2006 Zjazd srebro Formigal 2008 Supergigant brąz Ga-Pa 2009 Supergigant
Strona internetowa

Anna Veith z domu Fenninger (ur. 18 czerwca 1989 w Hallein) – austriacka narciarka alpejska, trzykrotna medalistka olimpijska, sześciokrotna medalistka mistrzostw świata, wielokrotna medalistka mistrzostw świata juniorów oraz dwukrotna zdobywczyni Pucharu Świata.

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 8 grudnia 2004 roku w Gosau, gdzie w zawodach FIS Race zajęła 32. miejsce w slalomie gigancie. W 2006 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Quebecu, zdobywając złote medale w supergigancie i kombinacji oraz srebrny w zjeździe. Podobne wyniki osiągnęła podczas mistrzostw świata juniorów w Formigal, gdzie była najlepsza w gigancie i kombinacji oraz druga w supergigancie. Ostatni sukces w tej kategorii wiekowej osiągnęła na MŚJ w Ga-Pa w 2009 roku, gdzie zajęła trzecie miejsce w supergigancie.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 11 listopada 2006 roku w Levi, gdzie nie ukończyła pierwszego przejazdu slalomu. Pierwsze pucharowe punkty zdobyła 21 stycznia 2007 roku w Cortinie d’Ampezzo, zajmując szesnaste miejsce w gigancie. Dwa lata później w tej samej miejscowości po raz pierwszy stanęła na podium, zajmując drugie miejsce w supergigancie. Rozdzieliła wtedy Szwedkę Jessicę Lindell-Vikarby i Andreę Dettling ze Szwajcarii. Pierwsze zwycięstwo w zawodach tego cyklu wywalczyła 26 stycznia 2009 roku w Cortinie d'Ampezzo, gdzie była najlepsza w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2013/2014, kiedy zdobyła Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej. W tym samym sezonie była też najlepsza w klasyfikacji giganta oraz druga w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta. Rok wcześniej była trzecia w klasyfikacji generalnej, ulegając tylko Tinie Maze ze Słowenii i Niemce Marii Höfl-Riesch. Zajęła wtedy także drugie miejsce w gigancie i trzecie w supergigancie. W pierwszej trójce klasyfikacji końcowych znalazła się również w sezonie 2011/2012, kiedy była trzecia w supergigancie.

W 2009 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Val d’Isère, gdzie zajęła między innymi czwarte miejsce w supergigancie. Walkę o medal przegrała tam ze swą rodaczką, Andreą Fischbacher. Rok później startowała w igrzyskach olimpijskich w Vancouver, zajmując 16. miejsce w superkombinacji i supergigancie oraz 25. w zjeździe. Pierwszy medal wśród seniorek wywalczyła na mistrzostwach świata w Ga-Pa w 2011 roku, zwyciężając w superkombinacji. na tych samych mistrzostwach wspólnie z kolegami z reprezentacji zajęła drugie miejsce w zawodach drużynowych. Podczas rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Schladming zdobyła brązowy medal w gigancie. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Francuzka Tessa Worley i Tina Maze. brała również udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi w 2014 roku, gdzie zwyciężyła w supergigancie, a w gigancie była druga. Rozdzieliła wtedy na podium Tinę Maze i Niemkę Viktorię Rebensburg. Sezon zakończyła zdobyciem Kryształowej Kuli za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata jako pierwsza Austriaczka od 2005 roku.

Sezon 2014/2015 był najlepszym w jej dotychczasowej karierze. Obroniła zwycięstwo w klasyfikacji generalnej PŚ a podczas mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek zdobyła złote medale w gigancie i supergigancie oraz srebrny w zjeździe.

W październiku 2015 roku, tuż przed rozpoczęciem kolejnego sezonu, doznała kontuzji kolana podczas treningu w Sölden. Zerwała więzadła krzyżowe w prawym kolanie, a także uszkodziła rzepkę. Kontuzja wykluczyła jej udział w zawodach w całym sezonie 2015/2016^[1].

Do rywalizacji powróciła 27 grudnia 2016 roku w Semmering, gdzie nie zakwalifikowała się do pierwszego przejazdu giganta. Dzień później zdobyła pierwsze po powrocie punkty, zajmując w tej samej konkurencji 25. miejsce. Miesiąc później, 29 stycznia 2017 roku w Cortinie d’Ampezzo, wywalczyła swoje jedyne podium tego sezonu, kończąc supergiganta na trzeciej pozycji. W lutym 2017 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, gdzie zajęła 22. miejsce w gigancie, a supergiganta nie ukończyła.

Starty w sezonie 2017/2018 zaczęła od zajęcia 21. miejsca w zjeździe w Lake Louise. W pierwszej części sezonu jeden raz stanęła na podium, 17 grudnia 2017 roku w Val d’Isère wygrała supergiganta. W lutym 2018 roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, zdobywając srebrny medal w tej samej konkurencji. Uplasowała się tam między Czeszką Ester Ledecką i Tiną Weirather z Liechtensteinu.

W styczniu 2019 podczas treningu giganta w Pozza di Fassa doznała kolejnej kontuzji zerwania więzadeł co wykluczyło ją ze startów do końca sezonu (w tym m.in. Mistrzostw Świata)^[2].

23 maja 2020 ogłosiła, że z powodu licznych kontuzji kończy aktywną karierę sportową.

Życie prywatne

Od 2009 roku związana ze snowboardzistą Manuelem Veithem. Para pobrała się 16 kwietnia 2016 roku i Anna przyjęła nazwisko męża. Tym samym od sezonu 2016/2017 narciarka startuje pod nowym nazwiskiem.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
25.	17 lutego	2010	Whistler	Zjazd	1:44,19	+5,76	Lindsey Vonn
16.	18 lutego	2010	Whistler	Superkombinacja	2:09,14	+4,13	Maria Riesch
16.	20 lutego	2010	Whistler	Supergigant	1:20,14	+2,16	Andrea Fischbacher
8.	10 lutego	2014	Krasnaja Polana	Superkombinacja	2:34,62	+1,82	Maria Höfl-Riesch
DNF	12 lutego	2014	Krasnaja Polana	Zjazd	1:41,57	—	Dominique Gisin Tina Maze
1.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Supergigant	1:25,52	—	—
2.	18 lutego	2014	Krasnaja Polana	Gigant	2:36,87	+0,07	Tina Maze
12.	15 lutego	2018	Pjongczang	Gigant	2:20,02	+2,08	Mikaela Shiffrin
2.	17 lutego	2018	Pjongczang	Supergigant	1:21,11	+0,01	Ester Ledecká

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
4.	3 lutego	2009	Val d’Isère	Supergigant	1:20,73	+1,28	Lindsey Vonn
7.	6 lutego	2009	Val d’Isère	Superkombinacja	2:20,13	+2,56	Kathrin Zettel
DNF1	9 lutego	2009	Val d’Isère	Zjazd	1:30,31	—	Lindsey Vonn
32.	14 lutego	2009	Val d’Isère	Slalom	1:51,80	—	Maria Riesch
5.	8 lutego	2011	Ga-Pa	Supergigant	1:23,82	+0,82	Elisabeth Görgl
1.	11 lutego	2011	Ga-Pa	Superkombinacja	2:43,23	—	—
17.	13 lutego	2011	Ga-Pa	Zjazd	1:47,24	+2,36	Elisabeth Görgl
2.	16 lutego	2011	Ga-Pa	Drużynowo	—	—	Francja
DNF 1	5 lutego	2013	Schladming	Supergigant	1:35,39	—	Tina Maze
DNF 2	8 lutego	2013	Schladming	Superkombinacja	2:39,92	—	Maria Höfl-Riesch
11.	10 lutego	2013	Schladming	Zjazd	1:50,00	+1,55	Marion Rolland
3.	14 lutego	2013	Schladming	Gigant	2:08,06	+1,18	Tessa Worley
1.	3 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Supergigant	1:10,29	—	—
2.	6 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Zjazd	1:45,89	+0,02	Tina Maze
4.	9 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Superkombinacja	2:33,37	+0,89	Tina Maze
1.	12 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Gigant	2:19,16	—	—
DNF	7 lutego	2017	Sankt Moritz	Supergigant	1:32,34	-	Nicole Schmidhofer
22.	16 lutego	2017	Sankt Moritz	Gigant	2:05,55	+3,16	Tessa Worley

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
2.	3 marca	2006	Québec	Zjazd	1:13,51	+0,10	Marianne Abderhalden
4.	4 marca	2006	Québec	Slalom	1:37,30	+1,63	Maria Pietilä-Holmner
1.	5 marca	2006	Québec	Supergigant	1:10,96	-	-
9.	7 marca	2006	Québec	Gigant	2:22,43	+2,07	Tina Weirather
1.	7 marca	2006	Québec	Kombinacja	24,49 pkt	-	-
2.	23 lutego	2008	Formigal	Supergigant	1:40,19	+0,78	Viktoria Rebensburg
4.	26 lutego	2008	Formigal	Zjazd	1:50,13	+1,25	Ilka Štuhec
8.	28 lutego	2008	Formigal	Slalom	1:33,85	+2,29	Michaela Kirchgasser
1.	29 lutego	2008	Formigal	Gigant	1:42,50	-	-
1.	29 lutego	2008	Formigal	Kombinacja	30,20 pkt	-	-
17.	1 marca	2009	Ga-Pa	Slalom	1:42,07	+3,47	Denise Feierabend
6.	2 marca	2009	Ga-Pa	Gigant	2:45,81	+1,93	Viktoria Rebensburg
3.	3 marca	2009	Ga-Pa	Supergigant	1:19,80	+1,11	Viktoria Rebensburg

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 2006/2007: 108.
• sezon 2007/2008: 60.
• sezon 2008/2009: 20.
• sezon 2009/2010: 26.
• sezon 2010/2011: 12.
• sezon 2011/2012: 5.
• sezon 2012/2013: 3.
• sezon 2013/2014: 1.
• sezon 2014/2015: 1.
• sezon 2016/2017: 74.
• sezon 2017/2018: 15.
• sezon 2018/2019: 39.
• sezon 2019/2020: 61.

Miejsca na podium

Zwycięstwa w zawodach

1. Lienz – 28 grudnia 2011 (gigant)
2. Semmering – 28 grudnia 2012 (gigant)
3. Ga-Pa – 3 marca 2013 (supergigant)
4. Ofterschwang – 9 marca 2013 (gigant)
5. Lienz – 28 grudnia 2013 (gigant)
6. Are – 6 marca 2014 (gigant)
7. Are – 7 marca 2014 (gigant)
8. Lenzerheide – 16 marca 2014 (gigant)
9. Sölden – 25 października 2014 (gigant)^[3]
10. Maribor – 21 lutego 2015 (gigant)
11. Bansko – 1 marca 2015 (superkombinacja)
12. Bansko – 2 marca 2015 (supergigant)
13. Are – 13 marca 2015 (gigant)
14. Méribel – 22 marca 2015 (gigant)
15. Val d’Isère – 17 grudnia 2017 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach

1. Cortina d’Ampezzo – 26 stycznia 2009 (supergigant) – 2.miejsce
2. Zauchensee – 8 stycznia 2011 (zjazd) – 3.miejsce
3. Cortina d’Ampezzo – 21 stycznia 2011 (supergigant) – 3.miejsce
4. Lake Louise – 4 grudnia 2011 (supergigant) – 2.miejsce
5. Beaver Creek – 7 grudnia 2011 (supergigant) – 3. miejsce
6. Bad Kleinkirchheim – 8 stycznia 2012 (supergigant) – 3. miejsce
7. Ga-Pa – 5 lutego 2012 (supergigant) – 2. miejsce
8. Schladming – 18 marca 2012 (gigant) – 2. miejsce
9. Lake Louise – 2 grudnia 2012 (supergigant) – 3. miejsce
10. Åre – 19 grudnia 2012 (gigant) – 2. miejsce
11. St. Anton – 12 stycznia 2013 (zjazd) – 3. miejsce
12. St. Anton – 13 stycznia 2013 (supergigant) – 2. miejsce
13. Maribor – 26 stycznia 2013 (gigant) – 3. miejsce
14. Beaver Creek – 30 listopada 2013 (supergigant) – 2. miejsce
15. Lake Louise – 7 grudnia 2013 (zjazd) – 3. miejsce
16. Lake Louise – 8 grudnia 2013 (supergigant) – 3. miejsce
17. St. Moritz – 14 grudnia 2013 (supergigant) – 3. miejsce
18. Altenmarkt-Zauchensee – 11 stycznia 2014 (zjazd) – 2. miejsce
19. Crans-Montana – 2 marca 2014 (zjazd) – 2. miejsce
20. Lenzerheide – 13 marca 2014 (supergigant) – 2. miejsce
21. Lake Louise – 5 grudnia 2014 (zjazd) – 2. miejsce
22. Val d’Isère – 21 grudnia 2014 (supergigant) – 2. miejsce
23. Innsbruck – 28 grudnia 2014 (gigant) – 2. miejsce
24. Cortina d’Ampezzo – 19 stycznia 2011 (supergigant) – 2.miejsce
25. St. Moritz – 24 stycznia 2015 (zjazd) – 2. miejsce
26. St. Moritz – 25 stycznia 2015 (supergigant) – 2. miejsce
27. Ga-Pa – 7 marca 2015 (zjazd) – 2. miejsce
28. Ga-Pa – 8 marca 2015 (supergigant) – 3. miejsce
29. Méribel – 20 marca 2015 (supergigant) – 2. miejsce
30. Cortina d’Ampezzo – 29 stycznia 2017 (supergigant) – 3. miejsce
31. Crans-Montana − 3 marca 2018 (supergigant) – 2. miejsce

• W sumie (15 zwycięstw, 19 drugich i 12 trzecich miejsc).

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.)