Annabrzeskie Wąwozy
| ||
| rezerwat leśny | ||
| Państwo |  Polska | |
| Województwo |  lubuskie | |
| Mezoregion | Wzgórza Dalkowskie | |
| Data utworzenia | 1977 | |
| Akt prawny | M.P. z 1977 r. nr 19, poz. 107 | |
| Powierzchnia | 56,11 ha | |
| Ochrona | czynna | |
Położenie na mapie gminy Bytom Odrzański _location_map.png "Mapa lokalizacyjna gminy Bytom Odrzański")  Annabrzeskie Wąwozy | ||
Położenie na mapie Polski  Annabrzeskie Wąwozy | ||
Położenie na mapie województwa lubuskiego  Annabrzeskie Wąwozy | ||
Położenie na mapie powiatu nowosolskiego  Annabrzeskie Wąwozy | ||
 51°40′30″N 15°50′00″E/51,675000 15,833333 | ||
Rezerwat przyrody „Annabrzeskie Wąwozy”[1] – rezerwat przyrody w południowo-zachodniej Polsce, na terenie nadleśnictwa Szprotawa, województwo lubuskie, powiat nowosolski, gmina Bytom Odrzański.
Rezerwat położony jest w północno-zachodniej części Wzgórz Dalkowskich, na pograniczu województwa dolnośląskiego i województwa lubuskiego, około 1,0 km na południe od miejscowości Bonów.
Rezerwat został utworzony w 1977 r. Jest to rezerwat leśny o powierzchni 56,11 ha. Celem ochrony jest: zachowanie naturalnego zróżnicowania ekosystemów leśnych z zachowaniem cennych gatunków flory i fauny. Rezerwat służy dla celów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych.
Rezerwat obejmuje bardzo ciekawą pod względem florystycznym i krajobrazowym, sfałdowaną część zalesionej wierzchowiny Wzgórz Dalkowskich poprzecinaną wąwozami. Obszar rezerwatu charakteryzuje się silnie rozwiniętą rzeźbą terenu. Najwyższe wzniesienie osiąga wysokość 220 m n.p.m. Różnice względne między szczytami wzniesień a dnem wąwozów dochodzą do 50 m. Występuje na nim las z żyzną i kwaśną buczyną niżową i rosnącymi sporadycznie dębami i świerkami. Starodrzew występujący miejscowo datuje się na 250–400 lat – buk i do 300 lat – dąb. Pozostała część lasów ma około 40–60 lat. W rezerwacie stwierdzono 192 gatunki roślin naczyniowych[2] oraz faunę typową dla starodrzewów bukowych. Zidentyfikowano również płaty roślinności ciepłolubnej z dziurawcem nadobnym (Hypericum pulchrum). Ochroną częściową objęte są gatunki występujące w runie leśnym: gnieźnik leśny, widłak jałowcowaty oraz podrzeń żebrowiec. W rezerwacie stwierdzono następujące zespoły leśne: Carici elongatae-Alnetum, Circaeo-Alnetum, Ficario-Ulmetum, Galio-Carpinetum, Luzulo pilosae-Fagetum, Melico-Fagetum, Pino-Quercetum.
Inne
- Rezerwat nazwę swą bierze od pobliskiej miejscowości – Góry Św. Anny dawniej Annaberg.
- W najwyższym punkcie rezerwatu z uwagi na duże walory krajobrazowe wybudowano drewnianą wieżę widokową.
- Przez rezerwat prowadzi ścieżka przyrodnicza.
- Teren na którym położony jest rezerwat, kształtował lodowiec. Podłoże rezerwatu stanowią naniesione osady polodowcowe w postaci piasków gliniastych z domieszką żwiru i kamieni na glinie.
Przypisy
- ↑ Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 21 lipca 1977 r. w sprawie uznania za rezerwaty przyrody. (M.P. z 1977 r. nr 19, poz. 107)
- ↑ Maciantowicz M. 2005. Rezerwaty przyrody. [W:] Jermaczek A., Maciantowicz M. (red.). 2005. Przyroda Ziemi Lubuskiej. Wyd. Klubu Przyrodników, Świebodzin: 267–279.
Bibliografia
- Bok Antoni, Związek Gmin „Zagłębia Miedziowego”: Przewodnik Przyrodniczo-Turystyczny, Polkowice 2006, s. 57–58, ISBN 83-88474-73-1.
- Związek Gmin „Zagłębia Miedziowego”, Mapa turystyczna, Zielona Góra 2004, ISBN 83-87873-47-0.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Shiny green button/marker widget.
Autor:
Mapa powiatu nowosolskiego, Polska
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Relief location map of Lubusz Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 53.18 N
- S: 51.33 N
- W: 14.40 E
- E: 16.60 E
Autor: The boss, Licencja: CC BY-SA 4.0
Tablica Rezerwat Przyrody Annabrzeskie Wąwozy