Annemarie Schwarzenbach

Annemarie Schwarzenbach
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 maja 1908
Zurych, Szwajcaria

Data i miejsce śmierci

15 listopada 1942
Sils im Engadin/Segl, Szwajcaria

Zawód, zajęcie

pisarka, fotografka, podróżniczka

Annemarie Schwarzenbach (ur. 23 maja 1908 w Zurychu, zm. 15 listopada 1942 w Sils im Engadin/Segl) – szwajcarska pisarka, dziennikarka, fotografka i podróżniczka.

Życiorys

Annemarie Schwarzenbach urodziła się w Bocken, dzielnicy Zurychu, w Szwajcarii. Jej ojciec, Alfred Schwarzenbach był zamożnym przemysłowcem zajmującym się handlem i przetwórstwem jedwabiu[1]. Matka, Renée de domo Wille, pochodząca z niemieckiej rodziny arystokratycznej, była fotografką.

Uczyła się w prywatnej szkole w Zurychu, gdzie wykładano tylko język niemiecki, historię i muzykę. Pobierała także lekcje tańca. Przez krótki okres studiowała w Paryżu. W wieku 23 lat zdobyła doktorat z historii na Uniwersytecie w Zurychu. Już na studiach rozpoczęła pracę dziennikarki, a niedługo po ich ukończeniu opublikowała swoją pierwszą nowelę - Freunde um Bernhard (Przyjaciele Bernharda). Zadeklarowała otwarcie orientację homoseksualną[2].

W 1930 wdała się w romans z niemiecką pisarką Eriką Mann[1], co zaowocowało przeprowadzeniem się Annemarie Schwarzenbach do Berlina. Po rozstaniu, pisarka nawiązała bliski kontakt z Klausem Mannem, bratem Eriki i zamieszkała na kilka miesięcy w rodzinnej posiadłości jego ojca, Thomasa Manna. W tym okresie Schwarzenbach nadużywała alkoholu i narkotyków, a także odbywała podróże do Francji, Skandynawii, Włoch i Hiszpanii. Po dojściu do władzy Adolfa Hitlera artystka wspierała żydowską rodzinę Mannów, finansowała także ich antyfaszystowskie czasopismo, Die Sammlung[3].

W 1934 uczestniczyła w Kongresie Związku Pisarzy w Moskwie. W 1935 poślubiła homoseksualnego dyplomatę francuskiego, Claude Claraca, z którym odbyła podróż do Persji.

Po wybuchu II wojny światowej opuściła Europę. Przebywała m.in. w Afganistanie, Turkmenistanie, Indiach, a także w kilku krajach Afryki. Działała na rzecz oporu wobec nazistowskiej polityki Niemiec. Za pośrednictwem fotoreportaży i felietonów relacjonowała skutki polityki Hitlera w Czechosłowacji i w Austrii[1].

Po powrocie do Szwajcarii uległa wypadkowi podczas jazdy na rowerze, który spowodował nieodwracalny uraz czaszki. Zmarła dwa miesiące później w swoim domu w Sils im Engadin/Segl.

Twórczość w Polsce

W 2015 roku ukazał się monograficzny numer kwartalnika literackiego "Zeszyty Literackie" (nr 131) z esejami Annemarie Schwarzenbach, jej listami do Klausa i Eriki Mannów, a także tekstami omawiającymi jej twórczość i biografię (m.in.: Ruth Landshoff-Yorck, Roberta Aldricha, Carson McCullers). W 2016 roku ukazał się wybór jej szkiców podróżniczych Podróże przez Azję i Europę (tłum. Barbara Andrunik, Warszawa, Zeszyty Literackie).

Przypisy

  1. a b c Alicja Baranowska - Tak ukochana, artykuł poświęcony Annemarie Schwarzenbach. 22 marca 2013; Kultura.onet.pl. [dostęp 2013-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 marca 2013)].
  2. Alexis Schwarzenbach - Dieses bittere Jungsein; 8 października 2008 Die Zeit Online
  3. Uwe Naumann - Klaus Mann. Rowohlt, str. 64. 1984 rok. ISBN 3-499-50332-8

Media użyte na tej stronie

AnnemarieSchwarzenbach.jpg
Autor: Anita Forrer, Licencja: CC BY-SA 3.0
Annemarie Schwarzenbach - Portrait of Schwarzenbach holding a Rolleiflex Standard 621 camera, photo made by Anita Forrer