Annie Lennox

Annie Lennox

Annie Lennox w 2017 roku
Imię i nazwisko	Ann Lennox
Data i miejsce urodzenia	25 grudnia 1954 Aberdeen
Instrumenty	instrumenty klawiszowe, flet poprzeczny
Gatunki	pop, soul, pop-rock, synth pop
Zawód	wokalistka
Aktywność	od 1975
Wydawnictwo	Universal Music Group, Sony BMG
Powiązania	Eurythmics, David A. Stewart
Zespoły
Eurythmics (1980–2005) The Tourists (1977–1980) The Catch (1975–1977)
Odznaczenia
Strona internetowa

Annie Lennox, właściwie Ann Lennox (ur. 25 grudnia 1954 w Aberdeen^[1]) – szkocka piosenkarka solowa, była wokalistka i kompozytorka duetu Eurythmics. Jest także działaczką społeczną, przewodząc od 2007 akcji SING Campaign, mającej na celu walkę z AIDS w Afryce^[2]. Jej głos jest klasyfikowany jako kontralt^[3].

Łączna sprzedaż jej płyt, zarówno albumów solowych, jak i Eurythmics, przekroczyła liczbę 80 milionów egzemplarzy^[4].

Została nagrodzona Oscarem, Brit Awards, Grammy oraz Złotym Globem^[5].

Życiorys

1954–1980: Początki

Urodziła się w szkockim mieście Aberdeen. Jej ojciec pracował w stoczni przy produkcji kotłów okrętowych, a matka była kucharką^[5]. Była jedynaczką i wspólnie z rodzicami mieszkała w dwupokojowym mieszkaniu. Pomimo trudnej sytuacji finansowej, pobierała lekcje gry na fortepianie, a mając 11 lat, rozpoczęła także naukę gry na flecie^[6]. Interesowała się też śpiewaniem i często spędzała czas, śpiewając popularne w tamtym czasie piosenki, m.in. zespołu The Beatles. Uczęszczała do Aberdeen High School for Girls.

W wieku 17 lat dostała się do Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie^[1], gdzie studiowała trzy lata muzykę poważną. Czuła się wówczas nieszczęśliwa, częściowo z powodu swojej samotności i nieśmiałości^[7]. Tuż przed końcowymi egzaminami rzuciła studia^[5]. Pracowała m.in. w fabryce rybnej^[6] i sklepie odzieżowym^[8]. Przez następne lata występowała w klubach i barach z różnymi zespołami, aż w końcu podjęła pracę jako kelnerka w Pippins Restaurant. Tam poznała Dave’a Stewarta. Pierwsze słowa, jakie do niej skierował, brzmiały podobno: „Czy wyjdziesz za mnie?”^[9]. Nie wyszła, ale niedługo potem Lennox i Stewart zostali parą^[1] i rozpoczęli wspólną karierę muzyczną.

Razem z Peetem Coombesem w 1975 założyli trio The Catch. Dwa lata później ukazał się ich debiutancki, a zarazem jedyny singiel „Borderline”, jednak nie odniósł on sukcesu, nie wchodzą na listy przebojów. Nie zniechęciło to jednak zespołu. Do grupy dołączyli Jim Tooney oraz Eddie Chin i odtąd The Catch działali jako The Tourists. Zespół wydał trzy albumy studyjne oraz kilka singli. Dwa z nich, „I Only Want to Be with You” i „So Good to Be Back Home Again”, dotarły do pierwszej dziesiątki brytyjskiej listy^[10]. Mimo to zespół nie odniósł większego sukcesu i w 1980 roku został rozwiązany.

1981–1991: Eurythmics

Annie Lennox w Norwegii, 1986

Wraz z rozpadem The Tourists zakończył się też związek Annie i Davida. Postanowili jednak kontynuować wspólną karierę muzyczną i założyli synthpopowy duet Eurythmics (nazwa pochodziła od słowa „eurytmia”^[9]).

Pierwszy album duetu, In the Garden, ukazał się w 1981. Mimo dobrych ocen krytyków nie znalazł on zbyt wielu nabywców. Dopiero wydany w 1983 album Sweet Dreams (Are Made of This) okazał się wielkim sukcesem. Singel, a tytułowy singiel dotarł do pierwszego miejsca listy Billboard Hot 100^[11] i drugiego na liście brytyjskiej^[12]. W wideoklipie do utworu Lennox zaprezentowała swój charakterystyczny wizerunek kobiety z krótkimi, pomarańczowymi włosami, w męskim garniturze. O ile w Europie nie wzbudziło to sensacji, w USA wywołało oburzenie, a przez pewien czas zakazane było emitowanie teledysków Eurythmics w MTV. Kontrowersje wzbudził też teledysk do kolejnej piosenki zespołu, „Love Is a Stranger”.

(c) Elmar J. Lordemann, CC BY-SA 2.0

Annie podczas festiwalu Rock am Ring w 1987 roku

Pod koniec 1983 ukazał się kolejny album Eurythmics pt. Touch, który zawierał przeboje: „Who’s That Girl?” i „Here Comes the Rain Again”. W tymże roku Lennox poznała Randha Ramana, zakonnika religii Hare Kryszna, którego poślubiła w 1984, jednak małżeństwo rozpadło się po upływie niespełna roku^[1]. W tym samym roku Stewart i Lennox przyjęli propozycję nagrania ścieżki dźwiękowej do filmu 1984. Ukazała się ona na płycie 1984 (For the Love of Big Brother). Płyta nie odniosła sukcesu, a zespół wdał się w nieporozumienie z reżyserem filmu i firmą Virgin Records, która zleciła nagranie soundtracku.

W 1985 Eurythmics wydali album pt. Be Yourself Tonight, który jest uważany za jeden z najlepszych w historii zespołu. Zawierał takie przeboje jak: „There Must Be an Angel (Playing with My Heart)” oraz „Sisters Are Doin’ It for Themselves” (zaśpiewane razem z Arethą Franklin). Następny album duetu, Revenge ukazał się w 1986 i kontynuował poprockowe brzmienie zapoczątkowane na poprzednim albumie. Spośród znajdujących się na nim piosenek singlami zostały m.in. „The Miracle of Love” i „Missionary Man”. W tym samym roku Lennox i Stewart wyruszyli w największą w swej karierze trasę koncertową – Revenge Tour. Koncertując w Japonii, artystka poznała izraelskiego producenta filmowego, Uriego Fruchtmanna, którego poślubiła w 1988, a małżeństwo przetrwało 12 lat^[1].

W 1987 na rynku ukazał się kolejny album Eurythmics, Savage. Zebrał on mieszane recenzje i nie powtórzył sukcesu swych poprzedników. W 1988 Lennox razem z Alem Greenem nagrała świąteczną piosenkę „Put a Little Love in Your Heart”. Tego samego roku urodziła syna, Daniela, który jednak zmarł przy porodzie^[13]. Skłoniło ją to do napisania piosenki „Angel”.

Następny album duetu, We Too Are One ukazał się w 1989. W Wielkiej Brytanii dobrze się sprzedawał i zadebiutował na pierwszym miejscu listy sprzedaży^[14], ale już w USA odniósł umiarkowany sukces komercyjny. Po 10 latach działalności duet rozstał się i zarówno Lennox, jak i Stewart postanowili rozpocząć kariery solowe. Jednak, podczas gali rozdania Brit Awards, piosenkarka oświadczyła, że wycofuje się na dwa lata z życia publicznego, aby urodzić i wychować dziecko.

1992–2009: Kariera solowa

Powróciła na rynek muzyczny w 1992 pierwszą solową płytą pt. Diva, która spotkała się z dobrym przyjęciem, zarówno krytyków, jak i publiczności, m.in. dotarła do pierwszego miejca na brytyjskiej liście sprzedaży^[15]. Pochodzące z niej single „Why”, „Walking on Broken Glass” i „Little Bird” stały się przebojami. Albumowi towarzyszyło wydawnictwo video pt. Totally Diva, zawierające teledyski do piosenek z płyty. W tym samym roku piosenkarka nagrała utwór „Love Song for a Vampire” do filmu Drakula. 20 kwietnia 1992 wzięła udział w koncercie The Freddie Mercury Tribute Concert, wykonując w duecie z Davidem Bowiem „Under Pressure”.

Po kilkuletniej przerwie, podczas której artystka poświęciła się wychowywaniu dzieci, w 1995 ukazał się album pt. Medusa, zawierający covery m.in. Boba Marleya czy zespołu The Clash. Płyta powtórzyła sukces debiutanckiego albumu i dotarła do pierwszego miejsca na brytyjskiej liście sprzedaży^[15]. Dwa pierwsze single z płyty, „No More „I Love You’s”” i „A Whiter Shade of Pale” stały się ogromnymi przebojami, plasując się na wysokich miejscach list przebojów^[15]. Za piosenkę „No More „I Love You’s” otrzymała w 1995 Nagrodę Grammy^[16]. Latem wystąpiła jako jedna z głównych gwiazd polskiego Sopot Festival. W tym samym roku Lennox spotkała się z Dalajlamą i zajęła się działalnością charytatywną.

W 1998, po śmierci jednego z byłych członków The Tourists, odnowiła swój kontakt z Davidem Stewartem. W 1999 nastąpiła reaktywacja Eurythmics i wydana została płyta Peace. Przypadła ona do gustu i krytykom i publiczności, a singel „I Saved the World Today” osiągnął spory sukces^[12]. Zespół zorganizował także tournée pod nazwą Peacetour.

Annie Lennox (2004)

W 2003 wydał trzeci solowy album pt. Bare, który został oceniony jeszcze lepiej niż Medusa i dotarł do trzeciego miejsca na liście sprzedaży w Wielkiej Brytanii^[15]. Trzy single z płyty trafiły na pierwsze miejsce amerykańskiej listy tanecznej^[17]. W tym samym roku piosenkarka nagrała utwór „Into the West” do filmu Władca Pierścieni: Powrót króla i została za nią uhonorowana Oscarem. W lipcu 2005 wystąpiła podczas koncertu Live 8 w Hyde Parku w Londynie, obok takich artystów jak Madonna czy Sting.

1 października 2007 wydała album pt. Songs of Mass Destruction, który nagrała w Los Angeles i który prezentował mroczniejsze oblicze artystki niż poprzednie wydawnictwa. Pierwszym singlem z płyty został utwór „Dark Road”, a kolejnym „Sing”. W nagraniu tej drugiej piosenki, która manifestuje zaangażowanie Lennox w walkę z AIDS, wzięły udział 23 światowej sławy wykonawczynie, m.in. Madonna, Céline Dion, Melissa Etheridge, Pink, Shakira i zespół Sugababes^[18]. Artystka promowała płytę trasą koncertową pod nazwą Annie Lennox Sings. Wtedy też założyła kampanię charytatywną o nazwie SING Campaign^[19].

W 2009 wydała pierwszą solową kompilację przebojów pt. The Annie Lennox Collection, która zawierała największe hity Lennox oraz dwa premierowe utwory, a także (zależnie od wersji) płytę DVD z teledyskami. Składanka zadebiutowała na drugim miejscu w Wielkiej Brytanii^[15]. Wydanie składanki wypełniło warunki kontraktu z wytwórnią Sony BMG. W 2010 podpisała umowę z firmą Universal Music, pod której szyldem w listopadzie wydała świąteczny album pt. A Christmas Cornucopia. 12 sierpnia 2012 wystąpiła w uroczystości zamknięcia 30. Letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie^[20].

Życie prywatne

Rodzice Annie Lennox zmarli na raka^[7].

Jej pierwszym mężem, w latach 1984–1985, był niemiecki kapłan Hare Kryszna, Radha Raman^[9][21]. Małżeństwo z kolejnym partnerem, izraelskim producentem filmowym Uri Fruchtmannem, trwało 12 lat (1988–2000). Z drugiego związku piosenkarki pochodzą dwie córki: Lola (ur. 1990) i Tali (ur. 1993)^[1].

Działalność charytatywna i społeczna

Annie Lennox od wielu lat jest aktywną działaczką na rzecz praw człowieka i bierze udział w wielu akcjach humanitarnych.

W kwietniu 1992 roku wraz z wieloma innymi artystami wzięła udział w koncercie The Freddie Mercury Tribute Concert na stadionie Wembley w Londynie. Pieniądze z koncertu przeznaczono na walkę z AIDS.

Jest poważnie zaangażowana w pomoc dla afrykańskich kobiet zakażonych wirusem HIV. Od jesieni 2007 roku prowadzi swoją kampanię charytatywną o nazwie SING Campaign. Stara się zainteresować ludzi problemami Afryki^[2].

Na początku lat 90., po zawieszeniu działalności Eurythmics, zajęła się pomocą dla bezdomnych^[5].

Po zakończeniu trasy koncertowej Peacetour w 1999 roku, Annie Lennox i Dave Stewart przekazali cały dochód organizacjom Amnesty International i Greenpeace^[22].

Annie Lennox wspiera organizację pozarządową Burma Campaign UK, która ma na celu przywrócenie praw człowieka i demokracji w Birmie^[23].

Artystka głośno sprzeciwiła się również działaniom zbrojnym w Strefie Gazy. W styczniu 2009 wzięła udział w dwóch protestach na placu Trafalgar Square w Londynie^[24][25]. Apelowała też o zaprzestanie tego konfliktu w kilku programach brytyjskiej telewizji.

31 grudnia 2010 ogłoszono, iż w uznaniu jej działalności charytatywnej została uhonorowana Orderem Imperium Brytyjskiego klasy Oficer (OBE).

Dyskografia

Albumy

• 1992: Diva
• 1995: Medusa
• 2003: Bare
• 2007: Songs of Mass Destruction
• 2009: The Annie Lennox Collection
• 2010: A Christmas Cornucopia
• 2014: Nostalgia

Single

• 1988: „Put a Little Love in Your Heart”
• 1992: „Why”
• 1992: „Precious”
• 1992: „Walking on Broken Glass”
• 1992: „Cold”
• 1993: „Little Bird”
• 1993: „Love Song for a Vampire”
• 1995: „No More „I Love You’s””
• 1995: „A Whiter Shade of Pale”
• 1995: „Waiting in Vain”
• 1995: „Something So Right”
• 2003: „Pavement Cracks”
• 2003: „Into the West”
• 2004: „A Thousand Beautiful Things”
• 2004: „Wonderful”
• 2007: „Dark Road”
• 2007: „Sing”
• 2009: „Shining Light”
• 2009: „Pattern of My Life”
• 2010: „Universal Child”

Nagrody

• 1984: Brit Award w kategorii Best British Female Artist
• 1986: Brit Award w kategorii Best British Female Artist
• 1989: Brit Award w kategorii Best British Female Artist
• 1990: Brit Award w kategorii Best British Female Artist
• 1993: Brit Award w kategorii Best British Female Solo Artist
• 1993: Brit Award w kategorii Best British Album za album Diva
• 1993: Nagroda Grammy w kategorii Best Long Form Music Video za video album Diva
• 1993: Brit Award w kategorii Best British Female Solo Artist
• 1996: Nagroda Grammy w kategorii Best Female Pop Vocal Performance za piosenkę „No More „I Love You’s””
• 2002: Billboard – Billboard Century Award
• 2004: Złoty Glob w kategorii Best Original Song za piosenkę „Into the West”
• 2004: Oscar w kategorii Best Original Song za piosenkę „Into the West”
• 2005: Nagroda Grammy w kategorii Best Song Written for a Motion Picture, Television or Other Visual Media za piosenkę „Into the West”
• 2008: American Music Award – Award of Merit za działalność charytatywną i społeczną
• 2008: Webby Award za swoją stronę internetową
• 2010: GQ Charity Women of the Year

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Annie Lennox