Anomalia termiczna

Anomalia termiczna (lub anomalia temperatury) - w meteorologii i oceanologii to odchylenie temperatury od średniej czasowej lub przestrzennej[1]. Ta różnica (odchylenie) może być obliczona dla konkretnego punktu, regionu, a nawet globu. Może być obliczana zarówno dla atmosfery jak gruntu lub wody na powierzchni Ziemi (w szczególności oceanu) na dowolnych głębokościach / wysokościach. Informacja o wartości anomalii powinna być uzupełniona informacją względem średniej jakiego okresu lub obszaru została obliczona[2][3].

Zastosowanie w klimatologii

Średnie roczne anomalie temperatury nad powierzchnią lądów (żółta i czerwona linia) oraz temperatury powierzchni morza (niebieskie linie) według zespołu NASA GISS. Linie grubsze przedstawiają dane wygładzone. Zastosowany okres referencyjny to 1951-1980.

W klimatologii anomalię temperatury podaje się najczęściej dla konkretnej lokalizacji (punktu, obszaru, całego globu) w odniesieniu do średniej z wybranego okresu (nazywanego okresem odniesienia, bazowym lub referencyjnym) na ogół liczącego trzydzieści lat[3].

Nie ma jednolitej konwencji doboru okresu referencyjnego. Może on wynikać z dostępności danych pomiarowych lub chęci porównania warunków panujących w dwóch wybranych okresach[3]. Przykładowo w I raporcie podsumowującym IPCC stosowano okres referencyjny 1951-1980[4], w drugim, trzecim, czwartym i piątym 1961-1990[5][6][7][8], a w Biuletynie Monitoringu Klimatu Polski wydawanym w latach 2010-2017 przez IMGW PIB używano okresu bazowego 1971-2000[9].

Średnia anomalia temperatury powierzchni oceanu w dniach 14-21 kwietnia 2008 Zastosowano okres odniesienia 1985–1997 (związany z dostępnością danych satelitarnych). Na mapie zidentyfikowano obszary ujemnej anomalii związanej ze zjawiskami La Niña oraz chłodną fazą PDO.

Przypisy

  1. ↑ Zmiany klimatu, „Biuletyn informacyjny Instytutu Ochrony Środowiska”, 12/13, 2003, ISSN 1426-9546.
  2. ↑ Anomaly - AMS Glossary, glossary.ametsoc.org [dostęp 2018-09-23] (ang.).
  3. ↑ a b c Aleksandra Kardaś, Co to właściwie jest anomalia?, naukaoklimacie.pl, 20 sierpnia 2018 [dostęp 2018-09-23] (pol.).
  4. ↑ Observed Climate Variations and Change, [w:] IPCC, Climate Change: The IPCC Scientific Assessment, 1990 [dostęp 2018-09-23] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-13].
  5. ↑ Observed Climate Variability and Change, [w:] IPCC, IPCC Second Assessment Report: Climate Change 1995, 1995.
  6. ↑ Observed Climate Variability and Change, [w:] IPCC, IPCC Third Assessment Report: Climate Change 2001, 2001.
  7. ↑ Observations: Atmospheric Surface and Climate Change, [w:] IPCC, Contribution of Working Group I to the Fourth Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change, 2007, 2007 [dostęp 2018-09-23] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-02].
  8. ↑ Observations: Atmosphere and Surface, [w:] IPCC, Climate Change 2013: The Physical Science Basis, październik 2013 [dostęp 2018-09-23] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-22].
  9. ↑ IMGW-PIB CMKP, Rok 2016, „Biuletyn Monitoringu Klimatu Polski”, 2017, ISSN 2391-6362.

Media użyte na tej stronie

La Nina and Pacific Decadal Anomalies - April 2008.png
A cool-water anomaly known as La Niña occupied the tropical Pacific Ocean throughout 2007 and early 2008. In April 2008, scientists at NASA’s Jet Propulsion Laboratory announced that while the La Niña was weakening, the Pacific Decadal Oscillation—a larger-scale, slower-cycling ocean pattern—had shifted to its cool phase.

This image shows the sea surface temperature anomaly in the Pacific Ocean from April 14–21, 2008. The anomaly compares the recent temperatures measured by the Advanced Microwave Scanning Radiometer for EOS (AMSR-E) on NASA’s Aqua satellite with an average of data collected by the NOAA Pathfinder satellites from 1985–1997. Places where the Pacific was cooler than normal are blue, places where temperatures were average are white, and places where the ocean was warmer than normal are red.

The cool water anomaly in the center of the image shows the lingering effect of the year-old La Niña. However, the much broader area of cooler-than-average water off the coast of North America from Alaska (top center) to the equator is a classic feature of the cool phase of the Pacific Decadal Oscillation (PDO). The cool waters wrap in a horseshoe shape around a core of warmer-than-average water. (In the warm phase, the pattern is reversed).

Unlike El Niño and La Niña, which may occur every 3 to 7 years and last from 6 to 18 months, the PDO can remain in the same phase for 20 to 30 years. The shift in the PDO can have significant implications for global climate, affecting Pacific and Atlantic hurricane activity, droughts and flooding around the Pacific basin, the productivity of marine ecosystems, and global land temperature patterns. “This multi-year Pacific Decadal Oscillation ‘cool’ trend can intensify La Niña or diminish El Niño impacts around the Pacific basin,” said Bill Patzert, an oceanographer and climatologist at NASA's Jet Propulsion Laboratory, Pasadena, Calif. “The persistence of this large-scale pattern [in 2008] tells us there is much more than an isolated La Niña occurring in the Pacific Ocean.”

Natural, large-scale climate patterns like the PDO and El Niño-La Niña are superimposed on global warming caused by increasing concentrations of greenhouse gases and landscape changes like deforestation. According to Josh Willis, JPL oceanographer and climate scientist, “These natural climate phenomena can sometimes hide global warming caused by human activities. Or they can have the opposite effect of accentuating it.” - Caption by Rebecca Lindsey
Annual Mean Temperature Change for Land and for Ocean NASA GISTEMP 2017 October.png
Annual (thin lines) and five-year lowess smooth (thick lines) for the temperature anomalies averaged over the Earth’s land area and sea surface temperature anomalies averaged over the part of the ocean that is free of ice at all times (open ocean).