Ansaldo SVA.5
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | Societe Gio Ansaldo Cia |
Typ | |
Konstrukcja | dwupłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne – stałe |
Załoga | 1 |
Historia | |
Data oblotu | |
Lata produkcji | |
Wycofanie ze służby | |
Dane techniczne | |
Napęd | 1 silnik rzędowy, 6-cylindrowy SPA-6A |
Moc | 220 KM (162 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość | 9,10 m |
Długość | 8,10 m |
Wysokość | 3,20 m |
Powierzchnia nośna | 26,90 m² |
Masa | |
Własna | 700 kg |
Startowa | 1 050 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 230 km/h |
Prędkość minimalna | 95 km/h |
Prędkość wznoszenia | 1,7 m/s |
Pułap | 6 000 m |
Zasięg | 1 000 km |
Długotrwałość lotu | 4 h |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 karabiny maszynowe Vickers K kal. 7,69 mm (stałe zsynchronizowane, umieszczone w przedniej górnej części kadłuba) | |
Użytkownicy | |
Włochy, Polska | |
Rzuty | |
Ansaldo SVA-5 – włoski dwupłatowy samolot rozpoznawczy używany do rozpoznania, jako lekki bombowiec oraz samolot eskortujący ciężkie samoloty bombowe. Zaprojektowany i zbudowany w 1917 roku we włoskiej wytwórni lotniczej Societe Gio Ansaldo Cia w Turynie.
Historia
W koniec 1916 roku zatrudnieni w wytwórni Societe Gio Ansoldo Cia inż. Umberto Savoia i inż. Emilio Verduzio opracowali nowy lekki jednomiejscowy samolot zwiadowczy w układzie dwupłata, napędzany silnikiem rzędowym chłodzonym cieczą.
Prototyp samolotu zbudowano na początku 1917 roku, a jego oblot nastąpił 3 marca 1917 roku. Samolot otrzymał nazwę SVA-5 (nazwa pochodzi z pierwszych liter nazwisk konstruktorów oraz nazwy firmy Ansaldo, a cyfra oznacza kolejną konstrukcję produkowaną seryjnie). Samolot SVA-5 poprzedzały bowiem jednomiejscowe samoloty rozpoznawczo- bombardujące SVA-3 i SVA-4 wprowadzone do działań bojowych w lotnictwie włoskim na początku 1918 roku na froncie włosko-austriackim.
Prototyp samolotu SVA-5 miał dopracowaną aerodynamicznie sylwetkę, odznaczał się lekkością i zwartością. Dzięki zastosowaniu trójkątnego przekroju tyłu kadłuba, zwężonemu u dołu, pilot samolotu miał bardzo dobrą widoczność w dół do tyłu, co miało duże znaczenie w walkach powietrznych. Przód i środek kadłuba miał kształt prostokąta. Kadłub miał konstrukcję drewnianą, kratownicową, z przodu mieścił silnik osłonięty blachą aluminiową. Za silnikiem, przy końcu płatów, znajdowała się odkryta kabina pilota. Kabinę z przodu osłaniał mały wiatrochron. Na końcu kadłuba umieszczono skośne usterzenie klasyczne z podziałem na stateczniki i stery. Pokrycie kadłuba stanowiła sklejka. Płaty o konstrukcji dwudźwigarowej, drewnianej były kryte płótnem. Lotki znajdował się tylko na płacie górnym. Na nim też w środku umieszczono zbiornik paliwa połączony przewodem z silnikiem. Chłodnicę cieczy chłodzącej umieszczono przed silnikiem. Podczas prób prototyp samolotu spełniał wymagania konstruktorów i przewidziane osiągi, potwierdziły się również dobre właściwości pilotażowe i zwrotność.
Produkcję seryjną samolotu SVA-5 rozpoczęto już na jesieni 1917 roku. Pierwsze z nich pod koniec 1917 roku trafiły do włoskich szkół lotniczych. A od lutego 1918 roku samoloty SVA-5 znalazły się w jednostkach lotniczych na froncie włosko-austriackim.
Łącznie w latach 1917–1918 wyprodukowano 1245 samolotów myśliwskich SVA-5 co było wówczas rekordem w produkcji seryjnej samolotów.
Użycie bojowe
Samoloty zwiadowczy SVA-5 w lutym 1918 roku znalazły się we włoskich jednostkach lotniczych na froncie włosko-austriackim. Wykonywały one tam zadania typowo myśliwskie. Na samolocie tym latał również włoski as myśliwski z I wojny światowej mjr Francesco Baracci, choć na tym typie samolotu nie odniósł żadnych zwycięstw. Samolot również zastosowano do strategicznych lotów rozpoznawczych co było możliwe dzięki ich zasięgowi i długotrwałości lotu. Był to pierwszy samolot użyty do takich lotów rozpoznawczych.
Na przykład włoski pilot Tenente Locatelli w dniu 21 maja 1918 roku wykonał lot do Friedrichshafen (Niemcy), gdzie sfotografował bazę sterowców. Ten sam pilot w dniu 21 czerwca dokonał lotu rozpoznawczego nad Zagrzeb. Głośnego rajdu na Wiedeń dokonał na samolocie SVA-5 w dniu 9 sierpnia 1918 roku znany pisarz i pilot włoski Gabriele D'Annuzio, który nad miastem zrzucił ulotki wzywające do zakończenia wojny.
Użycie w lotnictwie polskim
W połowie 1919 roku przebywająca we Włoszech Polska Misja Wojskowa gen. Kątkowskiego zakupiła kilka samolotów SVA-5 dla lotnictwa polskiego. Samoloty te dotarły do Polski w styczniu 1920 roku. Jeden z tych samolotów używany był do szkolenia i treningów w krakowskiej szkole pilotów. W 1923 jeden z nich rozbił się w Krakowie[1]. Co do pozostałych brak jest wiarygodnych informacji.
Opis techniczny samolotu myśliwskiego SVA-5
Samolot SVA-5 był jednomiejscowym samolotem zwiadowczym, dwupłatem o konstrukcji mieszanej. Podwozie klasyczne – stałe. Napęd – silnik rzędowy chłodzony cieczą, śmigło dwułopatowe, drewniane.
Przypisy
- ↑ Straszliwa katastrofa lotnicza w Krakowie. Kuryer Codzienny. [dostęp 2017-07-18].
Bibliografia
- Tomasz Goworek Samoloty myśliwskie pierwszej wojny światowej wyd. 2 WKiŁ Warszawa 1988 ISBN 83-206-0689-6
Media użyte na tej stronie
Autor: F l a n k e r, Licencja: CC BY-SA 2.5
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Roundel of the Polish Air Force (1918–1921).
Autor: Alan Wilson , Licencja: CC BY-SA 2.0
Displayed in Hangar TROSTER. Took part in leaflet drop over Austria, 9th August 1918.
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Ansaldo SVA single seat fighter drawing
Ansaldo S.V.A.5
Autor: Zala, Licencja: CC BY-SA 4.0
Włoski 6-cylindrowy silnik rzędowy SPA 6 z 1916 r. eksponowany w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie.