Answald (1909)

SMH „Answald”

SMH „Answald”
Klasa	tender wodnosamolotów
Historia
Stocznia	Bremer Vulkan, Brema
Wodowanie	1909
Niemcy
Nazwa	„Answald”
Wejście do służby	1909
Wycofanie ze służby	1914
Kaiserliche Marine
Nazwa	SMH „Answald”
Wejście do służby	1914
Wycofanie ze służby	1918
Wielka Brytania
Nazwa	„Vulcan City”
Wejście do służby	1918
Wycofanie ze służby	1933
Los okrętu	złomowany
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	5487 t
Długość	113,6 m
Szerokość	16,6 m
Zanurzenie	7,4 m
Materiał kadłuba	stal
Napęd
2 x maszyna parowa
Prędkość	11 w
Uzbrojenie
3 armaty 88 mm, do 6 wodnosamolotów

SMH „Answald” (Flugzeugmutterschiff 1, FS 1) – pomocniczy tender wodnosamolotów i torpedowców używany przez Kaiserliche Marine w okresie I wojny światowej.

Historia

„Answald”

Statek pasażersko-towarowy „Answald” został zbudowany dla Hamburg-Bremer Afrika Line, zwodowany był we wrześniu 1909^[1]. Statek mierzył 133,6 metrów długości, 16,6 metrów szerokości, jego zanurzenie wynosiło do 7,4 metrów^[1]. Napęd stanowiły dwie maszyny parowe z trzema kotłami i pojedynczą śrubą^[1]}. Moc silników wynosiła 2800 IHP, prędkość maksymalna statku wynosiła 11 węzłów^[1]. Rejestr LLoyda podaje nieco odmienne dane: długość 127,9 m, szerokość 13,8 m i zanurzenie 8,4 m, nośność brutto 5401 BRT i netto 3436 NRT. Statek miał dwa pokłady, oświetlenie elektryczne, napędzany był przez dwie śruby, dwie dwucylindrowe maszyny parowe o średnicy tłoka 48 cm i skoku 140 cm, pracujące pod ciśnieniem roboczym 134 psi, o mocy nominalnej 450 NHP^[2].

SMH „Answald”

3 lipca 1914 statek został wynajęty przez Kaiserliche Marine w celu przystosowania go do roli jednostki pomocniczej (Seiner Majestät Hilfsschiff, SMH, Okręt Pomocniczy Jego Cesarskiej Mości), prace wykonano w stoczni Danzig Kaiserliche Werft^[1]. Okręt został przystosowany do roli pomocniczego tendra wodnosamolotów, a także tendra torpedowców przenoszącego bunkier, ogólne zaopatrzenie i wodę, zbudowano na nim także dobrze wyposażony szpital okrętowy^[3]}. Do obsługi wodnosamolotów wybudowano na nim dwa duże hangary, dziobowy liczył 16,4 x 12,4 metry, a rufowy 16,9 x 12 metrów, mógł przewozić do sześciu wodnosamolotów^[1]}. Uzbrojenie stanowiły dwie armaty przeciwlotnicze 88 mm^[1].

17 lipca okręt został wcielony do Floty jako Flugzeugmutterschiff 1 (FS1)^[3].

25-28 lipca przeprowadzono próby morskie w okolicach Wilhelmshaven, które wykazały, że okręt nie nadaje się operacji na Morzu Północnym z powodu małej prędkości maksymalnej i dużej niestabilności spowodowanej wybudowanymi na pokładzie hangarami^[3]. Okręt powrócił do portu, gdzie zwiększono jego balast i dodano jeszcze jedną armatę przeciwlotniczą 88 mm^[3].

Pomiędzy 20 lipca a 12 maja 1916 okręt stacjonował w Libau, a później, już do końca wojny w Swinemünde, samoloty okrętu używane były najczęściej do rutynowych patroli okolicznych terenów^[3].

W czasie wojny na „Answaldzie” zaokrętowany były wodnosamoloty z serii Friedrichshafen, począwszy od Friedrichshafen FF.29, do Friedrichshafen FF.64, ale głównie różne wersje Friedrichshafen FF.33^[3].

Vulcan City

Po wojnie, w 1919 roku, okręt pod swoją oryginalną nazwą, został przekazany Wielkiej Brytanii w ramach reparacji; w 1921 roku zakupił go armator St.Just Steamship Co.Ltd., który przemianował go na „Vulcan City”^[4]. Po przebudowach, nośność brutto spadła do 5297 BRT, a netto 3324 NRT. Statek został wyposażony w radio, kotły przystosowania do opalania paliwem płynnym, maszyny parowe miały tłoki o średnicy 66 cm, a moc ich wzrosła do 876 NHP^[5]. W 1929 jednostkę przejęło przedsiębiorstwo Reardon Smith Line Ltd., pod którego flagą pływał do 1933, kiedy został złomowany w stoczni Hughes Bolckow Co. w Blyth^[4].

Przypisy

Bibliografia

• R.D. Layman: Before the Aircraft Carrier: The Development of Aviation Vessels 1849-1922. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1989. ISBN 978-0-87021-210-9.