António Martins da Cruz

António Martins da Cruz

Data i miejsce urodzenia	28 grudnia 1946 Lizbona
Minister spraw zagranicznych Portugalii
Okres	od 6 kwietnia 2002 do 9 października 2003
Przynależność polityczna	Partia Socjaldemokratyczna
Poprzednik	Jaime Gama
Następca	Teresa Patrício Gouveia
Przewodniczący OBWE
Okres	od 7 kwietnia 2002 do 31 grudnia 2002
Poprzednik	Jaime Gama
Następca	Jaap de Hoop Scheffer
Odznaczenia

António Manuel de Mendonça Martins da Cruz (ur. 28 grudnia 1946 w Lizbonie^[1]) – portugalski dyplomata, prawnik i polityk, w latach 2002–2003 minister spraw zagranicznych.

Życiorys

Absolwent prawa na Uniwersytecie Lizbońskim. Kształcił się także na Uniwersytecie Genewskim. W pierwszej połowie lat 70. dołączył do portugalskiej służby dyplomatycznej. Pracował w departamencie międzynarodowych organizacji gospodarczych, następnie w Mozambiku i Egipcie. W 1979 przeszedł do stałego przedstawicielstwa Portugalii przy ONZ w Genewie. W 1984 objął stanowisko dyrektora departamentu integracji europejskiej w resorcie spraw zagranicznych. W 1985 premier Aníbal Cavaco Silva powołał go na swojego doradcę, funkcję tę pełnił przez dziesięć lat. Następnie był ambasadorem przy NATO i Unii Zachodnioeuropejskiej, a od 1999 w Hiszpanii^[1]. W międzyczasie w 1987 został wykładowcą na Universidade Lusíada de Lisboa^[2].

W kwietniu 2002 z rekomendacji Partii Socjaldemokratycznej został inistrem spraw zagranicznych w gabinecie José Manuela Durão Barroso^[1]. Pełnił tę funkcję do października 2003. Od 7 kwietnia do 31 grudnia 2002 zajmował również stanowisko OBWE^[3]. Po odejściu z rządu zajął się działalnością konsultingową, powoływany w skład organów kierowniczych różnych przedsiębiorstw i instytucji gospodarczych, został m.in. prezesem izb handlowo-przemysłowych portugalsko-panamskiej i portugalsko-dominikańskiej^[2].

Odznaczenia

• Komandor Orderu Infanta Henryka (1987, Portugalia)
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi (1994, Portugalia)^[4]
• Komandor Orderu Gwiazdy Polarnej (1987, Szwecja)
• Wielki Oficer Orderu Oswobodziciela (1987, Wenezuela)
• Komandor Orderu Narodowego Zasługi (1990, Ekwador)
• Komandor Orderu Narodowego Zasługi (1990, Francja)
• Komandor Orderu Honoru (1990, Grecja)
• Komandor Orderu Pro Merito Melitensi (1991, Zakon Maltański)
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi Wielkiego Księstwa Luksemburga (1991, Luksemburg)
• Wielki Oficer Orderu Oranje-Nassau (1992, Holandia)
• Wielki Oficer Orderu Bernardo O’Higginsa (1993, Chile)
• Order Stara Płanina I klasy (2002, Bułgaria)
• Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (2000, Hiszpania)
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi Cywilnej (2000, Hiszpania)
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi (2002, Węgry)
• Krzyż Wielki Orderu Wyzwoliciela San Martina (2003, Argentyna)
• Krzyż Wielki Orderu Krzyża Południa (2003, Brazylia)^[5]

Przypisy