Antagonisty receptorów nikotynowych
Antagonisty[a] receptorów nikotynowych, antagonisty nikotynowe – leki antycholinergiczne działające na ganglioplegiki.
| Mechanizm | Antagonista | Typ receptora | Zastosowanie kliniczne |
|---|---|---|---|
| Ganglioplegiki | heksametonium | typ zwojowy | brak[3] |
| mekamylamina | typ zwojowy | ||
| trimetafan | typ zwojowy | przy spadku ciśnienia krwi podczas operacji[3] (rzadko stosowany) | |
| Niedepolaryzujące środki blokujące płytkę nerwowo-mięśniową | atrakurium | typ mięśniowy | miorelaksant w anestezji[3] |
| doksakurium | typ mięśniowy | ||
| miwakurium | typ mięśniowy | ||
| pankuronium | typ mięśniowy | miorelaksant w anestezji[3] | |
| tubokuraryna | typ mięśniowy | rzadko stosowany[3] | |
| wekuronium | typ mięśniowy | miorelaksant w anestezji[3] | |
| Depolaryzujące środki blokujące płytkę nerwowo-mięśniową | suksametonium | typ mięśniowy | |
| Antagonisty nikotynowe działające ośrodkowo | 18-metoksykoronarydyna | α3β4 |
Uwagi
- ↑ Taka jest poprawna forma (nie: antagoniści), gdyż termin antagonista jest tutaj rzeczownikiem nieosobowym rodzaju męskiego i w związku z tym w liczbie mnogiej przyjmuje rodzaj męskorzeczowy[1][2].
Przypisy
- ↑ Jan Miodek, Antagoniści, antagonisty, a może antagony, „Wiedza i Życie”, listopad 1996 [zarchiwizowane z adresu 2018-07-11].
- ↑ antagonisty i agonisty. W: Poradnia językowa [on-line]. PWN, 2011-01-20. [dostęp 2015-02-17].
- ↑ a b c d e f Rang, H. P.: Pharmacology. Edinburgh: Churchill Livingstone, 2003, s. 149. ISBN 0-443-07145-4.