Antero de Quental

Antero de Quental
Ilustracja
Antero de Quental
Imię i nazwisko

Antero Tarquínio de Quental

Data i miejsce urodzenia

18 kwietnia 1842
Ponta Delgada

Data i miejsce śmierci

11 września 1891
Ponta Delgada

Narodowość

portugalska

Język

portugalski

Alma Mater

Uniwersytet w Coimbrze

Dziedzina sztuki

sonet

Ważne dzieła

Odas Modernas

Faksymile

Antero de Quental (ur. 1842, zm. 1891) – portugalski myśliciel i poeta[1].

Życiorys

Antero de Quental urodził się w miejscowości Ponta Delgada na Azorach 18 kwietnia 1842[2][3]. Jego rodzicami byli weteran wojenny Fernando de Quental[4] i jego żona Ana Guilhermina da Maia. Studiował na uniwersytecie w Coimbrze[2]. Szybko stał się nieformalnym przywódcą studentów[5]. Występując jako rzecznik młodej generacji[6] atakował swojego byłego nauczyciela, znanego poetę i tłumacza Antónia Feliciana de Castilho[3].

U poety rozwinęła się poważna choroba kręgosłupa. Bezskutecznie leczył się zarówno w kraju, jak i w Paryżu[4]. Cierpiąc z powodu fizycznego bólu, bezsenności i ostrej depresji[3], 11 września 1891 roku[2] popełnił samobójstwo w Ponta Delgada[2][1][7]. Zastrzelił się na ławce w parku[5][4].

18 kwietnia 2012 roku, w sto siedemdziesiątą rocznicę urodzin poety, firma Google umieściła w swojej wyszukiwarce doodle jemu poświęcony[7].

Twórczość

Ambicją Antera de Quental była filozofia, ale nie miał umysłu analitycznego na tyle, żeby swoje przemyślenia połączyć w spójny system[5]. Dlatego jest znany i ceniony przede wszystkim jako poeta. Był twórcą stosunkowo płodnym. Jego najważniejszym dziełem są Odas Modernas (Ody nowoczesne), wydane w 1865 roku[5]. Antero de Quental pisał poezję kunsztowną. Wykorzystywał klasyczne strofy, w tym tercynę (Panteísmo)[2] i oktawę (À história)[2]. Najchętniej wypowiadał się w formie sonetu[6]. Był i jest uważany za mistrza tej formy[1][7]. W sonetach poeta wyraża swoją postawę życiową, sceptyczną i antyreligijną[5]. Inspiracji szukał w pismach Georga Wilhelma Friedricha Hegla[6], Gottfrieda Wilhelma Leibniza i Immanuela Kanta, ale także w zabytkach buddyjskich[5].

Poeta pisał również eseje. Do najważniejszych jego tekstów należy esej Bom Senso e Bom Gosto (Dobry zmysł i dobry gust)[5], opublikowany w 1865 roku, w którym sprzeciwia się modelowi literatury forsowanemu przez Antónia Feliciana de Castilho, twórczości pięknej, ale oderwanej od życia.

W 1922 roku ukazała się anglojęzyczna edycja wierszy poety w tłumaczeniu S. Griswolda Morleya[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Antero Tarquínio de Quental, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2016-11-15] (ang.).
  2. ↑ a b c d e f Antero de Quental. Projecto Vercial. [dostęp 2016-11-15]. (port.).
  3. ↑ a b c Antero de Quental. uc.pt. [dostęp 2016-11-15]. (port.).
  4. ↑ a b c Ana Maria Almeida Martins: Antero de Quental. cvc.instituto-camoes.pt. [dostęp 2016-11-15]. (port.).
  5. ↑ a b c d e f g Antero de Quental (Portugal, 1842). poetryinternationalweb.net. [dostęp 2016-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-15)]. (ang.).
  6. ↑ a b c Stephen Cushman, Clare Cavanagh, Jahan Ramazani, Paul Rouzer: Portugal, poetry of, w: The Princeton Encyclopedia of Poetry and Poetics: Fourth Edition. books.google.pl, 2012. s. 1091. [dostęp 2016-11-15]. (ang.).
  7. ↑ a b c Google doodles poet Antero de Quental – Portugal. portuguese-american-journal.com. [dostęp 2016-11-15]. (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Antero de Quental (ca. 1887).jpg
Picture of Antero de Quental, ca. 1887. Published in Antero de Quental. In Memoriam, Lisboa 1896.
Assinatura Antero de Quental.svg
Signature of Antero de Quental.