Anthony Forwood

Anthony Forwood
Imię i nazwisko

Ernest Lytton Forwood

Data i miejsce urodzenia

3 października 1915
Weymouth

Data i miejsce śmierci

18 maja 1988]
Londyn

Zawód

aktor

Lata aktywności

1949–1956

Anthony Forwood, właśc. Ernest Lytton Forwood[1] (ur. 3 października 1915 w Weymouth, zm. 18 maja 1988 w Londynie) – angielski aktor[2].

Życiorys

Urodził się w miejscowości Weymouth.

Pierwszą rolę filmową odegrał w komedii Ralpha Thomasa Traveller's Joy (1949). Jeszcze tego samego roku u boku Sida Jamesa pojawił się w thrillerze The Man in Black w reżyserii Francisa Searle’a. Wsławił się rolą Willa Scarleta w disneyowskiej produkcji The Story of Robin Hood and His Merrie Men (1952), z nią też jest prawdopodobnie najbardziej kojarzony. W roku 1953 zagrał w nominowanym do Oscara filmie Rycerze Okrągłego Stołu (Knights of the Round Table), na ekranie towarzysząc takim sławom jak Robert Taylor, Ava Gardner czy Stanley Baker, oraz udzielił się w dramacie kryminalnym Terence’a Fishera Mantrap. Ostatni występ zaliczył na ekranie telewizyjnym, wcielając się w postać Jima Hartleya w odcinku serialu Colonel March of Scotland Yard (1956).

Zmarł w wieku siedemdziesięciu dwóch lat w Kensington and Chelsea (dzielnica Londynu). Przyczyną śmierci był rak wątrobowokomórkowy oraz choroba Parkinsona.

Życie prywatne

29 sierpnia 1942 ożenił się z aktorką Glynis Johns[3][4]. Ich jedynym dzieckiem był Gareth Forwood (1945–2007)[5]. Rozwiedli się w czerwcu 1948[3]. W latach 1938–1988 był partnerem aktora i pisarza Dirka Bogarde’a[6]. Para zamieszkiwała w Amersham w Anglii, a następnie – aż do momentu śmierci Forwooda – we Francji.

Przypisy

  1. ↑ Anthony Forwood & Dirk Bogarde. Elisa-Rolle.LiveJournal.com. [dostęp 2022-05-04]. (ang.).
  2. ↑ Anthony Forwood. Listal. [dostęp 2022-05-03]. (ang.).
  3. ↑ a b Anthony Forwood Relationships. FamousFix. [dostęp 2022-05-04]. (ang.).
  4. ↑ Glynis Johns w bazie Notable Names Database (ang.)
  5. ↑ Gareth Forwood (1945-2007). Find a Grave Memorial. [dostęp 2022-05-04]. (ang.).
  6. ↑ Louise Jury: The private world of Dirk Bogarde. „The Independent”, 2007-03-28. [dostęp 2009-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-25)]. (ang.).

Linki zewnętrzne