Anthony Watson (rugbysta)

Anthony Watson

Pełne imię i nazwisko	Anthony Kenneth China Watson[1]
Data i miejsce urodzenia	26 lutego 1994 Ashford
Wzrost	185 cm[2]
Masa ciała	93 kg[2]
Rugby union
Pozycja	obrońca, skrzydłowy
Kariera juniorska
Lata Zespół Effingham & Leatherhead St. George’s College 2008–2012 London Irish
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) 2011–2013 London Irish[1] 8 (0) 2013– Bath Rugby[1] 69 (90)
Reprezentacja narodowa[b]
rugby union
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.) 2010  Anglia U-16 2010–2012  Anglia U-18 2012–2013  Anglia U-20 2014 England Saxons 2014–  Anglia[1] 43 (90) 2017 British and Irish Lions[1] 3 (0)
rugby 7
Lata Reprezentacja Turn. (Pkt.) 2011  Anglia U-18
↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 22 września 2019 r. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 7 marca 2020 r.
Dorobek medalowy mistrzostwa Europy U-18 srebro Francja 2011 rugby union igrzyska Wspólnoty Narodów młodzieży złoto Man 2011 rugby 7 mistrzostwa świata juniorów złoto Francja 2013 rugby union Puchar świata srebro Japonia 2019

Anthony Watson (ur. 26 lutego 1994 r. w Ashfordzie^[1]) – angielski rugbysta nigeryjskiego pochodzenia występujący na pozycji obrońcy lub skrzydłowego; reprezentant kraju, dwukrotny uczestnik i srebrny medalista pucharu świata.

Młodość

Watson urodził się w Ashfordzie na przedmieściach Londynu, jednak pierwsze dwa lata życia spędził w Nigerii, ojczyźnie matki^[3]. Po raz pierwszy z rugby zetknął się w wieku pięciu lat, kiedy trafił do szkółki zespołu Effingham & Leatherhead RFC^[4].

Następnie uczęszczał do St. George’s Junior School w Weybridge, którą to szkołę reprezentował w rugby, hokeju na trawie i krykiecie^[5]. W kategorii do lat 8 wraz ze szkolną drużyną rugby wywalczył mistrzostwo kraju^[4]. Te same dyscypliny sportu uprawiał także w szkole średniej, St. George’s College. W wieku 14 lat dołączył do akademii London Irish^[6], gdzie dzielił pokój z Jonathanem Josephem, późniejszym kolegą z klubu i reprezentacji^[3]. W 2011 roku wraz ze szkolną drużyną dotarł do rozgrywanego na Twickenham Stadium finału młodzieżowego turnieju rugby Daily Mail Vase^[5]. Watson był wicekapitanem zespołu^[4], a w trakcie turnieju pełnił funkcję kapitana^[5]. College, gdzie studiował chemię, ekonomię i wychowanie fizyczne^[4], ukończył w roku 2012^[5].

W młodości spędził rok w piłkarskiej akademii Wimbledonu, a w wieku 13 lat trafił na testy do Chelsea^[4][7], jednak – jak sam przyznał – jego jedynym piłkarskim walorem była szybkość^[8].

Kariera klubowa

W październiku 2010 roku Watson, członek akademii London Irish zadebiutował w rozgrywkach A League, ligi rezerw, w meczu z Bath Rugby^[4]. Niespełna rok później, 24 września 2011 r. po raz pierwszy wystąpił w Premiership przeciw Newcastle Falcons^[4][9]. Miał wówczas zaledwie 17 lat i został tym samym najmłodszym zawodnikiem, który w barwach „the Exiles” zagrał w ekstraklasie^[5][6][9]. Był to jeden z zaledwie dwóch występów Watsona wśród seniorów w sezonie 2011/2012^[10]. Nieco częściej pojawiał się w składzie londyńskiego klubu w trakcie kolejnego roku. W październiku 2012 roku zadebiutował w rozgrywkach europejskich, w European Challenge Cup, kiedy wszedł z ławki rezerwowych w spotkaniu z Union Bordeaux Bègles^[11], a tydzień później w pojedynku z Stade Montois zdobył swoje pierwsze przyłożenie w seniorskiej karierze^[12]. W barwach London Irish wystąpił łącznie w 18 spotkaniach^[10].

Przed sezonem 2013/2014 Watson przeniósł się do drużyny Bath Rugby^[13]. W zespole z zachodniej Anglii szybko wywalczył sobie miejsce w składzie, w pierwszym roku zaliczając we wszystkich rozgrywkach 29 występów i pięć przyłożeń^[10][14]. Już w pierwszym sezonie w ekipie z Bath zagrał w finale European Challenge Cup, w którym jednak lepsi okazali się rywale z Northampton Saints. Watson zdobył nawet przyłożenie dla swojej drużyny, jednak później doznał kontuzji uda, która wykluczyła go z dalszego udziału w zawodach^[15]. W sezonie 2014/2015 Bath dotarło do finału angielskiej ekstraklasy. Watson wystąpił w tym meczu w podstawowym składzie, jednak po zbyt wysokiej szarży Owena Farrella z drugiej minuty pojedynku musiał przedwcześnie opuścić plac gry. Ostatecznie spotkanie zakończyło się dwunastopunktowym zwycięstwem Saracens^[16].

Kariera reprezentacyjna

Watson był stypendystą programu rozwoju młodzieży prowadzonego przez RFU^[17]. Po raz pierwszy wystąpił w drużynie narodowej w zespole do lat 16^[4][17]. Po awansie do reprezentacji U-18, swoje pierwsze przyłożenie zdobył w grudniu 2010 roku w rozegranym na Donnybrook Stadium meczu z rówieśnikami z Irlandii^[4].

W kwietniu 2011 roku brał udział w mistrzostwach Europy U-18. W końcówce półfinału z Walią popisał się decydującym przyłożeniem, które zapewniło Anglikom awans. W ścisłym finale lepsi okazali się być jednak reprezentanci Irlandii^[4][18]. Pięć miesięcy później był jednym z członków drużyny do lat 18, która sięgnęła po złoto w rugby 7 podczas Igrzysk Wspólnoty Narodów Młodzieży odbywających się na Wyspie Man^[19][20].

W lutym kolejnego roku (wciąż mając zaledwie 17 lat) w ciągu trzech tygodni od przyłożenia, jakie zdobył w meczu reprezentacji U-18 z Francją, zadebiutował w młodzieżowej odmianie Pucharu Sześciu Narodów. W swoim pierwszym spotkaniu w zespole do lat 20, ze Szkocją, po wejściu na boisko z ławki rezerwowych zdobył także swoje pierwsze przyłożenie na tym szczeblu wiekowym. Dołożył do niego kolejne dwa w pojedynku z Walią na stadionie Twickenham Stoop^[4]. Rok później angielska młodzież sięgnęła po zwycięstwo w tym turnieju, a Watson w meczach Pucharu zdobył cztery przyłożenia^[4]. W czerwcu 2013 roku po zwycięstwie nad Walią został wraz z kolegami z drużyny mistrzem świata juniorów. Obrońca wymiernie przyczynił się do końcowego sukcesu, zdobywając punkty przez przyłożenie w półfinałowym meczu z Nową Zelandią^[4].

Po owocnych występach na poziomie młodzieżowym, jesienią Watson wziął udział w zgrupowaniu reprezentacji seniorów przed meczem z Argentyną^[21][14]. Otrzymał także powołanie na rozgrywany w lutym i marcu Puchar Sześciu Narodów^[4], jednak w celu zdobycia doświadczenia został skierowany do drugiej reprezentacji, England Saxons. W swoim debiutanckim meczu z zespołem z Irlandii rozgrywanym na Kingsholm Stadium w Gloucester zdobył nawet przyłożenie^[4][22]. W czerwcu uczestniczył w obozie przygotowawczym w Nowej Zelandii, w trakcie którego zadebiutował w pierwszej reprezentacji w sparingu z miejscowymi Crusaders^[23]. Pełnowymiarowy debiut Watsona przypadł na listopadowy mecz z nowozelandzkimi „All Blacks”^[4].

Dzięki swojej ponadprzeciętnej szybkości^[8] oraz umiejętnościom gry w powietrzu^[23] zanotował imponujący początek kariery reprezentacyjnej. Watson rozpoczynał na placu gry wszystkich pięć spotkań Pucharu Sześciu Narodów 2015, w których zdobył dwa przyłożenia^[24]. Następnie otrzymał powołanie na rozgrywany w Anglii Puchar Świata w Rugby 2015^[25][26]. W jego trakcie wystąpił w podstawowym ustawieniu na pozycji skrzydłowego we wszystkich czterech meczach swojej drużyny^[24]. Zdobył w nich trzy przyłożenia – jedno z Australią i dwa z Urugwajem^[4].

Na początku 2016 roku, podczas Pucharu Sześciu Narodów był podstawowym zawodnikiem swojej reprezentacji, zaś Anglicy po raz pierwszy od 13 lat sięgnęli po Wielki Szlem^[27].

W 2019 roku brał udział w Pucharze Świata, podczas którego reprezentacja Anglii dotarła do finału. W nim jednak 12:32 uległa Południowej Afryce^[28][29].

W maju 2021 roku ogłoszono, że zawodnik znalazł się w składzie British and Irish Lions na serię spotkań w Południowej Afryce^[30].

Wyróżnienia

• nominacja do tytułu Młodej Sportowej Osobowości Roku 2011 według BBC (2011 BBC Young Sports Personality of the Year)^[4][20]
• nominacja do tytułu Odkrycia Sezonu 2013/2014 (Discovery of the Season)^[31]
• nominacja do nagrody Młodego Gracza Roku 2014 według Rugby Players’ Association (RPA Young Player of the Year)^[32]
• nominacja do nagrody Młodego Gracza Roku 2015 według Rugby Players’ Association^[33]

Życie osobiste

Ojciec Anthony’ego, Duncan związany jest z branżą petrochemiczną^[3]. Podczas jednej z podróży służbowych poznał pochodzącą z nigeryjskiego Lagos Viv, swoją przyszłą żonę^[3].

Nie tylko Anthony, ale także jego dwaj bracia związani są z rugby: trzy lata starszy Marcus, zawodnik m.in. Saracens czy Newcastle Falcons był reprezentantem Anglii w rugby 7 oraz młodzieżowym reprezentantem w odmianie piętnastoosobowej^[3][4]. Z kolei trzy lata młodszy Callum ma za sobą występy w London Irish^[3]. Także ojciec całej trójki, Duncan w przeszłości grał w rugby, jako rwacz w drużynie Saracens, jednak jego karierę szybko zakończyła kontuzja kolana^[4][8].

Przypisy