Anthrax (amerykański zespół muzyczny)
.jpg) Anthrax (2016) | |
| Rok założenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Gatunek | |
| Wydawnictwo | Megaforce, Island, Elektra, Ignition, Beyond, Sanctuary, Universal |
| Powiązania | The Damned Things, Stormtroopers of Death, Public Enemy, Nuclear Assault, Armored Saint, Shadows Fall, Slayer, Volbeat |
| Strona internetowa | |
Anthrax – amerykański zespół założony w Nowym Jorku w 1981 roku. Zaliczany obok zespołów Metallica, Slayer i Megadeth do wielkiej czwórki thrash metalu.
Historia zespołu
Zespół rozpoczął działalność w roku 1981, kiedy to założyli go Scott „Not” Ian (gitara) i Dan Lilker (gitara)[3]. W pierwszym okresie istnienia zespół doświadczył licznych zmian personalnych. Z początku wokalistą został John Connely, zastąpiony wkrótce przez Dirka Kennedy, Jasona Resenfelda i ostatecznie Neila Turbina. Na basie krótko grał m.in. Paul Kahn, na perkusji Dave Weiss, w którego miejsce został przyjęty Charlie Benante. Anthrax zaczynał jako support Metallica i Manowar. Materiał demo nagrał w roku 1983. Trafił on do Jona Zazuli, którego niezależna wytwórnia Megaforce Records wydała debiutancką płytę Metalliki. Przed wydaniem dużego albumu, we wrześniu 1983 ukazał się singel Soldiers Of Metal. Wkrótce potem do zespołu dołączył Dan Spitz (gitara, wcześniej grał w Overkill), w związku z tym Dan Lilker zmienił instrument na gitarę basową.
Do studia pod koniec 1983 roku weszli: Scott Ian, Dan Lilker, Neil Turbin (śpiew), Dan Spitz i Charlie Benante (perkusja). W styczniu 1984 Fistful of Metal trafił na rynek. Anthrax dopiero kształtował własne brzmienie jednak płyta zebrała pochlebne opinie (oprócz okładki uznawanej wtedy za niesmaczną) i sprzedawała się dobrze. Grupa odbyła wspólną trasę koncertową z Metalliką i Raven.
W Anthraxie następowały jednak kolejne zmiany (odszedł Dan Lilker a Neil Turbin został wyrzucony[3]) i nagranie w 1985 roku maksisingla Armed and Dangerous odbyło się z Mattem Fallonem (gitara basowa) i Joey Belladoną (śpiew). Płyta zawierała m.in. cover zespołu Sex Pistols God Save The Queen. Ukazanie się tego nagrania było dowodem, że zespoły thrash metalowe czerpią garściami z tradycji punk rocka (w tym czasie równolegle z Anthrax Scott Ian udzielał się w crossoverowym zespole S.O.D. – Stormtroopers Of Death).
W 1985 roku zespół podpisał kontrakt z Island Records i natychmiast wszedł do studia by nagrać album Spreading The Disease. Ukazał się on na rynku pod koniec 1985 roku w USA i na początku 1986 w Europie oraz był poprzedzony wydaniem singla Madhouse. Anthrax wyruszył na trasę koncertową z Metalliką zakończoną w Europie na festiwalu Aardshock w Holandii w październiku (dodatkowo w towarzystwie Slayera).
W listopadzie 1986 zespół pracował już nad kolejnym albumem. Producentem został Paul Kramer wcześniej pracujący m.in. z KISS. Do studia wszedł jednak po kolejnej zmianie w składzie. Nowym basistą został Frank Bello – siostrzeniec Charliego Benante. Among The Living ukazał się w marcu 1987 poprzedzony wydanym miesiąc wcześniej singlem I’m The Law. Singel sprzedawał się na tyle dobrze w Europie (dostał się do UK Top Ten), że zdecydowano się na wydanie w USA minialbumu pod tym tytułem. Osiągnął status złotej płyty. Istotną rzeczą dla tych sukcesów tych singli były eksperymenty z rapem, utwór I’m The Man. W lipcu ukazał się singel Indians, a do stacji telewizyjnych trafia videoklip z tym utworem.
Anthrax wyrusza na europejską i japońską trasę koncertową jako gwiazda (w towarzystwie Metal Church), a w USA poprzedza koncerty Kiss.
Początek roku 1988 zespół spędził na nagrywaniu albumu State Of Euphoria. Wydano również singel Antisocial. Album zdobył złotą płytę w 3 miesiące od ukazania się w październiku. Na trasie Road To Euphoria zespołowi towarzyszył Living Colour.
Anthrax wydał jeszcze drugi singel Make Me Laugh zanim wszedł do studia by rozpocząć nagrywanie kolejnej płyty.
Jeszcze w 1989 wyszedł na rynek EP Penikufesin. Chociaż w czasie sesji nagraniowej zespół przeżył pożar i trzęsienie ziemi to jednak w sierpniu 1990 roku udało się wypuścić na rynek album Persistance Of Time i wyruszyć na trasę wraz z Iron Maiden (trasa nazywała się No Prayer On The Road Tour) dołączył również do Slayera, Megadeth i Alice In Chains w serii koncertów Clash Of The Titans.
Kolejnym sukcesem był minialbum Attack Of The Killer B’s, który zawierał wspólne nagranie z Public Enemy – Bring The Noise. Zespół ten towarzyszył później Anthraxowi na wspólnej trasie koncertowej (wraz z Primus i Young Black Teens). Po jej zakończeniu zespół podpisał nowy kontrakt płytowy, z Elektra Records (współpraca z Island przestała się układać ze względu na słabą promocję ostatniego albumu). We wrześniu 1990 roku wraz z grupami Megadeth, Slayer, Testament, Alice in Chains oraz Suicidal Tendencies zespół ruszył w trasę Clash of the Titans. W 1992 z zespołu został również wyrzucony Joey Belladonna. Jako powód podano mały wkład pracy w działalność Anthraxu. Na jego miejsce został przyjęty John Bush z Armored Saint.
Z nowym wokalistą zespół nagrał i wydał w maju 1993 roku album Sound Of The White Noise. Trasa koncertowa odbyła się w towarzystwie Fight, Clawfingera, King’s X i M.O.D. W ciągu lat 1993 i 1994 Anthrax nagrywał utwory do ścieżek dźwiękowych filmów oraz albumów tribute (m.in. John Bush i Scott Ian jako członkowie Doom Squad nagrywają utwór wydany na albumie w hołdzie Judas Priest w 1996 roku).
Pierwszy album koncertowy Live: The Island Years ukazuje się w 1994 roku. Był on jednak jedynie wypełnieniem kontraktu z wytwórnią Island.
Już podczas pracy nad Sound Of The White Noise współpraca z Danem Spitzem uległa znacznemu pogorszeniu co zaowocowało wyrzuceniem go z zespołu w 1995 roku.
Pozostali członkowie Anthraxu nie zdecydowali się jednak na zastąpienie go stałym gitarzystą i na nagrywanym „Stomp 442” grał gościnnie między innymi Dimebag Darrell z Pantery, a także Paul Crook, który również towarzyszył zespołowi na koncertach. Część partii gitar nagrał perkusista Charlie Benante, który był jednym z głównych kompozytorów na tę płytę.
Wkrótce w związku ze słabą promocją nowych albumów przez Elektrę, zespół opuścił wytwórnię i zbudował własne studio nagrań w Yonkers w Nowym Jorku.
Po 3 latach przerwy Anthrax powrócił z wydaną w lipcu 1998 roku w Ignition Records płytą Volume 8 – The Threat Is Real. W 1999 roku zespół podpisał kontrakt z Beyond Records i wkrótce potem wydał Return of the Killer A’s, zestaw różnych wersji utworów wcześniej wydanych na albumach studyjnych. W jednym z nich (Ball Of Confusion) pojawili się wspólnie John Bush i Joey Belladonna.
W 2001 roku grupa była celem ataku mediów amerykańskich w związku z szeregiem zatruć wąglikiem w USA (po angielsku Anthrax to właśnie wąglik). Zespół próbowano zmusić do zmiany nazwy, ale muzycy tego nie zrobili.
Przed nagraniem kolejnego albumu w 2002 roku do zespołu dołączył stały gitarzysta: Rob Caggiano.
Pod koniec 2002 roku Anthrax ponownie wszedł do studia nagrań i rozpoczął pracę nad wydaną w 2003 roku płytą „We’ve Come For You All”.
W kwietniu 2004 roku Anthrax opuścił ostatecznie basista Frank Bello przechodząc do odradzającego się zespołu Helmet. Na jego miejsce (początkowo tylko na trasę, ostatecznie na stałe) został zaangażowany Joey Vera, przyjaciel Johna Busha z Armored Saint.
5 sierpnia 2004 roku podczas trasy koncertowej promującej nowy album zespół wystąpił w warszawskim klubie Proxima[4].
Jeszcze w trakcie trasy koncertowej na rynek trafiło koncertowe DVD i album pod tytułem Music Of Mass Destruction – Live from Chicago, a w listopadzie 2004 ukazał się studyjny album Greater Of Two Evils (wydany w USA przez Sanctuary). Album zawiera przearanżowane wersje utworów wydanych w czasach gdy wokalistą Anthraxu nie był jeszcze John Bush. Lista utworów na tej płycie jest wynikiem głosowania fanów.
Pod koniec kwietnia 2005 zespół wrócił do swojego klasycznego już składu z lat 1985–1992 (Joey Belladonna, Frank Bello, Charlie Benante, Scott Ian, Daniel Spitz) rozpoczynając nowy okres trasą Reunion Tour.
Po okresie niestabilności składu do zespołu dołączył wokalista Dan Nelson, zastępując tym samym Joeya Belladonnę. Do grupy dołączył także Rob Caggiano (gitara, 2003 – 2005); Dan Spitz nie jest już częścią zespołu[5].
Zespół planował skończyć i wydać nowy materiał w roku 2009, jednak jego wydanie się opóźniło[6]. W maju 2010 do grupy powrócił Joey Belladonna. 16 czerwca 2010 w ramach Sonisphere Festival zespół wystąpił na warszawskim Lotnisku Bemowo[7].
2 sierpnia 2013 roku zespół wystąpił na XIX Przystanku Woodstock w Kostrzynie nad Odrą[8].
Muzycy
|
|
Dyskografia
Albumy studyjne
| Rok | Tytuł | Pozycja na liście | Certyfikat | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| US [11] | AUS [12] | CAN [13] | FIN [14] | GER [15] | NLD [16] | NOR [17] | SWE [18] | SWI [19] | UK [20] | ||||
| 1984 | Fistful of Metal
| – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | ||
| 1985 | Spreading the Disease | 113 | 55 | 39 | 102 | 88 | 97 | 112 | 23 | 76 | 163 | ||
| 1987 | Among the Living | 62 | 2 | 1 | 1 | 7 | 1 | 5 | 43 | 6 | 18 | USA: złoto[21] UK: srebro[22] | |
| 1988 | State of Euphoria | 30 | – | 87 | – | – | – | 17 | 21 | 20 | 12 | USA: złoto[21] CAN: złoto[23] UK: srebro[22] | |
| 1990 | Persistence of Time | 24 | 30 | – | – | – | – | 15 | 46 | – | 18 | USA: złoto[21] | |
| 1993 | Sound of White Noise
| 7 | 30 | 13 | – | 35 | 52 | – | 21 | 40 | 14 | USA: złoto[21] CAN: złoto[23] | |
| 1995 | Stomp 442
| 47 | 49 | 81 | 36 | – | – | – | – | – | 77 | ||
| 1998 | Volume 8: The Threat Is Real
| 118 | – | – | 38 | 43 | – | – | – | – | 73 | ||
| 2003 | We’ve Come for You All
| 122 | – | – | – | 22 | – | – | – | – | 102 | ||
| 2011 | Worship Music
| 12 | 35 | 33 | 6 | 13 | 64 | – | 24 | 28 | 49 | ||
| 2016 | For All Kings
| 7 | 12 | 14 | 4 | 5 | 50 | 25 | 49 | 8 | 21 | ||
| „–” pozycja nie była notowana. | |||||||||||||
Albumy koncertowe
| Rok | Tytuł |
|---|---|
| 1994 | The Island Years
|
| 2004 | Music of Mass Destruction
|
| 2005 | Alive 2
|
| 2007 | Caught in a Mosh: BBC Live in Concert
|
Kompilacje
| Rok | Tytuł | Pozycja na liście | Certyfikat | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| US [11] | AUS [12] | AUT [24] | CAN [25] | SWE [18] | UK [20] | |||
| 1991 | Attack of the Killer B’s
| 27 | 50 | 20 | 45 | 38 | 13 | USA: złoto[21] CAN: złoto[23] |
| 1998 | Moshers… 1986–1991
| – | – | – | – | – | – | |
| 1999 | Return of the Killer A's
| – | – | – | – | – | – | |
| 2001 | Madhouse: The Very Best of Anthrax
| – | – | – | – | – | – | |
| 2002 | Classic Anthrax: The Universal Masters Collection
| – | – | – | – | – | – | |
The Collection
| – | – | – | – | – | – | ||
| 2004 | The Greater of Two Evils
| – | – | – | – | – | – | |
| 2005 | Anthrology: No Hit Wonders (1985–1991)
| – | – | – | – | – | – | |
| „–” pozycja nie była notowana. | ||||||||
Minialbumy
| Rok | Tytuł | Pozycja na liście | Certyfikat | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| US [11] | SWE [18] | UK [20] | ||||||
| 1985 | Armed and Dangerous
| – | – | – | ||||
| 1987 | I’m the Man
| 53 | 42 | 20 | USA: platyna[21] CAN: złoto[23] | |||
| 1989 | Penikufesin
| – | – | – | ||||
| „–” pozycja nie była notowana. | ||||||||
Single
| Rok | Tytuł | Pozycja na liście | Album | ||
|---|---|---|---|---|---|
| US Main. [26] | NLD [27] | UK [20] | |||
| 1984 | „Soldiers of Metal” | – | – | – | Fistful of Metal |
| 1985 | „Madhouse” | – | – | – | Spreading the Disease |
| 1987 | „I’m the Man” | – | – | 20 | I’m the Man |
| „I Am the Law” | – | – | 32 | Among the Living | |
| „Indians” | – | – | 44 | ||
| 1988 | „Make Me Laugh” | – | – | 26 | State of Euphoria |
| 1989 | „Antisocial” | – | – | 44 | |
| 1990 | „Got the Time” | – | – | 16 | Persistence of Time |
| „In My World” | – | – | 29 | ||
| 1991 | „Bring the Noise” (oraz Public Enemy) | – | – | 14 | Attack of the Killer B’s |
| 1993 | „Black Lodge” | 38 | – | 53 | Sound of White Noise |
| „Hy Pro Glo” | – | – | – | ||
| „Only” | 26 | 48 | 36 | ||
| „Room for One More” | – | – | – | ||
| 1995 | „Fueled” | – | – | – | Stomp 442 |
| 1996 | „Nothing” | – | – | 98 | |
| „Bordello of Blood” | – | – | – | Bordello of Blood | |
| 1998 | „Inside Out” | – | – | 126 | Volume 8: The Threat Is Real |
| 1999 | „Ball of Confusion” | – | – | – | Return of the Killer A’s |
| 2003 | |||||
| „Safe Home” | – | – | – | We’ve Come for You All | |
| „Taking the Music Back” | – | – | – | ||
| „–” pozycja nie była notowana. | |||||
Wideografia
| Rok | Tytuł | Certyfikat |
|---|---|---|
| 1987 | N.F.V.: Oidivnikufesin
| |
| 1991 | Through Time P.O.V.
| |
Live Noize
| ||
| 1994 | White Noise: The Videos
| |
| 1999 | Return of the Killer A’s: Video Collection
| |
| 2004 | Music of Mass Destruction
| |
| 2005 | Rock Legends
| |
Alive 2: The DVD
| ||
Anthrology: No Hit Wonders (1985–1991) The Videos
| ||
| 2010 | The Big Four: Live from Sofia, Bulgaria
|
Nagrody i wyróżnienia
| Rok | Kategoria | Tytułem | Nagroda | Nota | Źródło |
|---|---|---|---|---|---|
| 2004 | Spirit of Rock | Anthrax | Kerrang! Awards | Laur | [30] |
| 2005 | Best Metal Band | Metal Hammer Golden Gods Awards | Laur | [31] | |
| 2012 | Metal As Fuck | Laur | [32] | ||
| 2016 | Inspiration | Laur | [33] | ||
| Revolver Innovator Award | The Epiphone Revolver Music Awards | Laur | [34] | ||
| Most Dedicated Fans | Nominacja | [35] |
Przypisy
- ↑ a b Artist: Anthrax (ang.). www.metal-archives.com. [dostęp 2010-02-09].
- ↑ a b Stephen Thomas Erlewine, Greg Prato: Anthrax BIography (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2010-02-09].
- ↑ a b Robert Filipowski, Teraz Rock, „Teraz Anthrax – Czcij Muzykę”, nr 11 (105), listopad 2011.
- ↑ relacja: Anthrax, Virgin Snatch, Warszawa „Proxima” 5.08.2008. rockmetal.pl, 2008-08-07. [dostęp 2010-04-25].
- ↑ A N T H R A X. C O M – N.F.W.S (ang.). anthrax.com. [dostęp 2011-06-25].
- ↑ Aaron Dong: Anthrax’s Worship Music delayed (ang.). examiner.com, 2009-07-09. [dostęp 2010-04-25].
- ↑ Metallica, Slayer, Anthrax i Mastodon w Polsce (pol.). muzyka.onet.pl. [dostęp 2009-12-09].
- ↑ Przystanek Woodstock: Anthrax i Farben Lehre podczas drugiego dnia festiwalu (pol.). muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-08-03].
- ↑ It’s Official: JOEY BELLADONNA Rejoins ANTHRAX For Tour, Studio Album – May 10, 2010 (ang.). Blabbermouth.net. [dostęp 2010-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-17)].
- ↑ Zespół Anthrax rozstał się z wokalistą (pol.). muzyka.onet.pl. [dostęp 2009-07-22].
- ↑ a b c Artist Chart History – Anthrax. W: Billboard [on-line]. Nielsen Business Media. [dostęp 2008-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-29)].
- ↑ a b Discography Anthrax. australian-charts.com. [dostęp 2008-12-05].
- ↑ Top 100 Albums. „RPM”. 48 (26), 1988-10-15. Library and Archives Canada. [dostęp 2008-12-05].
Top 100 Albums. „RPM”. 57 (22), 1993-06-12. Library and Archives Canada. [dostęp 2008-12-05].
Top 100 Albums. „RPM”. 62 (14), 1995-11-06. Library and Archives Canada. [dostęp 2008-12-05]. - ↑ Suomen virallinen lista – Albumit (fiń.). W: YLE Pop [on-line]. YLE, 1995. [dostęp 2008-12-06].
Suomen virallinen lista – Albumit (fiń.). W: YLE Pop [on-line]. YLE, 1998. [dostęp 2008-12-06]. - ↑ Chartverfolgung – Anthrax (niem.). W: Musicline.de [on-line]. PhonoNet. [dostęp 2008-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-03)].
- ↑ Discografie Anthrax (niderl.). dutchcharts.nl. [dostęp 2008-12-05].
- ↑ Discography Anthrax. norwegiancharts.com. [dostęp 2008-12-05].
- ↑ a b c Discography Anthrax. swedishcharts.com. [dostęp 2008-12-05].
- ↑ Discography Anthrax. swisscharts.com. [dostęp 2008-12-05].
- ↑ a b c d Chart Stats – Anthrax. Chart Stats. [dostęp 2008-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-09)].
- ↑ a b c d e f g Searchable Database. Recording Industry Association of America. [dostęp 2008-06-24].
- ↑ a b BPI: Anthrax (wyszukaj w bazie danych). British Phonographic Industry, 1990-02-15. [dostęp 2008-12-05].
- ↑ a b c d Search Certification Database. Canadian Recording Industry Association. [dostęp 2008-06-24].
- ↑ Austrian Chart. austriancharts.at. [dostęp 2008-06-24].
- ↑ Canadian Album Chart. RPM. [dostęp 2008-03-07].
- ↑ Artist Chart History – Anthrax. Billboard. [dostęp 2008-02-19].
- ↑ Dutch Album Chart. dutchcharts.com. [dostęp 2008-06-24].
- ↑ ‘The Big Four’ DVD: New Release Dates Announced – Sep. 20, 2010 (ang.). blabbermouth.net. [dostęp 2010-09-20].
- ↑ Platynowe płyty DVD przyznane w 2010 roku, ZPAV [dostęp 2020-07-17].
- ↑ Darkness bask in Kerrang! success (ang.). news.bbc.co.uk. [dostęp 2016-01-31].
- ↑ Metal Hammer Award Winners Announced (ang.). www.metalunderground.com. [dostęp 2015-08-16].
- ↑ Chad Childers: 2012 Metal Hammer Golden Gods Awards Winners Announced Read More: 2012 Metal Hammer Golden Gods Awards Winners Announced (ang.). loudwire.com. [dostęp 2015-08-16].
- ↑ Alix Vallecillo: And the Metal Hammer Golden Gods Awards winners this year are… (ang.). www.metalinsider.net. [dostęp 2016-06-26].
- ↑ METALLICA, MEGADETH, ANTHRAX, SLIPKNOT Among Winners At ‘Revolver Music Awards’ (Video) (ang.). www.blabbermouth.net. [dostęp 2016-12-14].
- ↑ Epiphone Revolver Music Awards Nominees (ang.). www.revolvermag.com. [dostęp 2016-12-14].
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: pitpony.photography, Licencja: CC BY-SA 3.0
Anthrax Live @ Rockavaria, Germany, 2016