Antidotum (album Kasi Kowalskiej)

	Antidotum
	Antidotum
	Album studyjny Kasi Kowalskiej
Wydany	14 października 2002
Gatunek	pop rock
Długość	48:51
Wydawnictwo	Universal Music Polska (066 501 2)
	Oceny
	Onet.pl ;
	Album po albumie
	Single z albumu Antidotum
	„Starczy słów”; Wydany: 1 kwietnia 2001; „Bezpowrotnie”; Wydany: 28 kwietnia 2002; „Antidotum”; Wydany: 16 września 2002; „Pieprz i sól”; Wydany: 16 grudnia 2002;

Antidotum – szósta płyta w dyskografii Kasi Kowalskiej, produkcji muzycznej Michała Grymuzy, wydana w 2002 roku przez Universal Music Polska.

Płyta zawiera szereg mocnych, rockowych utworów z silnie wyeksponowaną gitarą i rytmicznymi, melodyjnymi refrenami^[2].

20 listopada 2002 roku album uzyskał status złotej płyty^[3], a 25 czerwca 2003 roku – platynowej^[4].

Realizacja albumu

Proces przygotowania do rejestracji płyty był podzielony na trzy etapy. Najpierw zarejestrowano demonstracyjne wersje utworów i z kilkudziesięciu pozycji Michał Grymuza wraz z Kasią Kowalską wytypowali 10 najlepszych, które weszły na płytę. W drugim etapie Michał Grymuza przygotował wstępne aranżacje w swoim domowym studiu z wykorzystaniem systemu Pro Tools, ułożył w nim schematy partii bębnów oraz nagrał pilotażowe wersje gitar. Utwory w takiej wersji trafiły do studia Woobie Doobie Studio. Dokonano tam aranżacji, nagrano gitary, klawisze i zaprogramowano syntetyczną perkusję^[2].

Perkusja

Na perkusji grał Michał Dąbrówka. Wykorzystano zestaw Yamaha Maple Custom z blachami Paiste. Tomy i werble były strojone do tonacji poszczególnych utworów. Perkusja została zarejestrowana w studio Winicjusza Chrósta w Sulejówku. Do nagrania bębna basowego wykorzystano jednocześnie dwa mikrofony: AKG D12 umieszczony w bębnie oraz Shure Beta 52 umieszczony w odległości ok. 35 cm przed bębnem i dodatkowo przykryty wykładziną tak, by zbierał jak najmniej przesłuchów z reszty zestawu perkusyjnego. Do nagrania tomów użyto mikrofonów Sennheiser MD421, do werbli - Shure SM57, do hihatu - AKG C4000B, a jako overhead zastosowano AKG C451^[2].

Gitara basowa

Partie basowe wykonał Wojciech Pilichowski, korzystając z gitary basowej Ibanez i wzmacniacza Ashdown. Sygnał był rejestrowany liniowo przez kompresor Drawmer 1960 oraz poprzez mikrofony Neumann U87 i Shure SM57 przystawione do głośnika wzmacniacza. W kilku utworach użyto przesteru do gitary basowej. W piosence "Pieprz i sól" żywy bas został podparty syntetycznym subbasem z syntezatora Minimoog^[2].

Gitary

Partie gitarowe wykonał Michał Grymuza, korzystając z szeregu gitar elektrycznych – Fender Stratocaster Deluxe Plus, Fender Flame, G&L ASAT Classic, Rickenbacker 360 i gitar akustycznych – Takamine oraz Stars Sitar oraz wzmacniaczy Marshall JCM 800, Vox AC30 oraz VHT z kolumną Engl. Do rejestracji wykorzystano mikrofony Shure SM57 ustawiony przed głośnikiem oraz Neumann U87 jako mikrofon ambientowy. W kilku utworach użyto dodatkowo procesorów POD Pro i Filter Pro firmy Line6^[2].

Instrumenty klawiszowe

Większość partii instrumentów klawiszowych wykonał Wojciech Olszak. Do generowania barw wykorzystano głównie syntezatory analogowe – Roland Juno 106 (z połowy lat 80.), MiniMoog z 1972 roku oraz Yamaha DX7 z 1983 roku. Większość syntetycznych bębnów powstała przy użyciu analogowych automatów Roland TR808, TR909, TR 606, Korg KR55 oraz sekwencera Akai MPC3000. W nagraniu piosenki "Nie jestem najlepsza?" zastosowano dwa wokodery: Korg VC10, przez który przepuszczono rytm zaprogramowany na automacie MPC3000 oraz Roland VP330 wykorzystany do chórków. W utworze "Pieprz i sól" użyto pianina Fender Rhodes, przepuszczając jego sygnał przez piec Vox AC30. W procesie rejestracji wykorzystano lampowy kompresor Drawmer 1960, który ocieplał brzmienie^[2].

W kilku utworach pojawiają się skrecze, które nagrał Funky Filon, używając dwóch gramofonów Technics 1200 i miksera Vestax. Sygnał przechodził przez kompresor Drawmer 1960, a w charakterze przetwornika A/C wykorzystano procesor TC Electronic Finalizer Plus, w którym dodatkowo włączony był kompresor wielopasmowy i trzypasmowa bramka szumów. Tego samego procesora użyto w nagraniu "Daj wierzyć", w którym Marcin Nowakowski zagrał na Akai EWI (Electric Wind Instrument) z użyciem modułu Akai EWI3020m^[2].

Wokal

Do nagrania wokalu użyto lampowego mikrofonu Brauner VM1, przedwzmacniacza Manley VoxBox i przetwornika Apogee AD8000. W przedwzmacniaczu ustawiono drobną korekcję, kompresję i de-essing. W systemie Pro Tools rejestrowano możliwie jak najdłuższe fragmenty wokalu, potem najlepsze z nich były montowane w jedną całość. Ten sam zestawu sprzętu został wykorzystany przy nagrywaniu chórków, które śpiewali Michał Grymuza, Sebastian Piekarek i Krysia Grygorcewicz^[2].

Miks

Przy miksie wykorzystano wiele zewnętrznych procesorów (m.in. Lexicon 480) oraz pluginów TDM. Do kreowania obrazu dźwiękowego wykorzystano także analogowy magnetofon wielośladowy TASCAM i analogową konsoletę Soundtracs Jade. Ostatecznie stereofoniczny miks został zgrany na taśmę analogową Quantegy 499 Grand Master Gold^[2].

Mastering

Masteringiem płyty zajął się Grzegorz Piwkowski. Sesja została zgrana z systemu Pro Tools na taśmę DAT w rozdzielczości 16 bitów. Do obróbki sygnału zastosowano procesor TC Electronic M5000 (kompresja pasmowa i korekcja), lampowy procesor psychoakustyczny SPL TubeVitalizer, przetwornik Apogee PSX100 i procesor dynamiki Lexicon Digital Limiter/Compresor Classic. Do odsłuchu posłużyły kolumny Tannoy System z głośnikami 15-calowymi i słuchawki Grado 325^[2].

Przygotowano dodatkowo wersje utworów przeznaczone do emisji w stacjach radiowych, różniące się od wersji płytowych długością, sposobem kompresji i korekcji^[2].

Lista utworów

Opracowano na podstawie materiału źródłowego^[5].

Nr

Tytuł utworu

Słowa

Muzyka

Długość

1.

„Nie wiem co, nie wiem kto”

Katarzyna Kowalska

Sebastian Piekarek