Antinous (gwiazdozbiór)
 | ||
| Nazwa łacińska | Antinous | |
| Dopełniacz łaciński | Antinoi[1] | |
| Skrót nazwy łacińskiej | Atn[1] | |
| Charakterystyka | ||
| Najjaśniejsza gwiazda | Theta Aquilae (3,2m) | |
| Gwiazdozbiory sąsiadujące | ||
 | ||
Antinous – historyczny gwiazdozbiór stanowiący południową część obecnej konstelacji Orła. Upamiętniał postać Antinousa, kochanka rzymskiego cesarza Hadriana. Po śmierci młodzieńca cesarz wprowadził jego kult i w 132 r. n.e. umieścił jego postać wśród gwiazd; Almagest Ptolemeusza wspomina asteryzm Antinousa jako część gwiazdozbioru Orła[2][3]. Według Ptolemeusza należały do niego gwiazdy współcześnie oznaczane Eta, Theta, Delta, Jota, Kappa i Lambda Aquilae[2]. Johann Bayer nazwał ten gwiazdozbiór Ganimedesem (od mitologicznej postaci młodzieńca porwanego przez Orła-Zeusa)[1][3]. Antinous został wyróżniony jako osobna konstelacja przez Tychona Brahe w 1602 roku, ale opinie astronomów co do jego odrębności od Orła były podzielone[2][1]. W XIX wieku został ponownie włączony w skład Orła[2][3][4].
Przypisy
- ↑ a b c d John C. Barentine: The Lost Constellations: A History of Obsolete, Extinct, or Forgotten Star Lore. Springer, 2015, s. 47. ISBN 978-0-7188-2695-6.
- ↑ a b c d Antinous. W: Ian Ridpath: Star Tales. James Clarke & Co., 1988. ISBN 978-0-7188-2695-6.
- ↑ a b c Antinoüs. W: Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 41–42. ISBN 0-486-21079-0. (ang.)
- ↑ Shane Horvatin: Antinous. the Youth (ang.). Michigan State University. [dostęp 2017-08-24].
| Gwiazdozbiory historyczne |
|
|---|---|
| Historyczne nazwy uznanych gwiazdozbiorów | |
| Zobacz też |
|
Media użyte na tej stronie
"Delphinus, Sagitta, Aquila, and Antinous", plate 13 in Urania's Mirror, a set of celestial cards accompanied by A familiar treatise on astronomy ... by Jehoshaphat Aspin. London. Astronomical chart, 1 print on layered paper board : etching, hand-colored.
Taurus Poniatovii (hand colored)