Antoine du Prat
| ||
Kardynał prezbiter | ||
Kraj działania | Francja | |
Data i miejsce urodzenia | 17 stycznia 1463 Issoire | |
Data i miejsce śmierci | 9 lipca 1535 Nantouillet | |
Miejsce pochówku | ?↗ | |
Arcybiskup Sens | ||
Okres sprawowania | 1525–1535 | |
Wyznanie | katolicyzm | |
Kościół | rzymskokatolicki | |
Prezbiterat | 1517 | |
Kreacja kardynalska | 21 listopada 1521 Klemens VII | |
Kościół tytularny | Sant’Anastasia |
Antoine du Prat (ur. 17 stycznia 1463 w Issoire, zm. 9 lipca 1535 w Nantouillet) – francuski kardynał.
Życiorys
Urodził się 17 stycznia 1463 roku w Issoire, jako syn Antoine’a du Prata seniora i Jaqueline Bohier[1]. W 1493 roku ożenił się z Françoise Veiny D’Abrouze i miał z nią córkę i dwóch synów (jeden z nich, Guillaume, został później biskupem Clermont)[1]. W 1495 roku został prokuratorem generalnym Parlamentu Tuluzy, a dziewięć lat później Ludwik XII mianował go maître des requêtes na swoim dworze[1]. Następnie pełnił urzędu przewodniczącego Parlamentu Paryskiego, kanclerza Francji i szambelana królewskiego[1]. Towarzyszył Franciszkowi I w jego wyprawie do Italii, gdzie odniósł zwycięstwo pod Marignano[1]. W 1516 roku, w imieniu Franciszka I negocjował z Leonem X konkordat, w którym zawarł klauzulę przyznającą królowi prawo do mianowania członków kościelnej hierarchii[1]. Po spotkaniu na Polu Złotogłowia, du Prat miał negocjować z Thomasem Wolseyem, by zarządzić mediację między Henrykiem VIII a Franciszkiem I, jednak nie doszło to do skutku[1]. Po śmierci żony du Prat postanowił obrać karierę kościelną i w 1517 roku przyjął święcenia kapłańskie[1]. 20 marca 1525 roku został wybrany arcybiskupem Sens[2]. 21 listopada 1527 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Sant’Anastasia[2]. Od 1528 roku pełnił także funkcję administratora apostolskiego Albi, a od 1534 – Meaux[2]. W 1529 roku przebywał w Cambrai, gdzie podpisano pokój pomiędzy Ludwiką Sabaudzką a Małgorzatą z Nawarry[1]. Publicznie sprzeciwiał się papieżowi, który odmówił unieważnienia małżeństwa Henryka VIII z Katarzyną Aragońską, uznając że odmowa może być zbyt ryzykowna[1]. Mimo tego, nie zgadzał się z królem w jego decyzji ponownego małżeństwa bez uznania nieważności poprzedniego związku przez Stolicę Piotrową[1]. Stanowczo sprzeciwiał się także rozszerzaniu protestantyzmu, uznając stosowanie tortur i kar śmierci[1]. Zmarł 9 lipca 1535 roku w Nantouillet[1].
Przypisy
Media użyte na tej stronie
Portrait XIXème siècle de la galerie des archevêques de Sens