Antoni (Amfitieatrow)

Antoni

Jakow Amfitieatrow
Arcybiskup kazański i swijaski
Kraj działania	Imperium Rosyjskie
Data urodzenia	15 października 1815
Data i miejsce śmierci	8 listopada 1878 Kazań
Arcybiskup kazański i swijaski
Okres sprawowania	1866-1878
Wyznanie	prawosławie
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	12 września 1840
Diakonat	1840
Prezbiterat	15 września 1840
Chirotonia biskupia	30 marca 1858

Antoni, imię świeckie Jakow Gawriiłowicz Amfitieatrow (ur. 15 października 1815 w ujeździe czelabińskim, zm. 8 listopada 1878 w Kazaniu) – rosyjski biskup prawosławny.

Był synem prawosławnego kapłana Gawriiła Amfitieatrowa i Tatiany Niesmiełowej, bratankiem biskupa Filareta (Amfitieatrowa). Miał troje rodzeństwa. W wieku piętnastu lat stracił ojca, odtąd rodzinie pomagali biskup Filaret oraz ks. Pietr Aleksinski, mąż siostry Tatiany Amfitieatrowej. W 1834 Jakow Amfitieatrow ukończył seminarium duchowne w Kałudze, zaś w roku następnym podjął studia teologiczne w Kijowskiej Akademii Duchownej^[1]. Akademia zatrudniała wówczas wielu czołowych teologów rosyjskich, jednak pewien wpływ na przyszłego biskupa wywarł z nich tylko jeden, Dymitr (Murietow). O wiele ważniejsze okazał się dla niego kontakt z mnichami Ławry Pieczerskiej i uczestnictwo w nabożeństwach w tymże klasztorze^[1]. W 1839 Jakow Amfitieatrow ukończył studia, uzyskując stopień magistra i został zatrudniony w katedrze teologii dogmatycznej. 12 września 1840 złożył wieczyste śluby mnisze przed swoim wujem, metropolitą kijowskim Filaretem. Z jego rąk przyjął 15 września święcenia kapłańskie. W 1840 został rektorem szkoły duchownej w Kijowie, w 1841 przeniesiono go na stanowisko inspektora seminarium duchownego w tym samym mieście, zaś w 1845 został jego rektorem. W 1845 otrzymał godność archimandryty. Od 1848 łączył obowiązki rektorskie z zadaniami przełożonego monasteru św. Mikołaja w Kijowie. W tym samym roku uzyskał stopień doktora teologii^[1]. Wyjechał wówczas na rok do Petersburga, gdzie zetknął się z metropolitą moskiewskim Filaretem, który wysoko go ocenił i w późniejszych latach rekomendował do obejmowania wysokich godności cerkiewnych. W 1851 Antoni (Amfitieatrow) został rektorem Kijowskiej Akademii Duchownej^[1].

30 marca 1858 przyjął chirotonię biskupią i został biskupem czehryńskim, wikariuszem eparchii kijowskiej. Rok później został ordynariuszem eparchii smoleńskiej i wiaziemskiej. W 1866 został biskupem kazańskim i swijaskim, rok później został podniesiony do godności arcybiskupiej. W swojej eparchii przeprowadził, zgodnie z wytycznym Świątobliwego Synodu Rządzącego, reformę zarządu eparchii, w tym konsystorza^[1]. Współtworzył dwa nowe klasztory: monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Czystopolu oraz monaster św. Michała Archanioła w Koźmodiemjanskim, który stał się ważnym ośrodkiem prowadzenia misji prawosławnej wśród ludności rdzennej^[1]. Z jego inicjatywy monaster Tichwińskiej Ikony Matki Bożej w Ciwilsku został przekształcony z męskiego w żeński. Biskup był również autorem szczegółowego planu nowego zespołu fresków w katedralnym soborze Zwiastowania w Kazaniu. Odbywał liczne podróże duszpasterskie po swojej eparchii, odwiedzając wiejskie parafie^[1]. Wydał zbiór swoich homilii, jak również publikował je w pismach prawosławnych^[1]. Założył bractwo św. Guriasza, które zajmowało się pracą misyjną i oświatową wśród rdzennej ludności regionu, a następnie wspierał je finansowo^[1].

Zmarł w 1878 po kilkumiesięcznej chorobie^[1] i został pochowany w soborze Zwiastowania w Kazaniu^[2].

Przypisy