Antoni (Fiałko)

Antoni
Wasyl Fiałko
Metropolita chmielnicki i starokonstantynowski
Kraj działania

Ukraina

Data i miejsce urodzenia

2 października 1946
Dudyćke

Metropolita chmielnicki i starokonstantynowski
Okres sprawowania

od 2007

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego

Inkardynacja

Eparchia chmielnicka

Śluby zakonne

10 kwietnia 1979

Diakonat

przed lub w 1975

Prezbiterat

przed lub w 1975

Chirotonia biskupia

27 lipca 1992

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

27 lipca 1992

Konsekrator

Włodzimierz (Sabodan)

Antoni, imię świeckie Wasyl Fiałko (ur. 2 października 1946 w Dudyćkim) – metropolita Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.

Życiorys

Ukończył technikum budowlane i studia w instytucie inżynieryjno-budowlanym w Woroneżu. Po kilku latach pracy w Kijowie jako inżynier budownictwa wstąpił do seminarium duchownego w Moskwie, a następnie ukończył wyższe studia teologiczne w Moskiewskiej Akademii Duchownej (tytuł kandydata nauk teologicznych uzyskał już jako biskup za pracę poświęconą św. Dymitrowi z Rostowa). W latach 1975–1978 służył w różnych parafiach eparchii kurskiej. 10 kwietnia 1979 złożył wieczyste śluby zakonne, przyjmując imię Antoni. Od 1978 do 1989 służył w eparchii winnickiej, od 1982 jako igumen, a następnie, od 1983, archimandryta.

W latach 1989–1991 był proboszczem parafii przy soborze Opieki Matki Bożej w Chmielnickim i dziekanem dekanatu chmielnickiego. W 1991 przeniesiony do eparchii charkowskiej jako proboszcz parafii Wniebowstąpienia Pańskiego w Złoczowie.

27 lipca 1992 miała miejsce jego chirotonia na biskupa perejasławsko-chmielnickiego, wikariusza eparchii kijowskiej. 22 czerwca 1993 został biskupem chmielnickim i szepetowskim; po siedmiu latach podniesiony do godności arcybiskupiej, zaś 31 marca 2007 – do godności metropolity. W związku z powstaniem samodzielnej eparchii szepetowskiej, wyodrębnionej z terytorium eparchii chmielnickiej, jego tytuł został zmieniony na metropolita chmielnicki i starokonstantynowski.

Bibliografia