Antoni (Szokotow)

Antoni
Aleksiej Szokotow
Arcybiskup kiszyniowski i chocimski
Ilustracja
Kraj działaniaRosja
Data i miejsce urodzenia1799
Bogorodiczna Słoboda
Data i miejsce śmierci13 marca 1871
Kiszyniów
Miejsce pochówkuCerkiew Narodzenia Pańskiego w Kiszyniowie
Arcybiskup kiszyniowski i chocimski
Okres sprawowania1861–1871
Wyznanieprawosławne
KościółRosyjski Kościół Prawosławny
InkardynacjaEparchia kiszyniowska
Śluby zakonne7 kwietnia 1834
Diakonat1829
Prezbiterat30 listopada 1829
Chirotonia biskupia2 kwietnia 1850
Sukcesja apostolska
Data konsekracji2 kwietnia 1850
MiejscowośćPetersburg
MiejsceSobór Trójcy Świętej
KonsekratorNikanor (Klemientjewski)

Antoni, imię świeckie Aleksiej Andriejewicz Szokotow (ur. 1799 w Bogorodicznej Słobodzie w powiecie izjumskim[1], zm. 13 marca 1871 w Kiszyniowie) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Ukończył kolegium charkowskie, a następnie Kijowską Akademię Duchowną, gdzie w 1823 uzyskał stopień magistra. W tym samym roku został zatrudniony jako nauczyciel języka niemieckiego i matematyki w seminarium duchownym w Połtawie. Po dwóch latach przeniesiono go na stanowisko wykładowcy nauk filozoficznych w Kijowskiej Akademii Duchownej. 30 listopada 1829 został wyświęcony na kapłana i skierowany do służby duszpasterskiej w cerkwi Świętych Konstantyna i Heleny w Kijowie. W 1831 został na kijowskiej uczelni profesorem nadzwyczajnym[2].

7 kwietnia 1834 został postrzyżony na mnicha, przyjmując imię zakonne Antoni. W sierpniu tego samego roku otrzymał stanowisko inspektora Kijowskiej Akademii Duchownej i wszedł do komitetu zajmującego się cenzurą duchownych wydawnictw eparchii kijowskiej. W 1836 podniesiono go do godności archimandryty, a następnie mianowano rektorem seminarium duchownego w Połtawie. W latach 1841–1850 był rektorem seminarium duchownego w Pskowie, łącząc te obowiązki najpierw z zarządem monasteru Przemienienia Pańskiego Eleazara Pskowskiego (do 1845), a następnie – monasteru Pskowsko-Pieczerskiego[2].

2 kwietnia 1850 został wyświęcony na biskupa wolskiego, wikariusza eparchii saratowskiej[2]. Jego głównym zadaniem miało być zwalczanie silnej na tym terenie wspólnoty staroobrzędowej, jednak jeszcze w tym samym roku, w związku ze zmianą granic eparchii[1], przeniesiono go do eparchii nowogrodzkiej, także jako jej biskupa pomocniczego z tytułem biskupa staro-russkiego. Od 1853 do 1858 był ordynariuszem eparchii orenburskiej[2].

W 1858 przeniesiony na katedrę kiszyniowską, pozostawał na niej do śmierci w 1871[2]. W 1861 otrzymał godność arcybiskupa[1]. Wyremontował na terenie eparchii kiszyniowskiej ok. 300 świątyń i utworzył 400 wiejskich szkół parafialnych, tworzył przy świątyniach biblioteki, rozpoczął wydawanie oficjalnej eparchialnej gazety, wydał zbiór artykułów teologicznych w języku rumuńskim (mołdawskim). W Kiszyniowie otworzył szkołę żeńską, którą następnie wspierał materialnie[2]. Angażował się w zwalczanie staroobrzędowców, przekonując duchownych, by własnym przykładem i argumentami starali się wpływać na staroobrzędowców i przekonywać ich do wstępowania do Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. Podczas podróży po eparchii często odwiedzał cerkwie jednowiercze i dyskutował ze staroobrzędowcami o wierze[2].

Został pochowany w soborze Narodzenia Pańskiego w Kiszyniowie[2]. W okresie radzieckim, gdy sobór był zamknięty i zaadaptowany na cele świeckie, jego nagrobek przeniesiono na cmentarz przy kiszyniowskiej cerkwi św. Teodora Tyrona (Ciuflea).

Przypisy

  1. a b c АНТОНИЙ, www.pravenc.ru [dostęp 2016-10-18].
  2. a b c d e f g h Антоний (Шокотов), ortho-rus.ru [dostęp 2016-10-18].

Media użyte na tej stronie