Antoni Adam Piotrowski

Antoni Adam Piotrowski
Ilustracja
Portet artysty z 1885 (aut. Stanisław Bizański)
Data i miejsce urodzenia

7 września 1853
Nietulisko Duże

Data i miejsce śmierci

12 grudnia 1924
Warszawa

Narodowość

Polska

Język

polski

Dziedzina sztuki

malarstwo, literatura

Epoka

Młoda Polska

Ważne dzieła

patrz sekcja Najważniejsze prace

Odznaczenia
Order Waleczności IV klasy (Bułgaria) Order Świętego Aleksandra (Bułgaria) Order Zasługi Cywilnej (Bułgaria)

Antoni Adam Piotrowski (ur. 7 września 1853 w Nietulisku Dużym koło Kunowa, zm. 12 grudnia 1924 w Warszawie[1]) – polski malarz, rysownik, ilustrator oraz poeta, twórca bajek dla dzieci. Był współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” i członkiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych[2].

W ciągu życia zilustrował ponad tysiąc książek, 3 tysiące artykułów oraz ponad 500 czasopism[3]. Namalował prawie 3,5 tysiąca obrazów[3].

Życiorys

Autoportet artysty

Był jednym z synów Wincentego i Marianny Zabierzewskich[4]. Ojciec artysty był urzędnikiem w walcowni żelaza w Nietulisku (ur. około 1804[5]). Pradziadek malarza był herbu Junosza[6]. Pierwsze obrazy zaczął tworzyć jako dziesięciolatek[4]. W 1874 roku odbyła się pierwsza wystawa prac Antoniego Piotrowskiego w gmachu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Od 1875 był rysownikiem Tygodnika Ilustrowanego[7].

Piotrowski uczył się malarstwa u Wojciecha Gersona, w 1875 roku za stypendium wyjechał na studia do Monachium (w końcu października 1875 r. zgłosił się do Akademii Sztuk Pięknych – Naturklasse)[8]. Edukował się tam do 1877 pod kierunkiem Wilhelma Lindenschmita(ang.)[9]. W roku ukończenia studiów został uczniem Jana Matejki w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (od 1777 do 1779[9]). W latach 1879−1884 przebywał w Paryżu[9].

W 1885 roku wyjechał do Bułgarii jako korespondent i rysownik brytyjskich czasopism The Graphic London News(ang.) i The Illustrated London News(ang.) oraz francuskich Illustration i Le Monde illustré(fr.)[9].

Autoportret zamieszczony w tygodniku „Świat”
Pogrzeb Antoniego Piotrowskiego ruszający sprzed gmachu Zachęty

Brał udział jako ochotnik w wojnie serbsko-bułgarskiej (1885−1886), będąc odznaczony bułgarskim Orderem Św. Aleksandra II klasy[10], Orderem Waleczności i Medalem Wojskowym, a dziewięć obrazów i wszystkie rysunki z wojny zostały zakupione przez rząd bułgarski. Na zamówienie księcia Ferdynanda namalował jego portret, za co otrzymał odznaczenie Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Cywilnej. Jego cykl obrazów z czasów tej wojny został zakupiony przez cara Battenberga do Muzeum w Sofji[11].

W 1900 roku osiadł w Warszawie. Pracował wówczas m.in. dla pisma „Daily Graphic”, dzięki któremu służbowo wyjeżdżał m.in. do Serbii.

Zmarł w 1925 roku w Warszawie; został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim (kwat. 226)[5]. W 1925 roku odbyła się pośmiertna wystawa jego prac w „Zachęcie”.

Życie prywatne

Adam Piotrowski ożenił się za Marię Plirabelkę 12 października 1879 roku w Krakowie, miał dwóch synów (urodzone w 1880 i 1882 roku)[5].

Najważniejsze prace

Do ważniejszych prac należą:

Publikacje

Okładka Nosił wilk, ponieśli wilka

Był także autorem książek[12]:

Galeria (wybrane obrazy)

  • Burza śnieżna (1883)

    Burza śnieżna (1883)

  • Der Abschied (1924)

    Der Abschied (1924)

  • Spotkanie na przełęczy (1896)

    Spotkanie na przełęczy (1896)

  • Patrol powstańczy (1883)

    Patrol powstańczy (1883)

  • Intencja (1912)

    Intencja (1912)

  • W odwiedziny do powstańców (1883)

    W odwiedziny do powstańców (1883)

  • Pożegnanie (1922)

    Pożegnanie (1922)

  • Epizod z Powstania 1863 roku (1880)

    Epizod z Powstania 1863 roku (1880)

  • Cyganka (1877)

    Cyganka (1877)

  • Wiosna (1902)

    Wiosna (1902)

  • Wesele Idzie! (1891)

    Wesele Idzie! (1891)

  • Ubieranie choinki (1916)

    Ubieranie choinki (1916)

Uwagi

  1. ↑ a b c d e Wydany jako osobny utwór znajduje się również w zbiorze bajek Od Bałtyku do Karpat.

Przypisy

  1. ↑ Antoni Piotrowski - Desa Unicum, desa.pl [dostęp 2022-04-05].
  2. ↑ a b Antoni Piotrowski - malarz, Polska, baza artystów Agra-Art, sztuka.agraart.pl [dostęp 2022-04-05].
  3. ↑ a b Temat: Piotrowski, Antoni (1853-1924) - Prolib Integro, luna.collegiumwitelona.pl [dostęp 2022-04-05].
  4. ↑ a b Archiwalne, www.polswissart.pl [dostęp 2022-04-11].
  5. ↑ a b c Antoni Piotrowski, Sejm-Wielki.pl [dostęp 2022-04-05].
  6. ↑ Pokrewieństwo Antoniego Piotrowskiego, Sejm-Wielki.pl
  7. ↑ a b Antoni Piotrowski | CONNAISSEUR Kraków - Salon Dzieł Sztuki, koneser.krakow.pl [dostęp 2022-04-05].
  8. ↑ I. Królewska Akademia Sztuk Pięknych..., [w:] H. Stępień, M. Liczbińska, Artyści polscy w środowisku monachijskim w latach 1828-1914 (materiały źródłowe), wyd. 2, Kraków: Agencja Wydawniczo-Reklamowa Chors, 1994, s. 12, ISBN 83-903086-1-4.
  9. ↑ a b c d Joanna Tomalska, Antoni Piotrowski - batalista i korespondent wojenny, „Zeszyt Naukowy Muzeum Wojska”, 12, Białystok 1998, s. 168-172.
  10. ↑ Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających. T. VII. Warszawa: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 2003, s. 211
  11. ↑ Przewodnik po wystawie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych No VII Warszawa, listopad 1925 roku, Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, 1925.
  12. ↑ Publikacje Antoniego Piotrowskiego w serwisie Polona.pl
  13. ↑ Eliza Ptaszyńska, Leon Wyczółkowski na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Antoni Piotrowski Autoportret.png
ilustracja zamieszczona w tygodniku Świat nr 11
Antoni Piotrowski Der Abschied.jpg
Der Abschied, signiert A. Piotrowski, Mischtechnik auf Karton, 31 x 40 cm
St.AlexanderOrder-ribbon.svg
Order of St. Alexander in Bulgaria - ribbon
Funeral of painter Antoni Piotrowski (1924).jpg
Pogrzeb malarza Antoniego Piotrowskiego (1924)
BUL Military Order of Bravery BAR.svg
Baretka: Order Wojskowy za Odwagę (Waleczność) – Księstwo i Królestwo Bułgarii.