Antoni Alexandrowicz
| 3 zwycięstwa | |
 Squadron Leader | |
| Data i miejsce urodzenia | 25 października 1906 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 14 lutego 1943 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | do 1943 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | CWL-1 |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 _3r_BAR.svg){kind=small}  | |
Antoni Witold Alexandrowicz[a] (ur. 25 października 1906 w Japorowicach[5], zm. 14 lutego 1943 nad Lake District) – major pilot Wojska Polskiego, major (ang. Squadron Leader) brytyjskich Królewskich Sił Powietrznych.
Życiorys
Antoni Alexandrowicz pochodził ze szlacheckiej rodziny Alexandrowiczów herbu Aleksandrowicz[6]. Jego ojcem był Kazimierz Witold Alexandrowicz (1866–1924), matką – Jadwiga z Russanowskich (1881–1948). Antoni miał sześcioro rodzeństwa (Ewę, Zofię, Stefana, Magdalenę, Annę i Jadwigę).
Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 w korpusie oficerów rezerwy aeronautyki. Posiadał przydział w rezerwie do 1 pułku lotniczego w Warszawie[7].
W momencie wybuchu II wojny światowej pełnił służbę w eskadrze ćwiczebnej pilotażu CWL 1 w Dęblinie.
Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii otrzymał numer służbowy P-1404[5] i latał jako pilot w 307 dywizjonie myśliwskim nocnym „Lwowskich Puchaczy”. W 1942 roku został przeniesiony do brytyjskiego 219 dywizjonu myśliwskiego nocnego, w którym odniósł 3 zwycięstwa (4 czerwca 1942 zestrzelił Ju-88 i He-111, a 11 czerwca 1942 zestrzelił Do-217). Podczas lotu ćwiczebnego pilotowany przez niego samolot Bristol Beaufighter V8551 rozbił się o ziemię w rejonie Ireleth[8]. Wraz z Alexandrowiczem zginął nawigator porucznik Zbigniew Jan Domański.
Antoni Alexandrowicz został pochowany na cmentarzu w Newark, w sekcji War Graves Plot Section J Grave 313A. Pośmiertnie został odznaczony Orderem Virtuti Militari nr 08354[8]. Był także odznaczony trzykrotnie Krzyżem Walecznych oraz dwukrotnie Medalem Lotniczym[5].
Sklasyfikowany na 96. pozycji na „liście Bajana” z trzema pewnymi zwycięstwami powietrznymi.
Antoni Alexandrowicz ożenił się 14 grudnia 1933 roku w Warszawie z Wiesławą Eufemią Raszewską i miał z nią 2 dzieci: Marię Pię i Antoniego Marię.
Uwagi
Przypisy
- ↑ Strona dywizjonu 307. [dostęp 2013-04-07].
- ↑ Robert R. Janczak: Puchacze czuwaja w mroku. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1977, s. 20, seria: Żółte Tygrysy. [dostęp 2013-04-07].
- ↑ Wyszukiwarka Niebieskiej Eskadry. [dostęp 2014-10-17].
- ↑ Profil Antoniego Alexandrowicza na stronie Niebieskiej Eskadry. [dostęp 2014-10-17].
- ↑ a b c Alexandrowicz Antoni. listakrzystka.pl. [dostęp 2019-07-22].
- ↑ Antoni Alexandrowicz w Wielkiej genealogii Minakowskiego. [dostęp 2013-04-07].
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 162, 666.
- ↑ a b Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012, s. 57. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07329-5.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1982.
- niebieskaeskadra.pl. [dostęp 2014-10-17]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
.svg)
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Royal Air Force Roundel
Baretka Medalu Lotniczego (za Wojnę 1939-45) nadanego dwukrotnie.
Insygnia stopnia Squadron Leader (Royal Air Force).
Baretka: Krzyż Walecznych (1941) nadany trzykrotnie.