Antoni Brykczyński

Antoni Brykczyński
profesor
ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

II Rzeczpospolita

Data i miejsce urodzenia

23 maja 1843
Ossa

Data i miejsce śmierci

7 stycznia 1913
Goworowo

Proboszcz Goworowa
Okres sprawowania

1882–1913

Wyznanie

katolicyzm

Prezbiterat

12 sierpnia 1866

Antoni Brykczyński (ps. „Gwiażdzic”) (ur. 23 maja 1843 w Ossie, zm. 7 stycznia 1913 w Goworowie) – duchowny, historyk sztuki, bibliograf.

Życiorys

Urodził się w 23 maja 1843 roku w Ossie, był synem Stanisława Brykczyńskiego i Wandy z hrabiów Zamoyskich. Kształcił się w Białej Podlaskiej i w gimnazjum realnym w Warszawie, od 1861 w seminarium kieleckim. W 1863 roku brał wraz z braćmi Stefanem i Stanisławem udział w powstaniu styczniowym. Następnie kontynuował naukę w Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku. Święcenia kapłańskie przyjął 12 sierpnia 1866. Następnie uczył się w Akademii Duchownej w Warszawie, gdy ta została zamknięta (1867) przeniósł się na krótko do Akademii Duchownej w Petersburgu[1].

W latach 1868-1880 był profesorem seminarium w Płocku, potem proboszczem w Pałukach i Goworowie (od 1887 roku) gdzie z jego inicjatywy zbudowano kościół. Był członkiem komisji archeologicznej Komisji Sztuki i Komisji Archeologicznej Akademii Umiejętności. Pisywał w: „Przeglądzie Katolickim”, „Korespondencie Płockim”, „Słowie”, „Biesiadzie Literackiej”, „Kronice Rodzinnej”, a także we francuskim „L’Art. Chrétien”.

Wydane dzieła

  • Dom Boży – to jest praktyczne wskazówki budowania, naprawiania i utrzymania kościołów, 1888;
  • Gawędy ogrodnicze[2][3], 1882;
  • Legendy, 1881;
  • O obowiązkach panów i sług, 1885;
  • Opowiadania pana Jacentego[4], 1880;
  • Żywoty boga Rodzicy, 1879.

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Antoni Brykczynski (1111551).jpg
Adres wydawniczy: Warszawa : Wydawnictwo Romana Kreczmera, 1901 (Warszawa : P. Laskauer i W. Babicki)
Współtwórcy: Demby, Stefan (1862-1939) Oprac
Opis fizyczny: [164] s. : il. ; 12x19 cm