Antonio Pascual de Borbón

Antonio Pascual de Borbón

Infant Antoni Burbon, pędzla Goi, 1800
Rodzina	Burbonowie
Data i miejsce urodzenia	31 grudnia 1755 Caserta, Królestwo Neapolu
Data i miejsce śmierci	20 kwietnia 1817 San Lorenzo de El Escorial, Hiszpania
Ojciec	Karol III Hiszpański
Matka	Maria Amalia Wettyn
Odznaczenia

Antonio Pascual de Borbón (Antonio Pascual Francisco Javier Juan Nepomuceno Aniello Raimundo Silvestre de Borbón y Sajonia; ur. 31 grudnia 1755 w Casercie, zm. 20 kwietnia 1817 w San Lorenzo de El Escorial) – infant hiszpański, książę Neapolu i Sycylii, syn króla Hiszpanii Karola III Burbona i Marii Amalii Saskiej, córki króla polskiego Augusta III.

Urodził się w czasie, gdy jego ojciec był królem Neapolu i Sycylii. Wczesne dzieciństwo spędził w Kampanii. W 1759 roku rodzina przeprowadziła się do Madrytu, gdzie Karol objął tron Hiszpanii. Dorosłe życie spędził na dworze ojca, a potem brata Karola IV, do którego był uderzająco podobny. Był humanistą i miłośnikiem sztuki, wyróżniał się inteligencją i pracowitością.

Życiorys

Ojciec Antoniego był królem Neapolu i Sycylii od 1734 roku. W 1738 poślubił jego matkę Marię Amalię Wettyn; Antoni był ich dwunastym z trzynaściorga dzieci. Urodził się w Casercie, gdzie wybudowano królewski pałac, w ówczesnym Królestwie Neapolu.

Po przedwczesnej śmierci Ferdynanda VI Karol zgłosił pretensje do hiszpańskiego tronu. W czasie uciążliwej podróży z Neapolu cała rodzina zaraziła się odrą. Przybyli do Madrytu w grudniu 1759 roku, gdzie po koronacji ojca Antoni otrzymał tytuł infanta. Rok po przyjeździe rodziny do Hiszpanii zmarła jego matka Maria Amalia (prawdopodobnie z powodu gruźlicy); Karol III do końca życia pozostał wdowcem. W roku śmierci matki Antoni miał dwie siostry i pięciu braci^[1].

W 1795 roku ożenił się ze swoją bratanicą infantką Marią Amalią, z którą miał dwoje dzieci. Maria Amalia zmarła trzy lata później^[2].

W czasie inwazji napoleońskiej popierał swojego bratanka Ferdynanda VII^[2], a także monarchię absolutną. Razem z rodziną znalazł się na wygnaniu w Valençay. Po powrocie do Hiszpanii zajmował wysokie stanowiska państwowe.

Około 1767 roku Anton Raphael Mengs namalował portret młodego infanta w stylu préciosité^[3]. W 1800 roku Antoni został uwieczniony wraz z cała królewską rodziną na zbiorowym portrecie Goi pt. Rodzina Karola IV. Zachował się również portret infanta wykonany przez Goyę w charakterze szkicu przygotowawczego. Goya przedstawił go w realistyczny sposób, ze szczegółami oddając fizjonomię jego twarzy. Oba dzieła znajdują się w zbiorach Muzeum Prado^[4].

Zmarł w 1817 roku w Eskurialu i został pochowany w Panteonie Infantów.

Odznaczenia

• Order Ducha Świętego – Francja, 1767^[5]

Genealogia

Przypisy