Antoni Cebulski

Antoni Cebulski

podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1895 Wielkie Drogi
Data i miejsce śmierci	5 sierpnia 1964 Kraków
Przebieg służby
Lata służby	1914–1945
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Batalion KOP „Kleck” 2 Pułk Piechoty Legionów 8 Pułk Piechoty Legionów
Stanowiska	dowódca batalionu piechoty zastępca dowódcy pułku dowódca pułku piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Późniejsza praca	księgowy w Wydawnictwie Literackim w Krakowie
Odznaczenia

Antoni Feliks Cebulski (ur. 2 stycznia 1895 w Wielkich Drogach, zm. 5 sierpnia 1964 w Krakowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Z wojskiem był związany od sierpnia 1914, gdy po ukończeniu nauki w wadowickim gimnazjum, wstąpił do tworzących się Legionów Polskich, otrzymując wówczas przydział do 2 pułku piechoty. Służąc w tej jednostce do 1918, awansował na stopień podporucznika. Przeniesiony do II Korpusu Polskiego na Wschodzie, dowodził kompanią 14 pułku strzelców polskich i wziął udział w bitwie pod Kaniowem^[1]. Następnie oddelegowany do działającej na terenie Ukrainy, Polskiej Organizacji Wojskowej, gdzie prowadził swoją działalność do grudnia 1918.

Od stycznia 1919 do 1924, służył w stopniu kapitana w 2 pułku piechoty Legionów i 19 pułku piechoty. W tym czasie awansował do stopnia majora. Pomiędzy grudniem 1924 a czerwcem 1925 służył w sztabie 5 Dywizji Piechoty. Z kolei od czerwca 1925 był ponownie w 19 pp na stanowisku kwatermistrza. 28 stycznia 1931 otrzymał przeniesienie do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy baonu KOP „Kleck”^[2]. W kwietniu 1934 został przeniesiony do 2 pp Leg. w Sandomierzu na stanowisko dowódcy I batalionu detaszowanego w Staszowie^[3]. Do marca 1939 pełnił służbę na stanowisku zastępcy dowódcy 2 pp Leg.

W marcu 1939 objął dowództwo 8 pułku piechoty Legionów w Lublinie. W czasie kampanii wrześniowej wraz ze swoim oddziałem wziął udział w bitwie pod Iłżą oraz w walkach na Zamojszczyźnie.

Po klęsce wrześniowej, dokonał udanej ucieczki z niemieckiego transportu i ukrywał się w podlubelskich wsiach. W tym czasie podjął próbę współorganizowania struktur konspiracyjnych na terenie Lubelszczyzny. W lutym 1940, został aresztowany i osadzony w Oflagu VI B Dössel-Warburg, gdzie przebywał do końca wojny.

Po zakończeniu wojny powrócił do kraju. W powojennych realiach podejmował się rozmaitych zajęć, na ogół urzędniczych jako księgowy. Ostatnim jego miejscem zatrudnienia na tym stanowisku było Wydawnictwo Literackie w Krakowie. Tam zmarł pozostawiając po sobie córkę Zofię, oraz syna Władysława. Został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie (sektor SC11-4-10)^[4].

Awanse

• major – 1 grudnia 1924 r. ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 r. i 143 lokatą w korpusie oficerów zawodowych piechoty,
• podpułkownik – 27 czerwca 1935 r. ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 r. i 6 lokatą w korpusie oficerów zawodowych piechoty.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6999
• Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)^[5]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie: po raz pierwszy w 1921^[1]
• Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[6]
• Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”) (zezwolenie Naczelnika Państwa w 1921)^[7]

Przypisy

Bibliografia

• Słownik Biograficzny Miasta Lublina, pod redakcją Tadeusza Radzika, Adama A. Witusika i Jana Ziółka, Tom drugi, Wydawnictwo UMCS, Lublin 1996, s. 51.
• Roczniki Oficerskie: 1923, 1924, 1928, 1932.