Antoni Cieszyński

Antoni Cieszyński
Ilustracja
Antoni Cieszynski
Data i miejsce urodzenia

31 maja 1882
Oleśnica, Królestwo Prus, Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

3/4 lipca 1941
Lwów, Polska pod okupacją III Rzeszy

profesor nauk medycznych
Specjalność: stomatologia
Uczelnia

Uniwersytet Lwowski

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości Krzyż Zasługi Węgierskiego Czerwonego Krzyża
Krzyż Obrony Lwowa

Antoni Cieszyński (ur. 31 maja 1882 w Oleśnicy, zm. 3/4 lipca 1941 we Lwowie) – polski profesor stomatologii, twórca stomatologii polskiej i jeden z jej światowych pionierów.

Droga życiowa

Urodził się 31 maja 1882 w Oleśnicy, w rodzinie Tomasza i Emilii z Chiżyńskich[1]. Uczył się początkowo w Gimnazjum Klasycznym Marii Magdaleny w Poznaniu, później ukończył gimnazjum w Bydgoszczy. Studiował medycynę, stomatologię i filozofię w Berlinie i Monachium. Dyplom lekarza dentysty otrzymał w 1905, doktorat z najwyższym odznaczeniem – summa cum laude w grudniu 1911. Był członkiem Związku Młodzieży Polskiej „Zet”. Założył Klub Towarzystwa Studentów Polaków w Monachium.

W 1913 został mianowany profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Ambulatorium Dentystycznego Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Lwowskiego. W marcu 1914, po gruntownej reorganizacji i modernizacji, ambulatorium zostało przekształcone w pierwszy w Polsce Instytut Dentystyczny (w 1930 w Klinikę Stomatologiczną).

Po wybuchu I wojny światowej zorganizował w Instytucie Dentystycznym placówkę Polskiego Czerwonego Krzyża. Z powodu ofensywy rosyjskiej i zajęcia Lwowa przez Rosjan we wrześniu 1914 ewakuował się najpierw do Tarnowa, a później do Wiednia. Założył tam oddział dla obrażeń szczękowych i poliklinikę stomatologiczną dla uchodźców z Polski. W tym mieście w 1915 został członkiem zarządu Polskiego Archiwum Wojennego[2]. W czasie zamachu ukraińskiego na Lwów (1–22 listopada 1918) zorganizował Polską Służbę Sanitarną i organizował punkty opatrunkowe dla rannych w części Lwowa zajętej przez Ukraińców.

Był członkiem honorowym Towarzystw Stomatologicznych w Waszyngtonie, Buenos Aires, Pradze i Wiedniu. Był kierownikiem Katedry Dentystyki UJK i Lwowskiego Państwowego Instytutu Medycyny. W roku akademickim 1927/28 pełnił funkcję dziekana Wydziału Lekarskiego UJK. Sprawował stanowisko przewodniczącego Komitetu Narodowego Międzynarodowego Związku Dentystycznego, był honorowym przewodniczącym Związku Słowiańskich Stomatologów.

Wydawał i redagował czasopisma „Polska Dentystyka” (od 1930 „Polska Stomatologia”) oraz „Słowiańska Stomatologia”[3].

Był twórcą reguły izometrii w radiologii, oraz techniki zdjęć rentgenowskich zewnątrz ustnych. Wydawał i był redaktorem Kwartalnika Stomatologicznego, Polskiej Dentystyki i Słowiańskiej Stomatologii. W 1936 na międzynarodowej konferencji w Brukseli otrzymał złoty medal im. W.O. Millera za pionierskie zasługi dla światowej stomatologii.

W okresie poprzedzającym II wojnę światową prowadził akcję pomocy represjonowanym, przez niemieckich nazistów, czechosłowackim lekarzom pochodzenia żydowskiego. W 1938 ogłosił także, na łamach „Polskiej Stomatologii”, swój protest przeciw udziałowi Polski w rozbiorze Czechosłowacji[4]. W okresie sowieckiej okupacji Lwowa 1939–1941 nadal prowadził działalność naukową. W sierpniu 1940 był gościem Wszechzwiązkowego Komitetu ds. Nauki ZSRR w Moskwie[5]. Aresztowany przez niemieckich okupantów w nocy z 3 na 4 lipca 1941, tuż po wkroczeniu Niemców do Lwowa, został bez sądu rozstrzelany na Wzgórzach Wuleckich wraz z grupą 25 polskich profesorów wyższych uczelni Lwowa.

Od 1915 był mężem Róży z Troczyńskich[1].

Dokonania naukowe

  • Był encyklopedystą, edytorem czterotomowej, ilustrowanej Nowoczesnej encyklopedii zdrowia wydanej w latach 1937–1939 w Warszawie[6].
  • Ogłosił drukiem 375 prac obejmujących wszystkie dziedziny stomatologii, opublikowanych w 70 czasopismach naukowych w siedmiu językach,
  • Opracował:
    • systematykę techniki wykonywania zdjęć rentgenowskich wewnątrz- i zewnątrzustnych,
    • zastosowanie radioterapii w stomatologii,
    • pierwszy w świecie atlas radiologii stomatologicznej,
    • regułę izometrii, pozwalającej na wykonywanie na filmie zdjęć rtg zębów o rzeczywistej długości,
    • metody iniekcyjnych do wszystkich gałęzi nerwu trójdzielnego.
  • Był twórcą nowoczesnych metod operacyjnych i rozpoznawczo-badawczych.
  • Był autorem wielu udoskonaleń technicznych:
    • kasety do zdjęć stereoskopowych,
    • wspornika do zdjęć zewnątrzustnych,
    • przytrzymywaczy filmów wewnątrzustnych,
    • miarki do bezpośredniego odczytywania odległości filmu od ogniska
    • czapki z tabliczką ułatwiającą ustawienie promienia głównego do zdjęć typowych czaszki.
  • Redagował własne czasopismo Dentystyka Polska (od 1923)
  • Był redaktorem naczelnym Polskiej Stomatologii i Słowiańskiej Stomatologii
  • Wydał własny podręcznik radiologii stomatologicznej (1926).

Ordery i odznaczenia

Funkcje w organizacjach

  • przewodniczący Powszechnych Wykładów Uniwersyteckich we Lwowie (1915–1918),
  • przewodniczący Związku Docentów Stomatologii w Państwie Polskim (19131923 i od roku 1935),
  • delegat narodowy Polski do Międzynarodowego Związku Dentystycznego,
  • przedstawiciel Polskiej Sekcji Międzynarodowego Związku Stomatologicznego,
  • prezes Związku Stomatologów Lwowskiej Izby Lekarskiej
  • członek honorowy i fellow of American Society of Stomatologists
  • członek honorowy i fellow of Polish Medical and Dental Association of America
  • członek honorowy Spolku Ceskych Zubnich Lekaru w Pradze
  • członek honorowy Zahnarztliche Gesellschaft w Wiedniu
  • członek honorowy Korporacji Aragonia[9]

Przypisy

  1. a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 43. [dostęp 2021-07-07].
  2. Polskie Archiwum Wojenne. „Nowości Illustrowane”. Nr 39, s. 6, 25 września 1915. 
  3. Cieszyński Antoni, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-09-18].
  4. Mariusz Patelski, Pierwszy stomatolog Rzeczypospolitej, „Kalendarz Opolski” 1993, s. 71–72.
  5. Dzieje najnowsze: Tom 14, PAN, 1983.
  6. Cieszyński, t.I 1939 ↓.
  7. M.P. z 1939 r. nr 75, poz. 166 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  8. M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  9. Archiwum Korporacyjne – Archiwum i Muzeum Polskich Korporacji Akademickich Polska Korporacja Akademicka „Aragonia” poz. 2

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

HUN Cross of Merit of the Hungarian Red Cross BAR.svg
Baretka: Krzyż Zasługi Węgierskiego Czerwonego Krzyża.
Krzyż Obrony Lwowa.jpg
Autor: Praca własna, Licencja: CC BY-SA 3.0
Krzyż Obrony Lwowa, 1918
Antoni Cieszyński NAC.jpg
Antoni Cieszyński, polski profesor stomatologii.