Antoni Dudek

Antoni Kazimierz Dudek

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	17 października 1966 Kraków
Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: politologia, historia najnowsza Polski
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1994 – nauki o polityce Uniwersytet Jagielloński
Habilitacja	2004 – nauki o polityce Uniwersytet Jagielloński
Profesura	2009
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	UKSW w Warszawie
Odznaczenia

Antoni Kazimierz Dudek (ur. 17 października 1966 w Krakowie) – polski politolog, historyk i publicysta, profesor nauk humanistycznych, członek Rady Instytutu Pamięci Narodowej (2010–2016), profesor zwyczajny Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

Życiorys

Uczył się w IV Liceum Ogólnokształcącym w Krakowie, był laureatem XI Olimpiady Historycznej z roku szkolnego 1984/1985^[1]. W 1990 ukończył studia w Instytucie Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1994 uzyskał stopień doktora nauk politycznych na podstawie pracy dotyczącej polityki władz PRL wobec Kościoła katolickiego w latach 1956–1970. W 2004 habilitował się na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politycznych UJ na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy Reglamentowana rewolucja. Rozkład dyktatury komunistycznej w Polsce 1988–1990^[2]. Postanowieniem z dnia 30 grudnia 2009 prezydent Lech Kaczyński nadał mu tytuł profesora nauk humanistycznych^[3].

W 1989 jako asystent-stażysta został nauczycielem akademickim Instytutu Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie był kolejno asystentem, adiunktem i profesorem nadzwyczajnym. W latach 2011–2014 był kierownikiem Katedry Współczesnej Polityki Polskiej UJ^[2][4]. W 2014 został profesorem zwyczajnym w Instytucie Politologii Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego^[4]. W latach 2018–2019 był kierownikiem Katedry Instytucji i Zachowań Politycznych, a w następnym roku akademickim przeszedł do pracy w Instytucie Nauk Historycznych UKSW. W 2015 został też członkiem Rady Naukowej Instytutu Studiów Politycznych PAN w Warszawie^[5].

We wrześniu 2000 rozpoczął pracę w Biurze Edukacji Publicznej IPN na stanowisku naczelnika Wydziału Badań Naukowych, Dokumentacji i Zbiorów Bibliotecznych. Od lutego 2006 do kwietnia 2010 był doradcą prezesa IPN Janusza Kurtyki. W 2011 został wybrany przez Sejm w skład nowo powołanej Rady IPN^[6], od 2015 pełnił funkcję jej przewodniczącego. Organ ten został zniesiony nowelizacją ustawy o IPN w 2016.

Zajmuje się najnowszą historią polityczną Polski oraz jej współczesnym systemem politycznym. Autor i współautor kilkunastu książek oraz kilkuset artykułów poświęconych przede wszystkim historii najnowszej, w latach 2002–2009 był członkiem redakcji półrocznika „Pamięć i Sprawiedliwość”. Publikował m.in. w tygodniku „Wprost” oraz w „Rzeczpospolitej” i „Dzienniku”. Na antenie TVP Historia od maja 2007 do maja 2009 prowadził program publicystyczny Kulisy III RP. Był konsultantem kilkunastu filmów dokumentalnych i seriali telewizyjnych (m.in. Gry wojenne)^[7]. Autor stałego felietonu o książkach w miesięczniku „W Sieci Historii”. Prowadzący cykliczne audycje Ćwierćwiecze, Retrospekcje i Rzeczypospolite w Programie II Polskiego Radia, współprowadzący (z Wiktorem Świetlikiem) program o książkach Ex Libris w TVP Historia, a także współprowadzącym (z Łukaszem Warzechą) program Podwójny kontekst dostępny na YouTube^[8].

Powołany w skład jury Konkursu „Książka Historyczna Roku”^[9], od 2016 jako przewodniczący tego gremium. W 2019 zrezygnował z tej funkcji oraz z udziału w pracach jury, protestując przeciwko działaniom niektórych organizatorów konkursu^[10]. W 2017 został członkiem jury Nagrody Historycznej im. Kazimierza Moczarskiego^[11]. W latach 2018–2020 członek zarządu stowarzyszenia Inkubator Umowy Społecznej, promującego koncepcję decentralizacji ustroju Polski^[12]. Od 2020 współprzewodniczący rady IUS^[13].

Odznaczenia

Odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005)^[14] oraz Złotym Krzyżem Zasługi (2007)^[15].

Wybrane publikacje

• Bolesław Piasecki. Próba biografii politycznej (1990, współautor Grzegorz Pytel)
• Bez wahania (1993, współautor Maciej Gawlikowski, wywiad rzeka z Leszkiem Moczulskim)
• Państwo i Kościół w Polsce 1945–1970 (1995)
• Walki uliczne w PRL 1956–1989 (1999, współautor Tomasz Marszałkowski)
• Ślady PeeReLu (2000)
• Pierwsze lata III Rzeczypospolitej 1989–2001 (2002)
• Komuniści i Kościół w Polsce 1945–1989 (2003, współautor Ryszard Gryz)
• Reglamentowana rewolucja. Rozkład dyktatury komunistycznej w Polsce 1988–1990 (2004)
• Historia polityczna Polski 1989–2005 (2007)
• PRL bez makijażu (2008)
• Utopia nad Wisłą. Historia Peerelu (2008, współautor Zdzisław Zblewski)
• Zmierzch dyktatury. Polska lat 1986–1989 w świetle dokumentów, tom 1 (2009), tom 2 (2010)
• Polska 1989–2009. Ilustrowany komentarz historyczny (2009, współautor Paweł Śpiewak)
• Instytut. Osobista historia IPN (2011)
• Historia polityczna Polski 1989–2012 (2013)
• Historia polityczna Polski 1989–2015 (2016)
• Od Mazowieckiego do Suchockiej. Pierwsze rządy wolnej Polski (2019)
• Geschichte Polens 1939-2015 (2022, współautor Andrzej Friszke)
• O dwóch takich, co podzieliły Polskę (2022, wywiad rzeka przeprowadzony przez Natalię Kołodyńską-Magdziarz)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Blog Antoniego Dudka. [dostęp 2018-06-14].