Antoni Dunin

Antoni Dunin
porucznik kawalerii porucznik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

5 czerwca 1907
Granówko

Data śmierci

16 września 1939

Przebieg służby
Lata służby

1928–1929, 1939

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

15 Pułk Ułanów Poznańskich

Stanowiska

dowódca szwadronu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa
bitwa nad Bzurą

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Antoni Rodryg Piotr Stanisław Dunin (ur. 5 czerwca 1907 w Granówku, zm. 16 września 1939) – porucznik kawalerii rezerwy Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Jego rodzicami byli Łucja z Taczanowskich i Rodryg Duninowie legitymujący się herbem Łabędź.

Od 25 lipca 1928 do 23 kwietnia 1929 był uczniem Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. Praktykę dowódczą odbył w 14 pułku ułanów we Lwowie[1]. Później został przydzielony w rezerwie do 15 pułku ułanów[2]. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 i 188. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[3]. Na stopień porucznika rezerwy został awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1938 i 26. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[4].

W trzeciej dekadzie sierpnia 1939 został zmobilizowany do macierzystego pułku i wyznaczony na stanowisko dowódcy szwadronu marszowego nr 1 Wielkopolskiej Brygady Kawalerii[5]. 8 września dowodzony przez niego szwadron został wcielony do pułku, a on wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 1. szwadronu[6][7]. Walczył w bitwie nad Bzurą. Poległ 16 września 1939 dowodząc strażą przednią pułku[8][9].

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari pośmiertnie[10]
  • Odznaka Pamiątkowa 15 Pułku Ułanów Poznańskich (wersja dla szeregowych w 1930, wersja oficerska nr 113 w 1938)[11]

Przypisy

  1. ↑ Radomyski 1992 ↓, s. 29, 51, 92.
  2. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 596.
  3. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 130.
  4. ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 663.
  5. ↑ Tym 2004 ↓, s. 67, 72, 75.
  6. ↑ Abraham 1990 ↓, s. 60, 284.
  7. ↑ Kukawski 2012 ↓, s. 54.
  8. ↑ Abraham 1990 ↓, s. 185.
  9. ↑ Kukawski 2012 ↓, s. 55.
  10. ↑ Abraham 1990 ↓, s. 302.
  11. ↑ Nadania odznaki pamiątkowej 15. pułku ułanów Poznańskich w latach 1923–1939. [dostęp 2022-08-28].

Bibliografia

  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
  • Roman Abraham: Wspomnienia wojenne znad Warty i Bzury. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07712-6.
  • Elonka Dunin, Antoni Dunin (Hr.).
  • Lesław Kukawski: Historia pułku. W: 15 Pułk Ułanów Poznańskich. Krzysztof Mijakowski (red.). Warszawa: Edipresse Polska S.A., 2012, seria: Wielka Księga Kawalerii Polskiej 1918–1939. ISBN 978-83-7769-345-2.
  • Stanisław Radomyski: Zarys historii Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu 1926-1939. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1992. ISBN 83-85621-06-7.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
  • Juliusz S. Tym. Przygotowania wojenne i mobilizacja 15 Pułku Ułanów Poznańskich w 1939 roku. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (203), 2004. Warszawa: Wojskowe Biuro Badań Historycznych. ISSN 1640-6281. 
  • Juliusz Tym, Kawaleria w bitwie nad Bzurą, Polonia Militaris.

Media użyte na tej stronie

PL Epolet por.svg
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).