Antoni Erazm Wołłowicz

Antoni Erazm Wołłowicz

Data i miejsce urodzenia	1711 Gosławice
Data i miejsce śmierci	6 lipca 1770 Warszawa
Biskup diecezjalny łucki
Okres sprawowania	1755–1770
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1 maja 1738
Nominacja biskupia	12 maja 1755
Sakra biskupia	8 czerwca 1755
Odznaczenia

Antoni Erazm Wołłowicz herbu Bogoria (ur. 1711 w Gosławicach, zm. 6 lipca 1770 w Warszawie) – polski duchowny katolicki, biskup diecezjalny diecezji łuckiej w latach 1755-1770, pisarz wielki litewski w 1744 roku, duchowny sekretarz wielki litewski w 1748 roku, archidiakon żmudzki^[2], kanclerz królowej Marii Józefy^[3].

Był początkowo urzędnikiem, porzuciwszy jednak to zajęcie podjął studia w Rzymie, a następnie został wyświęcony na kapłana. Uzyskawszy doktorat podjął pracę duszpasterską jako kanonik łaski, gnieźnieński, wileński i dziekan warszawski. W 1754 roku został koadiutorem na biskupstwie łuckim, a 12 maja następnego roku papież Benedykt XIV prekonizował go na ordynariusza łuckiego.
Biskup Wołłowicz 8 września 1758^[4], dokonał poświęcenia sanktuarium maryjnego w Leśnej Podlaskiej, zaprojektowanego przez Vincenzo Rachettiego i ojca Konstantyna Moszyńskiego. Murowana świątynia pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i Świętych Apostołów Piotra i Pawła jest dzisiaj perłą architektury baroku włoskiego w Polsce^[5]. Miejscem spoczynku biskupa jest podziemie kolegiaty Trójcy Świętej w Janowie Podlaskim^[6]. Był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 roku z województwa wołyńskiego^[7].

W 1757 odznaczony Orderem Orła Białego^[8].

Pochowany w kolegiacie Świętej Trójcy w Janowie Podlaskim^[9].

Zobacz też

• Biskupi łuccy
• Sanktuaria maryjne

Przypisy

Bibliografia

• Krzysztof Rafał Prokop: Sylwetki biskupów łuckich. Biały Dunajec: Ostróg: "Wołanie z Wołynia", 2001. ISBN 83-911918-7-7.

Linki zewnętrzne

• Antoni Erazm Wołłowicz – publikacje w bibliotece Polona