Antoni Fiumel
![]() | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 8 lipca 1895 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 8 maja 1964 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | Szpital Okręgowy nr 2 |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Antoni Fiumel (ur. 8 lipca 1895 w Stawropolu, zm. 8 maja 1964 w Londynie[1]) – doktor nauk medycznych, internista, pułkownik lekarz Wojska Polskiego i Polskich Sił Powietrznych.
Życiorys
Urodził się 8 lipca 1895 w Stawropolu, w rodzinie Dymitra i Jadwigi ze Szpiganowiczów[2]. W 1913 ukończył gimnazjum w Stawropolu. Studiował na Cesarskim Uniwersytecie Charkowskim. Był prezesem Koła Medyków Polaków oraz członkiem zarządu Związku Studentów Polaków w Charkowie. W 1922 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Służbę lekarza wojskowego rozpoczął we wrześniu 1918, w 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. Lucjana Żeligowskiego[3].
Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Wziął udział w wojnie z bolszewikami. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 27. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy, a jego oddziałem macierzystym była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 2[4]. W latach 1923–1924 pełnił służbę w Filii Szpitala Okręgowego Nr 2 w Lublinie, pozostając oficerem nadetatowym 2 Batalionu Sanitarnego[5][6]. W 1928 roku pełnił służbę w Szpitalu Okręgowym Nr 2[7], a następnie praktykował na oddziale wewnętrznym Szpitala Szkolnego Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie. 18 lutego 1930 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[8]. Od 1932 roku był pracownikiem Centrum Badań Lekarskich Lotnictwa[9]. W 1934 roku został kierownikiem tej instytucji naukowej. 27 czerwca 1935 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 13. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[10]. W sierpniu 1936 roku, po przeprowadzonej reorganizacji, objął stanowisko dyrektora Instytutu Badań Lekarskich Lotnictwa i sprawował je do wybuchu II wojny światowej[11].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku ewakuował się z Warszawy w stronę Lwowa, a następnie udał się przez Zaleszczyki do Rumunii. W listopadzie 1939 przedostał się na Zachód do Francji, a po jej klęsce 22 czerwca 1940 na pokładzie statku pasażerskiego MS Batory odpłynął do Wielkiej Brytanii[12]. Został żołnierzem Polskich Sił Zbrojnych, miał numer służbowy RAF P-1488[13]. Od lipca 1940 sprawował stanowisko szefa sekcji Inspektoratu Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii. Od lutego do sierpnia 1945 był lekarzem w ramach polskich jednostek lotniczych PSP.
Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Od 1947 pracował jako lekarz w sanatorium przeznaczonym dla rekonwalescentów w Eastbourne. Później zamieszkał w Londynie i był zatrudniony na stanowisku lekarza rejonowego. Zmarł 8 maja 1964[14].
Publikacje
Był encyklopedystą, edytorem czterotomowej, ilustrowanej Nowoczesnej encyklopedii zdrowia wydanej w latach 1937–1939 w Warszawie[15]. Publikował prace w zakresie swoich badań naukowych[16]:
- O stosowaniu insuliny w stanach niecukrzycowych (1930)
- Z kazuistyki powolnego zapalenia wsierdzia (1931)
- Astenia lotnicza (1932)
- Ratownictwo w zatruciach (1932)
- O tak zwanym ciśnieniu średnim (1932)
- Przypadek żółtaczki powstałej na tle zatrucia zawodowego kwasem pikrynowym (1932)
- Badanie układu krążenia u lotników (1934)
- Higiena Lotnicza. Podręcznik zbiorowy do użytku personelu latającego (1937, redaktor)
- Dziesięciolecie służby zdrowia w lotnictwie, 1928–1938 (1938)
- Podręcznik pielęgniarstwa i ratownictwa (1939)
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych[2]
- Medal Lotniczy (czterokrotnie)[1]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[17]
- Medal Niepodległości (15 kwietnia 1932)[18]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[2]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[2]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[2]
- Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia[19]
- Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża II stopnia (1935)[20][21]
- Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża III stopnia (1929)[22][2]
- Order Imperium Brytyjskiego (Wielka Brytania)[13]
- Krzyż Wojskowy (Belgia)[23]
- Krzyż Oficerski Orderu Estońskiego Czerwonego Krzyża (Estonia)[23]
- Krzyż Zasługi Węgierskiego Czerwonego Krzyża (Węgry, 1938)[24]
- Medal Zwycięstwa (Médaille Interalliée)[2]
- bułgarska Odznaka Honorowa Lotnicza[2]
Przypisy
- ↑ a b Fiumel Antoni. listakrzystka.pl. [dostęp 2020-12-10]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g h Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 75–76. [dostęp 2021-07-17].
- ↑ Makowski 2012 ↓, s. 206.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 319.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1114, 1134, 1202.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1004, 1024, 1084.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 714, 734.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 20 lutego 1930 roku, s. 66.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 326, 838.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 67.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 368.
- ↑ Wojciech Zmyślony: Stanisław Skarżyński w Wielkiej Brytanii 1940–1942. magnum-x.pl. [dostęp 2020-12-11]. (pol.).
- ↑ a b Krzystek 2012 ↓, s. 179.
- ↑ Antoni Fiumel – biogram na stronie Niebieska Eskadra. niebieskaeskadra.pl. [dostęp 2015-08-24].
- ↑ Cieszyński, t.I 1939 ↓.
- ↑ Fiumel, Antoni (1895–1964). WorldCat. [dostęp 2020-12-10]. (ang.).
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 92, poz. 124 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 280.
- ↑ Polski Czerwony Krzyż. Sprawozdanie za 1935. Warszawa: 1936, s. 12.
- ↑ Stwierdzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 1, s. 11, 19 marca 1936.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 19 z 12 grudnia 1929 r., s. 367.
- ↑ a b Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 20, 11 listopada 1936.
- ↑ Ppłk Fiumel odznaczony Krzyżem Zasługi Węg CK.. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 185 z 18 sierpnia 1938.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Antoni Cieszyński: Nowoczesna encyklopedia zdrowia. T. I. Warszawa: Wydawnictwo Minerwa, Cz. Żebrowski, 1939.
- Wacław Makowski: Cywil w wojsku - wspomnienia z życia i wojen. T. Część III i IV. Warszawa: Wydawnictwo ZP, 2006. ISBN 978-83-63324-05-6. OCLC 871713015.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940–1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- Antoni Fiumel – biogram na stronie Niebieska Eskadra. niebieskaeskadra.pl. [dostęp 2015-08-24].
- Antoni Fiumel – publikacje w bazie Google Books. google.pl. [dostęp 2015-08-24].
- Płk lek. Antoni Fiumel. Wojskowy Instytut Medycyny Lotniczej. [dostęp 2017-07-26].
Media użyte na tej stronie
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Baretka Orderu Imperium Brytyjskiego (cywilnego; od 1936).
Ribbon for the World War I Victory Medal awarded by the Allies:
- w:World War I Victory Medal (United States) awarded by the w:United States Department of Defense
- w:Victory Medal (United Kingdom) also called the Inter-Allied Victory Medal
- w:Médaille Interalliée 1914–1918 (France)
- w:Inter-Allied Victory Medal (Greece)
- w:Allied Victory Medal (Italy)
- etc.
Baretka: Krzyż Zasługi Węgierskiego Czerwonego Krzyża.
Naramiennik pułkownika lotnictwa
Antoni Fiumel
Baretka: Order Estońskiego Czerwonego Krzyża (Eesti Punase Risti teenetemärk) IV Klasy – Estonia.
Baretka: Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Baretka Złotej Honorowej Odznaki PCK
Baretka belgijskiego Krzyża Wojskowego II Klasy.
Royal Air Force Roundel
Baretka Medalu Lotniczego (za Wojnę 1939-45) nadanego czterokrotnie.
Baretka Srebrnej Honorowej Odznaki PCK