Antoni Fiumel

Antoni Fiumel

pułkownik lekarz
Data i miejsce urodzenia	8 lipca 1895 Stawropol
Data i miejsce śmierci	8 maja 1964 Londyn
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego RAF
Jednostki	Szpital Okręgowy nr 2 Centrum Wyszkolenia Sanitarnego Centrum Badań Lekarskich Lotnictwa → Instytut Badań Lekarskich Lotnictwa
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Antoni Fiumel (ur. 8 lipca 1895 w Stawropolu, zm. 8 maja 1964 w Londynie^[1]) – doktor nauk medycznych, internista, pułkownik lekarz Wojska Polskiego i Polskich Sił Powietrznych.

Życiorys

Urodził się 8 lipca 1895 w Stawropolu, w rodzinie Dymitra i Jadwigi ze Szpiganowiczów^[2]. W 1913 ukończył gimnazjum w Stawropolu. Studiował na Cesarskim Uniwersytecie Charkowskim. Był prezesem Koła Medyków Polaków oraz członkiem zarządu Związku Studentów Polaków w Charkowie. W 1922 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Służbę lekarza wojskowego rozpoczął we wrześniu 1918, w 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. Lucjana Żeligowskiego^[3].

Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Wziął udział w wojnie z bolszewikami. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 27. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy, a jego oddziałem macierzystym była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 2^[4]. W latach 1923–1924 pełnił służbę w Filii Szpitala Okręgowego Nr 2 w Lublinie, pozostając oficerem nadetatowym 2 Batalionu Sanitarnego^[5][6]. W 1928 roku pełnił służbę w Szpitalu Okręgowym Nr 2^[7], a następnie praktykował na oddziale wewnętrznym Szpitala Szkolnego Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie. 18 lutego 1930 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy^[8]. Od 1932 roku był pracownikiem Centrum Badań Lekarskich Lotnictwa^[9]. W 1934 roku został kierownikiem tej instytucji naukowej. 27 czerwca 1935 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 13. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy^[10]. W sierpniu 1936 roku, po przeprowadzonej reorganizacji, objął stanowisko dyrektora Instytutu Badań Lekarskich Lotnictwa i sprawował je do wybuchu II wojny światowej^[11].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku ewakuował się z Warszawy w stronę Lwowa, a następnie udał się przez Zaleszczyki do Rumunii. W listopadzie 1939 przedostał się na Zachód do Francji, a po jej klęsce 22 czerwca 1940 na pokładzie statku pasażerskiego MS Batory odpłynął do Wielkiej Brytanii^[12]. Został żołnierzem Polskich Sił Zbrojnych, miał numer służbowy RAF P-1488^[13]. Od lipca 1940 sprawował stanowisko szefa sekcji Inspektoratu Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii. Od lutego do sierpnia 1945 był lekarzem w ramach polskich jednostek lotniczych PSP.

Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Od 1947 pracował jako lekarz w sanatorium przeznaczonym dla rekonwalescentów w Eastbourne. Później zamieszkał w Londynie i był zatrudniony na stanowisku lekarza rejonowego. Zmarł 8 maja 1964^[14].

Publikacje

Był encyklopedystą, edytorem czterotomowej, ilustrowanej Nowoczesnej encyklopedii zdrowia wydanej w latach 1937–1939 w Warszawie^[15]. Publikował prace w zakresie swoich badań naukowych^[16]:

• O stosowaniu insuliny w stanach niecukrzycowych (1930)
• Z kazuistyki powolnego zapalenia wsierdzia (1931)
• Astenia lotnicza (1932)
• Ratownictwo w zatruciach (1932)
• O tak zwanym ciśnieniu średnim (1932)
• Przypadek żółtaczki powstałej na tle zatrucia zawodowego kwasem pikrynowym (1932)
• Badanie układu krążenia u lotników (1934)
• Higiena Lotnicza. Podręcznik zbiorowy do użytku personelu latającego (1937, redaktor)
• Dziesięciolecie służby zdrowia w lotnictwie, 1928–1938 (1938)
• Podręcznik pielęgniarstwa i ratownictwa (1939)

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych^[2]
• Medal Lotniczy (czterokrotnie)^[1]
• Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937)^[17]
• Medal Niepodległości (15 kwietnia 1932)^[18]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[2]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[2]
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę^[2]
• Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia^[19]
• Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża II stopnia (1935)^[20][21]
• Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża III stopnia (1929)^[22][2]
• Order Imperium Brytyjskiego (Wielka Brytania)^[13]
• Krzyż Wojskowy (Belgia)^[23]
• Krzyż Oficerski Orderu Estońskiego Czerwonego Krzyża (Estonia)^[23]
• Krzyż Zasługi Węgierskiego Czerwonego Krzyża (Węgry, 1938)^[24]

• Medal Zwycięstwa (Médaille Interalliée)^[2]
• bułgarska Odznaka Honorowa Lotnicza^[2]

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Antoni Cieszyński: Nowoczesna encyklopedia zdrowia. T. I. Warszawa: Wydawnictwo Minerwa, Cz. Żebrowski, 1939.
• Wacław Makowski: Cywil w wojsku - wspomnienia z życia i wojen. T. Część III i IV. Warszawa: Wydawnictwo ZP, 2006. ISBN 978-83-63324-05-6. OCLC 871713015.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940–1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
• Antoni Fiumel – biogram na stronie Niebieska Eskadra. niebieskaeskadra.pl. [dostęp 2015-08-24].
• Antoni Fiumel – publikacje w bazie Google Books. google.pl. [dostęp 2015-08-24].
• Płk lek. Antoni Fiumel. Wojskowy Instytut Medycyny Lotniczej. [dostęp 2017-07-26].