Antoni Gawiński
Antoni Gawiński (ur. 28 stycznia 1876 w Warszawie[1], zm. 29 lipca 1954 w Laskowo-Głuchach) – polski malarz, ilustrator książek i czasopism tworzący w stylu secesji, krytyk artystyczny, pisarz i poeta.
Syn Jana i Wandy z Jeziorańskich[1]. Studiował u Wojciecha Gersona w Szkole Rysunkowej w Warszawie. W latach 1896-1900 kontynuował studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u Jacka Malczewskiego i Teodora Axentowicza. W roku 1899 uzupełniał wykształcenie w prywatnej szkole malarstwa Stanisława Grocholskiego w Monachium. Po ukończeniu studiów przebywał w latach 1903–1904 we Włoszech. Po powrocie z Włoch zamieszkał w roku 1904 w Warszawie. Oprócz malarstwa zajmował się ilustracją książek i czasopism. W roku 1910 poślubił Irenę z Jeziorańskich.
Napisał dwie powieści: Sen życia (1906) i Stella (1910), napisał też i zilustrował kilka książek dla dzieci. Po Powstaniu Warszawskim w 1944 roku został wysiedlony do Kamieńska, w roku 1945 osiadł we wsi Głuchy w dworku Cypriana Kamila Norwida należącym do rodziny Jeziorańskich. Został pochowany na cmentarzu w Niegowie.
Przypisy
- ↑ a b Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 195.
Bibliografia
- M. Wallis, 1974: Secesja. Wydanie II. Wydawnictwo Arkady, Warszawa.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Grób Antoniego Gawińskiego na cmentarzu w Niegowie