Antoni Janusz Pastwa

© Marek i Ewa Wojciechowscy / Trips over Poland, CC BY-SA 3.0

Kwadryga Apollina zdobiąca Teatr Wielki w Warszawie

Antoni Janusz Pastwa (ur. 26 stycznia 1944 roku w Brzózie) – polski rzeźbiarz, pedagog.

W latach 1964–1970 studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom wykonał pod kierunkiem Jana Bohdana Chmielewskiego. W roku 1974 został zatrudniony jako asystent na Wydziale Rzeźby macierzystej uczelni. Od roku 1978 do 1980 był stypendystą Funduszu Kultury MKiS. W roku 1994 otrzymał tytuł profesora. W latach 1993–1996, 1999–2002, 2002–2006 sprawował funkcję dziekana Wydziału Rzeźby^[1].

Zajmuje się głównie rzeźbą i rysunkiem, tworzy również rzeźby w przestrzeni publicznej.

W 2011 został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[2].

Wystawy indywidualne

• 1972 Galeria Rzeźby, Warszawa
• 1976 Galeria Związku Polskich Artystów Plastyków, Warszawa
• 1978 Galeria Krzywe Koło, Warszawa
• 1980 Galeria Atlantis, Duisburg
• 1987 Galeria Arsenał, Poznań
• 1987 Galeria Zamek, Olsztyn
• 1988 Galeria Oranżeria, Orońsko
• 1991 Galeria Spicchi del Est, Rzym
• 1994 Galeria STUDIO, Warszawa
• 1996 Mała Galeria, Nowy Sącz
• 1997 Biuro Wystaw Artystycznych, Zamość
• 1998 Galeria Aula, Warszawa
• 1998 Biuro Wystaw Artystycznych, Ostrowiec Świętokrzyski
• 2001 Centrum Kultury Zamek, Poznań
• 2003 Space Gallery, Kraków
• 2006 Galeria Studio, Centrum Sztuki Studio. Wystawa pt. „Malarstwo Grzegorz Pabla, rzeźba Antoniego Janusza Pastwy”
• 2007 Festiwal Sztuki w Spoleto – Włochy. Prezentacja prac w ramach festiwalu z różnych dziedzin kultury
• 2007 Instytut Kultury Polskiej w Rzymie
• 2008 Galeria „Studio” Centrum sztuki „Studio”
• 2010 2010 – Galeria BWA Białystok
• 2011 Galeria Instytutu Kultury Polskiej w Rzymie.
• 2012 Galeria BWA Ostrowiec Świętokrzyski
• 2013 Galeria Instytutu Polskiego, Z cyklu „Cienie” – Rzym
• 2014 Galeria Salon Akademii „Torsy i cienie”
• 2015 Galeria Sceny Plastycznej KUL „Rzeźba i rysunek”
• 2016 Galeria Salon Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie wraz z prezentacją albumu
• 2017 Galeria Salon Akademii Sztuk Pięknych „Kucz-Pastwa” Warszawa
• 2019 Muzeum Literatury Warszawa
• 2019 Galeria Test Warszawa

Realizacje

• 1973 pomnik Józefa Brandta, Orońsko
• 1977 pomnik Henryka Wieniawskiego, Lublin
• 1981 Pomnik Katyński, Warszawa (z Adamem Myjakiem)
• 1988 popiersie Janusza Groszkowskiego, Warszawa
• 1997 pomnik Dowborczyków (rekonstrukcja pomnika z 1930 roku, autorstwa rzeźbiarza Michała Kamieńskiego)
• 1999 Grób Nieznanego Żołnierza, Częstochowa (z Adamem Myjakiem )
• 2002 Kwadryga Apollina na frontonie Teatru Wielkiego w Warszawie (z Adamem Myjakiem)
• 2004 – Statuetka „Mecenas Kultury”, za wspomaganie kultury narodowej.
• 2007 – Statuetka „Mecenas Kultury Warszawy”
• 2008 – Statuetka „Dobroczyńca Kultury”, za wspomaganie kultury narodowej.
• 2011 – Reliefy na gmachu Rezydencji Foksal, Warszawa

Prace w zbiorach

• Muzeum narodowe w Warszawie
• Muzeum olimpijskie w Lozannie
• Muzeum sportu w Madrycie
• W centrum Rzeźby Polskiej Orońsko
• Centrum Sztuki Współczesnej Studio
• Galeria Arsenal Poznań
• W przestrzeni miasta Kielc, Lublina, Gdańska, Radomia, Willany – Węgry, wyspy Tinos – Grecja, oraz w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą

Nagrody

• 1973 – I nagroda w ogólnopolskim konkursie na pomnik Brandta w OrońskuI
• 1977 – I nagroda w międzynarodowym konkursie „Sport w Sztuce” Madryt
• 1978,1979 – Biennale Małych Form Rzeźbiarskich – medal, Poznań
• 1981 – Stypendysta Funduszu Rozwoju Twórczości
• 1986 – Olimpijski Konkurs Sztuki PKOL w Warszawie, 2 nagrody i wyróżnienie
• 1996,1998 – Nagroda Ministra Kultury R.P.
• 2002 – Nagroda im. C.K. Norwida w dziedzinie plastyki
• 2004 – Złoty Wawrzyn w dziedzinie sztuk plastycznych, Warszawa
• 2009 – Nagroda im. Brata Alberta
• 2011 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[2]
• 2018 – Nagroda im. C.K. Norwida w dziedzinie plastyki
• 2019 – Honorowa Srebrna Laska

Przypisy

Bibliografia

• Stanisław Wieczorek, Lech Majewski, Mistrzowie rzeźby, Warszawa 2004 ​ISBN 83-7100-238-6​
• CRP Orońsko Antoni Janusz Pastwa 2005, Paweł Osial „Pastwa Cienie Torsy Twarze” 2016

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Janusza Pastwy