Antoni Jaworski

Antoni Kazimierz Jaworski

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	17 stycznia 1890 Lwów
Data i miejsce śmierci	1 września 1936 Lwów
Przebieg służby
Lata służby	1914–1935
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	2 pułk Strzelców Polskich na Syberii 40 pułk piechoty 54 pułk piechoty 13 pułk piechoty
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna domowa w Rosji
Odznaczenia

Antoni Kazimierz Jaworski^[a] (ur. 17 stycznia 1890 we Lwowie, zm. 1 września 1936 tamże) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

W 1910 złożył maturę w c. k. Gimnazjum VI we Lwowie. Od października 1910 do lipca 1914 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie^[2].

1 sierpnia 1914 został wcielony do c. i k. Armii. W lutym 1915, po przeszkoleniu, jako kadet został skierowany na front rosyjski. W czerwcu 1916 pod Łuckiem dostał się do rosyjskiej niewoli, w której wstąpił do konspiracyjnego Związku Wojskowych Polaków^[2].

19 września 1918, po uwolnieniu z niewoli, wstąpił do 2 Pułku Strzelców Polskich na Syberii. Uczestniczył we wszystkich walkach pułku z bolszewikami jako dowódca batalionu karabinów maszynowych. 10 stycznia 1920, w czasie kapitulacji Dywizji Syberyjskiej, uniknął niewoli i przedostał się do Krasnojarska, gdzie włączył się w konspiracyjną pomoc dla żołnierzy–jeńców Dywizji Syberyjskiej. W październiku tego roku, będąc ściganym przez Czeka, rozpoczął podróż do kraju podszywając się pod niemieckiego jeńca. Przez Rosję, Estonię i Niemcy przybył 2 grudnia 1920 do Polski^[2].

Po krótkotrwałym urlopie został przyjęty do Wojska Polskiego^[2] i wcielony do 40 pułku piechoty we Lwowie. W 1921 był przydzielony z macierzystego pułku do Dowództwa Okręgu Generalnego Lwów^[3], a w 1923 do 5 Dywizji Piechoty we Lwowie na stanowisko oficera sztabu dowódcy piechoty dywizyjnej^[4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1347. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[5]. W 1924 wrócił do macierzystego pułku^[6][7]. 2 kwietnia 1929 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 i 28. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[8], a w lipcu tego roku zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu w 40 pp^[9]. W październiku 1931 został przeniesiony do 54 pułku piechoty w Tarnopolu na stanowisko kwatermistrza^[10][11]. W listopadzie 1933 został przeniesiony do 13 Pułku Piechoty w Pułtusku na stanowisko dowódcy batalionu^[12]. W lipcu 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I^[13], a z dniem 30 września tego roku przeniesiony w stan spoczynku. Pełnił funkcję komendanta Oddziału we Lwowie Koła żołnierzy byłej Dywizji Syberyjskiej przy Związku Sybiraków. Zmarł 1 września 1936 we Lwowie^[2].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości (10 grudnia 1931)^[14]
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)^[15]

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Jan Skorobohaty-Jakubowski. Ś.p. mjr Antoni Kazimierz Jaworski. „Sybirak”. 4 (12), grudzień 1936. Warszawa: Zarząd Główny Związku Sybiraków.