Antoni Karol Plamitzer

Antoni Karol Plamitzer
Ilustracja
Prof. Antoni Plamitzer podczas wykładu, 1946
Data i miejsce urodzenia

8 września 1889
Nowa Wieś Narodowa

Data i miejsce śmierci

15 października 1954
Kraków

profesor nauk technicznych
Specjalność: geometria wykreślna
Alma Mater

Politechnika Lwowska

Doktorat

1914

Habilitacja

1921

Profesura

1929

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Lwowska
Akademia Górniczo-Hutniczej w Krakowie
Politechnika Śląska

Antoni Karol Plamitzer (ur. 8 września 1889 w Nowej Wsi Narodowej, zm. 15 października 1954 w Krakowie) – polski inżynier mechaniki i budownictwa, nauczyciel akademicki związany z uczelniami we Lwowie, Krakowie i Gliwicach.

Życiorys

Urodził się 8 września 1889 roku w Nowej Wsi Narodowej w Wielkim Księstwie Krakowskim[1]. Obecnie jest to część Krakowa, okolice ulicy Nowowiejskiej[2]. W latach 1901–1908 uczęszczał do C.K. Szkoły Realnej w Jarosławiu. W szkole tej w dniu 1 czerwca 1908 złożył egzamin dojrzałości z odznaczeniem. Studia akademickie odbywał w latach 1908–1914 na Wydziale Inżynierii w C. K. Szkole Politechnicznej[3] we Lwowie. Przez cztery semestry w latach 1910–1912 był słuchaczem nadzwyczajnym na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu we Lwowie. W dniu 9 marca 1911 na Wydziale Inżynierii w C. K. Szkole Politechnicznej we Lwowie złożył pierwszy egzamin państwowy ze stopniem znamienitym. Na uczelni tej uzyskał w 1914 roku stopień naukowy doktora nauk technicznych na podstawie rozprawy: „Przyczynek do teorii krzywych płaskich i powierzchni”. W roku 1911 rozpoczął pracę zawodową na swojej macierzystej uczelni, zatrudniając się w Katedrze Geometrii Wykreślnej, gdzie zajmował kolejno stanowiska: asystenta, doktora, a następnie doktora habilitowanego w 1921 roku. Podstawę habilitacji stanowiła praca: „O inwolucyjnych pękach krzywych płaskich”. Stanowisko profesora uzyskał w 1922 roku, a tytuł profesora zwyczajnego w 1929 roku. W latach 1922–1945 był kierownikiem II Katedry Geometrii Wykreślnej na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej. Dwukrotnie sprawował funkcję dziekana tego wydziału[1].

Po zakończeniu II wojny światowej osiedlił się w Krakowie, gdzie został kierownikiem Katedry Geometrii Wykreślnej w Akademii Górniczo-Hutniczej. W tym samym czasie Krajowa Rada Narodowa erygowała 24 maja 1945 roku Politechnikę Śląska wraz z w Wydziałem Inżynieryjno-Budowlanym, który stanowił jeden z czterech wydziałów nowej uczelni technicznej. Antoni Plamitzer został skierowany do organizacji nowej jednostki naukowo-dydaktycznej, która formowana była w Krakowie, zostając pełniącym obowiązki dziekana. Do jego obowiązków należało przeprowadzenie pierwszego naboru studentów oraz rozpoczęcie pierwszego roku akademickiego, które zaplanowano na 5 czerwca 1945 roku. Oficjalnie obowiązki dziekana objął 11 czerwca tego samego roku. Po niespełna trzech tygodniach, złożył na ręce rektora organizującej się uczelni prof. Władysława Kuczewskiego, rezygnację z powodu złego stanu zdrowia. Rezygnacja ta została przyjęta.

Według cząstkowych danych oraz zebranych informacji w ramach działalności Wydziału Inżynieryjno-Budowlanego Politechniki Śląskiej w Krakowie, profesor Plamitzer był pierwszym kierownikiem Katedry Geometrii Wykreślnej. Prowadził zajęcia dydaktyczne z geometrii wykreślnej. Jest autorem podręczników z aksonometrii prostokątnej, elementów geometrii rzutowej, geometrii wykreślnej. Był laureatem wielu odznaczeń, nagród i wyróżnień przedwojennych. Zmarł nagle 15 października 1954 roku w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

Synem prof. Antoniego Karola Plamitzera był prof. Antoni Marian Plamitzer, a córkami Helena Mołodecka z domu Plamitzer[4], w młodości asystentka profesora Hugo Steinhausa na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, oraz Jadwiga Grażyna Ligęza[1]. Wnukami profesora Antoniego Karola Plamitzera są prof. Antoni Ligęza[5], ekspert w dziedzinie inżynierii wiedzy, oraz prof. Paweł Ligęza[6][7], ekspert w dziedzinie metrologii przepływów, krótkofalowiec SP9IIG, obaj odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi nadanym przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Przypisy

  1. ↑ a b c Antoni Karol Plamitzer, Na stronie błędnie zamieszczono zdjęcie syna profesora A. K. Plamitzera, www.ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2022-08-21] (pol.).
  2. ↑ Tomy – Poczet Krakowski, www.poczetkrakowski.pl [dostęp 2022-08-21].
  3. ↑ Politechnika Lwowska 1844-1945, lwow.home.pl [dostęp 2022-08-21].
  4. ↑ Roman Duda, Pearls from a Lost City: The Lvov School of Mathematics, 2014.
  5. ↑ Antoni Robert Ligęza – Historia AGH, historia.agh.edu.pl [dostęp 2022-08-21].
  6. ↑ P. Ligęza, An investigation of a constant-bandwidth hot-wire anemometer, „Flow Measurement and Instrumentation”, 20 (3), 2009, s. 116–121, DOI: 10.1016/j.flowmeasinst.2009.02.002, ISSN 0955-5986 [dostęp 2022-08-21] (ang.).
  7. ↑ Paweł Ligęza, PhD, DSc – Editorial Board – Flow Measurement and Instrumentation – Journal – Elsevier, www.journals.elsevier.com [dostęp 2022-08-21].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Plamitzer01.jpg
Profesor Antoni Karol Plamitzer podczas wykładu