Antoni Kopaczewski (samorządowiec)

Antoni Kopaczewski (ur. 15 grudnia 1941 w Piaskach[1], zm. 2 sierpnia 2014[2] w Rzeszowie) – polski samorządowiec, działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL, sygnatariusz porozumień rzeszowsko-ustrzyckich. Syn Antoniego Kopaczewskiego (pseud. Lew), żołnierza Armii Krajowej.

Życiorys

Z zawodu formierz odlewnik, pracował w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego „PZL-Rzeszów”. W okresie sierpnia 1980 uczestniczył w strajku w swoim zakładzie pracy, został przewodniczącym Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Rzeszowie, członkiem „Solidarności”, delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów w Gdańsku, członkiem Komisji Krajowej związku[1]. W lutym 1981 brał udział w zorganizowaniu strajku, który doprowadził do podpisania porozumień rzeszowsko-ustrzyckich (sygnował je jako jeden z dwóch przedstawicieli Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” Rzeszów)[3]. Po wprowadzeniu stanu wojennego został internowany na okres od grudnia 1981 do sierpnia 1982. Od 1983 był liderem regionalnego oddziału Solidarności Walczącej[1].

Po przemianach politycznych od lat 90. wybierany do rady miejskiej w Rzeszowie[1]. Działał w Partii Wolności[4], w 1991 kandydował bez powodzenia z jej listy w wyborach parlamentarnych. W wyborach samorządowych w 2006[5] i w 2010[6] mandat radnego Rzeszowa uzyskiwał z ramienia Prawa i Sprawiedliwości. W 2005 został jednym z liderów partii Stronnictwo Ludowe „Ojcowizna”, a następnie prezesem honorowym tej organizacji[7].

Został pochowany 8 sierpnia 2014 na Cmentarzu Wilkowyja w Rzeszowie[8].

Odznaczenia i wyróżnienia

W 1990 został uhonorowany przez prezydenta RP na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[9]. W 2006 prezydent Lech Kaczyński, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej, odznaczył go Krzyżem Komandorskim tego orderu[10]. W 2001 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[11]. W 2010 otrzymał Krzyż Solidarności Walczącej[12]. Został także odznaczony odznaką honorową „Zasłużony dla Województwa Podkarpackiego”[13].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2012-08-26].
  2. ↑ Nie żyje Antoni Kopaczewski. gospodarkapodkarpacka.pl, 3 sierpnia 2014. [dostęp 2014-08-03].
  3. ↑ Protokół porozumienia. solidarnosc.rzeszow.org.pl, 3 sierpnia 2014. [dostęp 2014-09-06].
  4. ↑ Nie żyje Antoni Kopaczewski. gospodarkapodkarpacka.pl. [dostęp 2012-08-26].
  5. ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2012-08-26].
  6. ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2012-08-26].
  7. ↑ Władze stronnictwa. ojcowizna-stronnictwoludowe.pl. [dostęp 2012-08-26].
  8. ↑ Antoni Kopaczewski spoczął w Alei Zasłużonych. supernowosci24.pl, 8 sierpnia 2014. [dostęp 2014-08-08].
  9. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski z dnia 11 listopada 1990 roku. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. nr 4, s. 59, 20 grudnia 1990. [dostęp 2017-10-11]. 
  10. ↑ M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807
  11. ↑ M.P. z 2001 r. nr 9, poz. 156
  12. ↑ Kornel Morawiecki: Regulamin „Krzyża Solidarności Walczącej”. sw.org.pl, 15 kwietnia 2010. [dostęp 2016-07-23].
  13. ↑ Odznaka Zasłużony dla Województwa Podkarpackiego. bip.podkarpackie.pl. [dostęp 2017-12-15].