Antoni Kot
| Data urodzenia | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pozycja | |||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||
| |||||||||||||
Antoni Stefan Kot (ur. 26 marca 1945) – polski piłkarz, występujący na pozycji pomocnika, reprezentant kraju, trener.
Kariera
Antoni Kot karierę piłkarską rozpoczął w 1962 roku w Odrze Opole, w której występował do 1978 roku wraz z młodszymi braćmi-bliźniakamii: Edwardem i Karolem (ur. 1949) oraz stanowił o sile drużyny Niebiesko-Czerwonych. Debiut w ekstraklasie zaliczył 24 marca 1963 roku w wygranym 1:0 meczu u siebie z Lechią Gdańsk, w którym w drugiej połowie zastąpił Franciszka Stemplowskiego[1]. W sezonie 1963/1964 zakończył z drużyną rozgrywki ligowe na 3. miejscu w ekstraklasie oraz dotarł do półfinału Pucharu Intertoto, w którym Niebiesko-Czerwoni przegrali rywalizację z Polonii Bytom (0:0, 1:2), a w sezonie 1976/1977 po wygranej 2:1 z Widzewem Łódź w finale Pucharu Ligi, rozegranym 18 czerwca 1977 roku na Stadionie Miejskim w Częstochowie wygrał rozgrywki, dzięki czemu drużyna zakwalifikowała się do Pucharu UEFA 1977/1978, w którym zakończyła swój udział po pierwszej rundzie, po wyrównanej, jednak przegranej rywalizacji z naszpikowanym reprezentantami NRD – FC Magdeburg (1:2, 1:1).
Po rundzie jesiennej sezonu 1978/1979, po której Niebiesko-Czerwoni prowadzili w tabeli ligowej, przeniósł się do duńskiego Slagelse B&I, w którym w 1983 roku zakończył piłkarską karierę[2].
Łącznie w ekstraklasie rozegrał 210 meczów, w których zdobył 24 gole[3].
Kariera reprezentacyjna
Antoni Kot swój jedyny mecz w reprezentacji Polski rozegrał 10 października 1971 roku na Stadionie Dziesięciolecia Manifestu Lipcowego w Warszawie, w którym w 46. minucie zastąpił Bronisława Bulę, a Biało-Czerwoni przegrali mecz eliminacyjny mistrzostw Europy 1972 z reprezentacją RFN 1:3[4].
Statystyki
Reprezentacyjne
| Reprezentacja | Rok | Mecze | Gole |
|---|---|---|---|
 Polska | 1971 | 1 | 0 |
| Łącznie | 1 | 0 | |
| Mecze i gole w reprezentacji | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Lp. | Data | Miasto | Przeciwnik | Wynik | Rozgrywki | Uwagi |
| 1. | 10.10.1971 | Warszawa |  RFN | El. Euro 1972 | ||
Kariera trenerska
Antoni Kot po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął karierę trenerską. W latach 1984–1987 prowadził wspólnie najpierw z Ireneuszem Browarskim, potem z dawnym klubowym kolegą – Andrzejem Krupą Odrę Opole (awans do II ligi w sezonie 1986/1987), a następnymi klubami w karierze trenerskiej Kota były: Unia Krapkowice, LKS Jankowy oraz MKS Gogolin.
Sukcesy
Zawodnicze
- Odra Opole
- 3. miejsce w ekstraklasie: 1964
- Puchar Ligi: 1977
- Półfinał Pucharu Intertoto: 1964
- Mistrzostwo rundy jesiennej: 1979
Trenerskie
- Odra Opole
Życie prywatne
Antoni Kot ma syna Damiana (ur. 1973) – również piłkarza[3].
Przypisy
- ↑ 1963-03-24 Odra Opole - Lechia Gdańsk 1-0
- ↑ Antoni Kot w bazie National Football Teams (ang.)
- ↑ a b Antoni Kot w bazie Wikiliga.pl
- ↑ Poland vs West Germany, 10 October 1971, Euro 1972 Qualifying w bazie Eu-Football.info (ang.)
- ↑ Antoni Kot w bazie Eu-Football.info (ang.)
Linki zewnętrzne
- Antoni Kot w bazie Hppn.pl
- Antoni Kot w bazie Wikiliga.pl
- Antoni Kot w bazie 90minut.pl
- Antoni Kot w bazie Polska-piłka.pl
- Antoni Kot w bazie Eu-Football.info (ang.)
- Antoni Kot w bazie WorldFootball.net (ang.)
- Antoni Kot w bazie FootballDatabase.eu (ang. • fr. • hiszp.)
- Antoni Kot w bazie National Football Teams (ang.)
- Antoni Kot, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [online] [dostęp 2021-08-20].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
