Antoni Kowalczyk (oblat)
| Czcigodny Sługa Boży zakonnik | |
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | Cmentarz w St Albert |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne | b.d |
Antoni Kowalczyk (ang. Antoine Kowalczyk; ur. 4 kwietnia 1866 w Dzierżanowie, zm. 10 lipca 1947 w St. Albert) – kanadyjski zakonnik polskiego pochodzenia ze Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, Czcigodny Sługa Boży Kościoła katolickiego.
Biografia
Antoni Kowalczyk urodził się 4 kwietnia 1866 w Dzierżanowie koło Krotoszyna, jako szóste z dwanaściorga dzieci Ignacego i Łucji Kowalczyków. Po ukończeniu szkoły elementarnej, uczył się na kowala w Krotoszynie. By zdobyć praktykę, wyjechał do Drezna. Następnie przeniósł się do Hamburga, gdzie podjął pracę w fabryce amunicji. W Niemczech zetknął się z oblatami, dzięki którym rozpoczął naukę w Kolegium św. Karola w Valkenburgu w Holandii. Wstąpił do oblackiego nowicjatu i złożył śluby zakonne. Jako brat zakonny został skierowany do pracy misyjnej w Kanadzie, do której przybył 1 czerwca 1896. Najpierw pracował wśród Indian. W 1897 uległ wypadkowi, w którym zmiażdżyło mu prawą rękę. W 1911 zamieszkał w domu formacyjnym w Edmonton, gdzie prowadził pralnię i pracował w kotłowni. Był też zakrystianem. Odznaczał się szczególnym nabożeństwem do Matki Bożej. Zakonnik zmarł 10 lipca 1947 w St. Albert (koło Edmonton) podczas rekolekcji zakonnych[1][2][3]. Pochowany na cmentarzu katolickim w St Albert (7A St Vital Ave).
Proces beatyfikacyjny
Z inicjatywy prowincji Wniebowzięcia NMP oblatów w Toronto poczyniono starania celem wyniesienia go na ołtarze[4]. W okresie od 14 kwietnia do czerwca 1952 toczył się na szczeblu diecezjalnym proces informacyjny[4]. Od tej pory przysługiwał mu tytuł Sługi Bożego. W Edmonton w Kolegium św. Jana odbyły się 63 sesje komisji beatyfikacyjnej[5]. Przesłuchano czterdziestu czterech świadków[5]. Badano pisma pozostawione przez niego, po czym 5 kwietnia 1966 Stolica Apostolska wydała dekret aprobujący jego pisma, jako zgodny z depozytem wiary Kościoła katolickiego[4]. Następnie w okresie od 23 września do 24 czerwca 1983 toczył się w archidiecezji Edmonton proces apostolski[4][5]. 26 marca 1993 Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych wydała dekret o ważności procesu informacyjnego i apostolskiego[4]. W 1989 zostało przygotowane tzw. Positio wymagane w dalszej procedurze jego beatyfikacji, po czym w 1994 Stolica Apostolska zaaprobowała po zapoznaniu się ten dokument[4][5]. 15 grudnia 2011 odbyła się specjalne sesja konsultorów teologicznych, a 5 lutego 2013 sesja kardynałów i biskupów Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, która pozytywnie zaopiniowała dokumentację procesu, po czym 27 marca 2013 papież Franciszek ogłosił dekret o heroiczności jego życia i cnót[6][7][8]. Od tej pory przysługuje mu tytuł Czcigodnego Sługi Bożego. Postulatorem procesu beatyfikacyjnego został wyznaczony o. Diego Sáez Martín OMI[4].
Przypisy
- ↑ Historia. www.sanktuariumlutogniew.pl. [dostęp 2019-08-26]. (pol.).
- ↑ Oblaci NMP: br. Antoni Kowalczyk OMI wkrótce będzie ogłoszony Sługą Bożym. www.zyciezakonne.pl, 2011-11-18. [dostęp 2019-08-26]. (pol.).
- ↑ Mirosław Olszewski. Bezręki kowal. „Misyjne Drogi”. 5, s. 36-37, 2013. (pol.).
- ↑ a b c d e f g ~1947~ (ANTOINE [ANTONI] KOWALCZYK). newsaints.faithweb.com. [dostęp 2022-04-06]. (ang.).
- ↑ a b c d Krzesik 2019 ↓, s. 95.
- ↑ Greg Pietraszewski: Br. Antoni Kowalczyk OMI (1866–1947). poloniaedmonton.com, 2018-10-27. [dostęp 2019-08-26].
- ↑ Wiesław Ratajczak: Brat Ave Maria. www.przewodnik-katolicki.pl. [dostęp 2019-08-26].
- ↑ Br. Antoni Kowalczyk OMI (1866–1947). oblaci.pl. [dostęp 2019-08-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-26)].
Bibliografia
- Tomasz Krzesik. Wielki mały brat Antoni Kowalczyk - Misjonarz Oblat Maryi Niepokalanej. (PDF). „Polonia Sacra”. Nr 4 (58), s. 87–100, 2019. Kraków: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II. ISSN 1428-5673. OCLC 1142830336. (pol. • ang.).
Media użyte na tej stronie
o. Antoni Kowalczyk OMI