Antoni Mężydło

Antoni Mężydło

(c) Kancelaria Senatu Rzeczypospolitej Polskiej , CC BY-SA 3.0 pl
Data i miejsce urodzenia	23 sierpnia 1954 Lubawa
Zawód, zajęcie	polityk, elektronik
Alma Mater	Politechnika Gdańska
Stanowisko	poseł na Sejm IV, V, VI, VII i VIII kadencji (2001–2019), senator X kadencji (od 2019)
Partia	ROP, PiS, PO
Odznaczenia

Antoni Mężydło (ur. 23 sierpnia 1954 w Lubawie) – polski polityk, elektronik, poseł na Sejm IV, V, VI, VII i VIII kadencji, senator X kadencji.

Życiorys

Wykształcenie i działalność zawodowa

Syn Stanisława i Henryki Mężydłów. W 1978 ukończył studia na Wydziale Elektroniki Politechniki Gdańskiej. W 1980 uzyskał absolutorium z zakresu fizyki na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym Uniwersytetu Gdańskiego. W 2000 ukończył studia podyplomowe z zakresu finansów przedsiębiorstw i rynku kapitałowego w Wyższej Szkole Zarządzania i Marketingu w Warszawie.

Pracował jako wydawca i poligraf. W latach 1983–1987 był konstruktorem w Zakładach Radiowych i Telewizyjnych „ZARAT” w Toruniu. W latach 1988–1989 pracował jako elektronik na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W okresie 1991–1995 był kierownikiem dystrybucji Wydawnictwa Editions Spotkania w Warszawie. W latach 1995–1996 pracował jako magazynier w Wydawnictwie Krupski i Spółka w Warszawie. Od 1998 do 2001 kierował Wydziałem Wydawnictw i Poligrafii w Gospodarstwie Pomocniczym Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Działalność opozycyjna

Jeszcze jako student zaangażował się w działalność opozycyjną. Był współpracownikiem KSS „KOR” i gdańskiego SKS od 1977. W 1978 należał do współorganizatorów Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża. W latach 1979–1980 organizował wykłady Towarzystwa Kursów Naukowych. W 1981 był koordynatorem w Ośrodku Kultury Społecznej w Regionie Gdańskim NSZZ „Solidarność”. 2 marca 1984 w ramach tzw. porwań toruńskich został uprowadzony, torturowany i więziony przez funkcjonariuszy OAS (grupy specjalnej SB) w okolicach Okonina, a następnie pozostawiony na wysypisku śmieci w Brodnicy^[1].

Działalność polityczna w III RP

W wyborach w 2001 uzyskał mandat poselski jako kandydat Prawa i Sprawiedliwości w okręgu toruńskim. Po wyborach w 2005 ponownie został posłem. W Sejmie V kadencji pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Infrastruktury.

W latach 1996–1997 należał do Ruchu Odbudowy Polski, a od 2001 był członkiem PiS. 5 września 2007 złożył rezygnację z członkostwa w tym ugrupowaniu^[2]. 8 września 2007 zadeklarował, że w przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 wystartuje z list Platformy Obywatelskiej. Z ramienia PO dostał się po raz trzeci z rzędu do Sejmu, uzyskując najwięcej głosów (42 052) spośród wszystkich kandydatów startujących w okręgu toruńsko-włocławskim. W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 17 077 głosów^[3].

W 2015 został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymując 9285 głosów^[4]. W Sejmie VIII kadencji został członkiem Komisji Cyfryzacji, Innowacyjności i Nowoczesnych Technologii oraz Komisji Gospodarki i Rozwoju^[5].

W wyborach w 2019 został wybrany w skład Senatu X kadencji. Kandydował z ramienia Koalicji Obywatelskiej w okręgu nr 11, otrzymując 98 699 głosów^[6].

Odznaczenia

• Srebrny Krzyż Zasługi (2001, za wzorowe, wyjątkowo sumienne wykonywanie obowiązków wynikających z pracy zawodowej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych w Polsce)^[7].
• Krzyż Wolności i Solidarności (2016, za zasługi w działalności na rzecz niepodległości i suwerenności Polski oraz respektowania praw człowieka w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej)^[8].
• Odznaka honorowa „Działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych” (2016)

Przypisy

Bibliografia

• Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2018-07-30].
• Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 270.