Antoni Malecki (biskup)
| Administrator apostolski Leningradu | |
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Administrator apostolski Leningradu | |
| Okres sprawowania | 1926–1934 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat | 1884 |
| Nominacja biskupia | 13 sierpnia 1926 |
| Sakra biskupia | 13 sierpnia 1926 |
| Odznaczenia | |
.svg){kind=small} | |
| Data konsekracji | 13 sierpnia 1926 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Michel-Joseph Bourguignon d’Herbigny | ||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Antoni Malecki (ur. 5 listopada?/ 17 listopada 1861 w Petersburgu, zm. 17 stycznia 1935 w Warszawie) – polski biskup rzymskokatolicki, działacz polonijny w Petersburgu, biskup pomocniczy mohylewski i administrator apostolski Leningradu.
Życiorys
Podjął studia w Nikołajewskiej Akademii Inżynieryjnej, której nie ukończył, gdyż postanowił wstąpić do katolickiego seminarium w Mohylewie[1]. Po uzyskaniu święceń pełnił posługę w Witebsku i Mińsku. W wieku 24 lat przebywał w Turynie poznając owoce pracy wychowawczej księży[2]. Za sprzeciw wobec antykatolickiej polityki carskiej skazany w 1886 na 6 miesięcy więzienia[1]. Następnie osiedlił się w Petersburgu, gdzie mieszkał do rewolucji bolszewickiej. W tym czasie związany był z kościołem pw. św. Stanisława i zorganizował w stolicy Rosji szereg katolickich instytucji charytatywnych i opiekuńczych oraz edukacyjnych[1]. Początkowo wychowywał ubogie dzieci, a w 1890 założył ochronkę[2], ponadto otworzył warsztaty kowalskie i ślusarskie w 1900[2][3]). W 1907 był inicjatorem szkoły średniej z polskim językiem wykładowym[2][3]. Pod miastem Ługa założył miasteczko dla dzieci chorych do 10 roku życia[2].
Po wybuchu I wojny światowej działacz Polskiego Towarzystwa Pomocy Ofiarom Wojny. W 1918 został wikariuszem generalnym archidiecezji mohylewskiej[1]. Więziony przez władze sowieckie w latach 1923-1925 w łagrach koło Archangielska. 13 sierpnia 1926 mianowany biskupem tytularnym Dionysiana i konsekrowany na biskupa pomocniczego mohylewskiego[4] oraz administratora apostolskiego Leningradu. Uwięziony ponownie w 1930, został skazany na 10 lat zesłania na Syberię w okolicach Bracka[1], w kraju Buriatów nad rzeką Angarą[5] zwolniony w wyniku starań rządu polskiego ze względu na zły stan zdrowia w 1934. W kwietniu 1934 przybył do Polski i zamieszkał w Warszawie[2]. Ciężko chory przebywał w lecznicy (sanatorium) sióstr Elżbietanek[3]. Zmarł tamże 17 stycznia 1935 w wyniku wycieńczenia organizmu[2][3][6]. Pierwotnie został pochowany w podziemiach katedry warszawskiej[3][6]. Później szczątki przeniesiono do grobowca biskupów pomocniczych warszawskich na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 11-3-2/3)[5][7].
Odznaczenie i upamiętnienie
- Order Świętej Anny III klasy
- Tablica poświęcona biskupowi na ścianie kościoła św. Stanisława w Petersburgu odsłonięta w 2000
- Tablica poświęcona biskupowi na ścianie Domu Kierbedzia (ul. Kiryłowska) w Petersburgu z 2006[1]
Przypisy
- ↑ a b c d e f Dembowska A., 2011: Polacy na północy Rosji. Strony: 40-42. Wyd. IPK Wiesti, Sankt Petersburg.
- ↑ a b c d e f g Marcin Szkopowski. Ś. p. ks. biskup Malecki. „Kurier Warszawski”. Nr 17, s. 8, 17 stycznia 1935.
- ↑ a b c d e Zgon biskupa męczennika. „Rycerz Niepokalanej”. Nr 3, s. 89, 1935.
- ↑ Bishop Anton Malecki [Catholic-Hierarchy], www.catholic-hierarchy.org [dostęp 2017-11-21] (ang.).
- ↑ a b Zenowiusz Ponarski, Rzecz o Danucie Sadkowskiej, s. 127 [w:] "Znad Wilii", nr 3(44), Wilno 2012
- ↑ a b Antoni Malecki. Nekrolog. „Kurier Warszawski”. Nr 18, s. 9, 18 stycznia 1935.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: BISKUPI POMOCNICZY WARSZAWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2018-07-02].
Bibliografia
- Franciszek Rutkowski: Biskup Antoni Malecki: 1861-1935. Warszawskie Zakl. graficzne, 1936.
- Catholicmartyrs.org
- Catholic-Hierarchy
Media użyte na tej stronie
Baretka Orderu św. Anny.
Grób biskupów warszawskich: bpa Władysława Szcześniaka, bpa Karola Niemiry, bpa Władysława Miziołka, abpa Bronisława Dąbrowskiego oraz administratora apostolskiego Leningradu bpa Antoniego Maleckiego i nuncjusza apostolskiego abpa Mariana Olesia, Cmentarz Powązkowski w Warszawie, 14 maja 2008.