Antoni Maria Claret

Święty
Antoni Maria Claret

arcybiskup
Data i miejsce urodzenia	23 grudnia 1807 Sallent
Data i miejsce śmierci	24 października 1870 Narbonne
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	25 lutego 1934 Rzym przez Piusa XI
Kanonizacja	7 maja 1950 Rzym przez Piusa XII
Wspomnienie	24 października
Atrybuty	kostur, otwarta księga
Patron	kupców, tkaczy
Szczególne miejsca kultu	Vic

Antoni Maria Claret i Clarà (hiszp. Antonio María Claret y Clarà; ur. 23 grudnia 1807 w Sallent w Katalonii, zm. 24 października 1870 w Narbonne) – święty Kościoła katolickiego.

Od 12. do 17. roku życia pracował jako tkacz w warsztacie swego ojca, potem udał się do Barcelony, by uczyć się w szkole handlowej i założyć własne przedsiębiorstwo. Wstąpił do seminarium w Vic w 1829 roku, a w dniu 13 czerwca 1835 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Otrzymał beneficjum w rodzinnej parafii, jednak jego prawdziwym pragnieniem była działalność misjonarska. W 1839 roku udał się do Rzymu, zamierzając wstąpić do jezuickiego nowicjatu, nie pozostał w nim jednak ze względu na zły stan zdrowia. Zamiast tego, powrócił do kraju i poświęcił się działalności ewangelizacyjnej w Katalonii, wygłaszał kazania i publikował książki religijne przeznaczone przede wszystkim dla ludu. Założył w 1849 roku Zgromadzenie Misjonarzy Synów Niepokalanego Serca Błogosławionej Maryi Dziewicy (klaretynów). W 1850 r. został mianowany przez papieża Piusa IX arcybiskupem Santiago de Cuba, gdzie rozpoczął pracę w rok później od rekolekcji dla kapłanów i podjęcia misji ludowych. W 1855 roku wraz z Matką Maria Antonią Paris założył zgromadzenie Sióstr Maryi Niepokalanej Misjonarek Klaretynek.

Czterokrotnie dokonywano na niego zamachów, a po tym, jak został poważnie ranny (1856), został mianowany spowiednikiem królowej Izabeli II, powrócił do Madrytu i został arcybiskupem tytularnym Traianopolis in Rhodope. Po wybuchu rewolucji w 1868 r. podobnie jak królowa udał się na wygnanie. Brał udział w pierwszym soborze watykańskim, broniąc dogmatu o nieomylności papieża.

Patronował powstaniu żeńskiego zgromadzenia „Instytutu Apostolskiego Maryi Niepokalanej” i założył Akademię św. Michała (1858). Zmarł zmożony chorobą w czasie, gdy przebywał w klasztorze Fontfroide. Translacji relikwii dokonano dwadzieścia siedem lat później do Vic.

Beatyfikował go papież Pius XI w dniu 25 lutego 1934 roku, a kanonizował go papież Pius XII w dniu 7 maja 1950 roku. Jego wspomnienie obchodzi się w rocznicę śmierci (24 października)^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 1: A-C. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 225-227. ISBN 83-7097-271-3.

Linki zewnętrzne

• Biografia na polskiej stronie klaretynów. klaretyni.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-31)].
• Informacje biograficzne na stronie Zgromadzenia Klaretynów (różne języki). claret.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-05)].