Antoni Mińkiewicz

Antoni Mińkiewicz

Data i miejsce urodzenia	16 września 1881 Łyczówka, gubernia wołyńska, Imperium Rosyjskie
Data śmierci	po 12 lipca 1920
Minister aprowizacji
Okres	od 17 listopada 1918 do 30 września 1919
Poprzednik	funkcja utworzona
Następca	Teodor Sobański (p.o.)
Odznaczenia

Antoni Mińkiewicz lub Minkiewicz^[1][2] (ur. 16 września 1881 w Łyczówce, zm. po 12 lipca 1920) – polski inżynier górnik, działacz społeczny, minister.

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej. Absolwent I Gimnazjum w Żytomierzu. Wstąpił na studia na Uniwersytet Kijowski, z którego został usunięty za udział w polskich organizacjach młodzieżowych i udział w patriotycznej manifestacji. Następnie studiował w Akademii Górniczej w Leoben.

Pracował jako inżynier górniczy w Kopalni „Józef” na Starym Olkuszu. Jako prezes Komitetu Ratunkowego w Olkuszu przyczynił się m.in. do utworzenia w 1916 polskiego Gimnazjum im. Króla Kazimierza Wielkiego, oddziału Polskiego Towarzystwa Turystycznego i dwutygodnika Kronika Powiatu Olkuskiego.

W okresie od 23 października 1918 do 4 listopada 1918 i od 17 listopada 1918 do 30 września 1919 był ministrem aprowizacji w rządach Józefa Świeżyńskiego, Jędrzeja Moraczewskiego i Ignacego Jana Paderewskiego.

Od 17 stycznia 1920 był naczelnym komisarzem Zarządu Cywilnego Ziem Wołynia i Frontu Podolskiego. 12 lipca 1920 wracał pociągiem z Płoskirowa do Krzemieńca z rozmów z Symonem Petlurą dotyczących współpracy polsko-ukraińskiej. Pociąg został zaatakowany przez kawalerzystów Armii Konnej Budionnego pod Czarnym Ostrowem na trasie Płoskirów - Wołoczyska, a Mińkiewicz zaginął w czasie ataku^[1] – prawdopodobnie dostał się do niewoli lub zginął^[2].

Dekretem Naczelnika Państwa z 29 grudnia 1921 został odznaczony Orderem Odrodzenia Polski klasy III – w uznaniu zasług położonych dla Rzeczypospolitej Polskiej w dziedzinie działalności społecznej i państwowej^[3][4].

Od 1989 roku jest patronem Muzeum Regionalnego PTTK w Olkuszu.

Przypisy

Bibliografia

• „Kto był kim w II Rzeczypospolitej”, pod red. prof. Jacka. M. Majchrowskiego. Warszawa 1994. wyd I, s. 56.