Antoni Milwid
| Data i miejsce urodzenia | ok. 1755 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | 24 grudnia 1837 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Antoni Milwid także Mielwid, Melwid, Milewicz (ur. ok. 1755 w Stawiankach k. Wiłkomierza na Litwie, zm. 24 grudnia 1837 w Czerwińsku nad Wisłą)[1] – polski kompozytor, organista i kapelmistrz.
Życiorys
Był członkiem i prawdopodobnie kapelmistrzem kapeli kościelnej przy klasztorze Kanoników Regularnych Laterańskich w Czerwińsku nad Wisłą. Brak danych o jego życiu. Możliwe, że był nauczycielem Józefa Kazimierza Piotrowskiego (1817–1873), organisty i kompozytora działającego w Kościele Wizytek w Warszawie. Zdaniem niektórych muzykologów[a] Milwid jest tożsamy z Antonim Milewiczem[2].
Twórczość
Komponował głównie dla kapeli kościelnej utwory na głosy solowe z towarzyszeniem orkiestry[3]. Jego muzyka ma niezwykle liryczny charakter[1]. Można w niej też wyraźnie dostrzec elementy narodowościowe, głównie w postaci linii melodycznych zaczerpniętych z polskich tańców (polonez, mazurek), kolęd i tradycyjnych pieśni kościelnych[1]. Jego muzyka sakralna ma cechy charakterystyczne dla barokowego stylu neapolitańskiego z elementami stylistyki klasycystycznej[1][3]. W kantacie Semper mi Jesu stosuje techniki typowo barokowe, ale już w cyklu dwunastu kantat Sub tuum praesidium pojawiają się elementy wczesnoklasycystyczne, najwyraźniej pod wpływem formy sonatowej. Elementy te występują również w mszach Milwida i są zintegrowane ze stylem galant[1].
W zbiorach archiwum i biblioteki klasztoru w Czerwińsku nad Wisłą (obecnie księży salezjanów) zachowało się 11 utworów religijnych sygnowanych nazwiskiem Milwida oraz 10 prawdopodobnie pisanych jego ręką. Utwory te często są mu przypisywane, głównie ze względu na zastosowanie charakterystycznej obsady. W większości kompozycje te zachowały się w stanie niekompletnym, często bez stron tytułowych[2].
Kompozycje
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2]}
Utwory świeckie
Utwory religijne
- Aria in C De Nomine Jesu „Semper mi Jesu” na sopran, skrzypce i organy
- Litania in C na sopran, bas, 2 skrzypiec, klarnet, 2 rogi i organy
- 7 mszy
- 4 Missae in Dis na sopran, bas, 2 skrzypiec, 2 klarnety, 2 rogi i organy
- Missa in D na sopran, bas, 2 skrzypiec, klarnet, 2 rogi i organy
- Missa in D na sopran, bas, 2 skrzypiec, 2 klarnety, 2 clarini i organy
- Missa in D na sopran, bas, 2 skrzypiec, 2 klarnety, 2 clarini i organy (zach. we fragmentach)
- cykl 12 kantat Sub tuum praesidium na sopran, bas, 2 skrzypiec, flet, klarnet i organy
- Vespere in D na sopran, bas, 2 skrzypiec, 2 klarnety, 2 rogi i organy (zach. we fragmentach)
Utwory religijne przypisywane Milwidowi
- 6 mszy
- 2 litanie
- Litania in F
- Litania de BVM in D)
- psalm Dixit Dominus
- offertorium O gloriosa virginum
Uwagi
- ↑ Taka jest opinia m.in. Tadeusza Maciejewskiego[2], Zygmunta Szweykowskiego[1] i Andrzeja Chodkowskiego[3].
- ↑ Symfonia zaginiona, znana jedynie z opisu Aleksandra Polińskiego, który podał także jej tytuł Bieda ruska. Składała się ona z 4 części (Allegro, Dumka, Menuet, Finał). Była wykonana we Lwowie 26 października 1910, z okazji przypadającej w tym roku 100. rocznicy urodzin Fryderyka Chopina[2].
- ↑ Kompozycja przekomponowana przez Jana Krenza, który dokomponował pozostałe części i wydał jako A.M. – J. Krenz Sinfonia concertante per oboe et orchestra, Kraków, 1952[2].
Przypisy
Bibliografia
- Irena Stachel: Milwid, Mielwid, Melwid, Antoni. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 6: M część biograficzna. Kraków: PWM, 2000, s. 273–275. ISBN 83-224-0656-8. (pol.)
- Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.)
- Zygmunt M. Szweykowski: Milwid [Milewicz], Antoni. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. M. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.)
Linki zewnętrzne
- Antoni Milwid w AllMusic (ang.)
- Antoni Milwid w bazie Discogs.com (ang.)