Antoni Olcha

Antoni Olcha w latach 60.

Grób Antoniego Olchy na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Antoni Olcha (ur. 21 listopada 1914 w miejscowości Naprawa, zm. 24 listopada 1978 w Warszawie) – polski prozaik, poeta, reportażysta, autor sztuk scenicznych oraz dyplomata.

Życiorys

Ukończył studia na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Akademii Nauk Politycznych w Warszawie.

W 1933 ogłosił tomik poezji Z pod strzechy. W latach 1933–1936 był redaktorem miesięcznika „Wieś – Jej Pieśń” oraz „Nowa Wieś”. Brał udział w kampanii wrześniowej jako ochotnik. W latach 1939–1941 przebywał w Wilnie, gdzie był współpracownikiem dziennika „Prawda Wileńska”. W latach 1941–1943 mieszkał w Warszawie, a w latach 1943–1945 na Podhalu. W okresie od 1945 do 1947 był redaktorem naczelnym tygodnika „Chłopi” oraz kierownikiem Działu Rolnego Polskiej Agencji Prasowej. Następnie był redaktorem gazety „Rolnik Polski” (od 1952 „Gromada – Rolnik Polski”).

W latach 1973–1978 pełnił funkcję zastępcy ambasadora oraz radcy do spraw kultury Ambasady PRL w Belgradzie. W 1965 roku otrzymał nagrodę III stopnia Ministra Kultury i Sztuki. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 21B-6-28)^[1].

Twórczość

• Nowa Naprawa
• Zwierciadła
• Most nad urwiskiem
• We wsi podźwigniętej z popiołów
• Szumią dęby nad Iguassu
• Rok 1329
• Wiosenna ziemia
• Różne strony czasu
• Żywe ogniwa
• Kamień i skrzydło
• Oko delfina
• Wiktor
• Brazylijskie profile
• Ozga-Michalski
• Niepokój wiosennej zieleni
• Lustra potoku
• Centkiewiczowie
• Szczerbce, flety i kołacze
• Czas i słowo

Bibliografia

• Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939–1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.

Przypisy