Antoni Osiński

Antoni Osiński
Data urodzeniaok. 1720
Data śmierci1764
Zawód, zajęcierzeźbiarz

Antoni Osiński (ur. ok. 1720, zm. w 1764) – jeden z czołowych przedstawicieli tzw. lwowskiej rzeźby rokokowej. Pracował głównie w drewnie[1].

Dzieła
Львів. Площа Музейна 1. Статуї святих.jpg
Львів. Площа Музейна 1. Статуї святих (1).jpg
Монастир домініканців всередині..JPG
Церква Пресвятої Євхаристії . Львів (24).jpg
Sculpture DominicansChurch Lvov 2007.jpg
Zbaraż
Leżajsk
Leżajsk

Życiorys

Według Zbigniewa Hornunga, naukę rozpoczął zapewne w warsztacie Tomasza Huttera, a ukończył ją w Buczaczu przed rokiem 1750, gdzie był uczniem Jana Jerzego Pinzla[2]. Dr Paweł Freus twierdzi, że nie wiadomo, gdzie i u kogo pobierał nauki: nie jest wykluczone, że u Sebastiana Fesingera we Lwowie[1]. Wraz z Maciejem Millerem zapewne był szwagrem Piotra Polejowskiego[3]. Zdaniem Jana K. Ostrowskiego: Z. Hornung, w opozycji do poglądów Tadeusza Mańkowskiego, znaczną część najbardziej udanych prac Pinzla starał się przypisać Antoniemu Osińskiemu[4], oraz nic nie wskazuje na warsztatowe powiązanie z Pinzlem Osińskiego w kręgu lwowskim obiektów zabytków rzeźby lwowskiej o powtarzającej kompozycji, który obejmuje Lwów i pobliskie Hodowicę, Nawarię, Żyrawkę, Busk[5] i należy wyłączyć go z bezpośredniego kręgu Pinzla[6].

Prace

  • trzy ołtarze boczne (Niepokalanego Poczęcia, Św. Bernardyna ze Sieny i Św. Jacka) dla kościoła bernardynów w Leżajsku (1755-1758)
  • ołtarz główny i 10 bocznych oraz ambonę (w 1789 częściowo zniszczone przez pożar) dla kościoła bernardynów w Zbarażu (1757-1761)
  • "castrum doloris" kasztelana kijowskiego Nikodema Kazimierza Woronicza do kościoła karmelitów bosych we Lwowie (1762)

Przypisy

  1. ↑ a b Antoni Osiński. [dostęp 2016-12-13].
  2. ↑ Zbigniew Hornung, Osiński (Osieński) Antoni (ok.1720—ok.1770), s. 334.
  3. ↑ Zbigniew Hornung, Polejowski Piotr (zm. przed r. 1780) [w^] Polski Słownik Biograficzny, Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk — Łódź : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1982, t. XXVII/2, zeszyt 113, s. 291.
  4. ↑ Jan K. Ostrowski, Pinsel (Penzel, Pilse, Pilze, Pilznow, Pinzel, Pinzenl) Jan Jerzy [w] Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających (zmarłych przed 1966 r.). Malarze, rzeźbiarze, graficy, Bd. 7. Warszawa 2003, s. 197. [dostęp 2016-12-14]
  5. ↑ Jan K. Ostrowski, Z problematyki warsztatowej i atrybucyjnej rzeźby lwowskiej w. XVIII [w] Sztuka Kresów Wschodnich: materiały sesji naukowej, 1994, nr 1, s. 83-84. [dostęp 2016-12-14].
  6. ↑ Jan K. Ostrowski, Z problematyki warsztatowej i atrybucyjnej rzeźby lwowskiej w. XVIII, s. 85. [dostęp 2016-12-14].

Bibliografia

  • Zbigniew Hornung, Osiński (Osieński) Antoni (ok.1720—ok.1770) [w:] Polski Słownik Biograficzny, Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk 1979, t. XXIV, zeszyt 10…, s. 334-335.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Sculpture DominicansChurch Lvov 2007.jpg
Autor: Jost2211 (Jerzy Ostapczuk), Licencja: CC BY-SA 3.0
Rzeźby w kościele Dominikańskim
Lezajsk, obraz Matki Boskiej.jpg
Autor: Krzysztof Dudzik (User:ToSter), Licencja: CC BY-SA 3.0
Obraz Matki Boskiej w bazylice w Leżajsku
Zbaraz19.JPG
Autor: Tomasz Leśniowski, Licencja: CC BY-SA 3.0
Zbaraż, kościół oo. bernardynów
Leżajsk Monastery 10.JPG
Autor: myself (User:Piotrus), Licencja: CC BY-SA 3.0
Bernardine Monastery in Leżajsk, Poland.