Antoni Owsionka

Antoni Owsionka
Kazimierz
Ilustracja
major łączności major łączności
Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1892
Ślemień

Data i miejsce śmierci

4 sierpnia 1944
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1914–1934

Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa (powstanie warszawskie)

Późniejsza praca

Ministerstwo Poczt i Telegrafów

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Antoni Owsionka ps. „Kazimierz” (ur. 16 stycznia 1892 w Ślemieniu, zm. 4 sierpnia 1944 w Warszawie) – doktor praw, major łączności Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 16 stycznia 1892 w Ślemieniu[1]. Był synem Andrzeja (pracujący jako budnik kolejowy w Milczy)[1] i Marii (Marianny) z domu Habermann. W 1911 ukończył C. K. Gimnazjum Męskie w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Józef Dąbrowski, Edward Kielar, Aleksander Ślączka – późniejsze ofiary zbrodni katyńskiej; Julian Krzyżanowski, Kazimierz Niedzielski, Kazimierz Piech[2][3]. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. W latach 1919–1920 był szefem łączności 4 Dywizji Piechoty[4]. 9 września 1920 został zatwierdzony w stopniu kapitana z dniem 1 kwietnia 1920, „w Korpusie Wojsk Łączności, w grupie byłych Legionów Polskich”[5].

1 czerwca 1921 był „odkomenderowany” na studia w Krakowie, pozostając w ewidencji I batalionu zapasowego telegraficznego[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 25. lokatą w korpusie oficerów sądowych[7]. Po ukończeniu studiów został przeniesiony z korpusu oficerów łączności do korpusu oficerów sądowych. W 1923 pełnił służbę w Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr IV w Łodzi. W następnym roku został przeniesiony do Wojskowego Sądu Okręgowego Nr II w Lublinie[8]. 12 kwietnia 1927 awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 6. lokatą w korpusie oficerów sądowych. W 1928 pełnił służbę w Departamencie Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych[9], a w 1932 w Biurze Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych[10]. 9 kwietnia 1934 Prezydent RP mianował go sędzią orzekającym w wojskowych sądach okręgowych, a Minister Spraw Wojskowych przeniósł z dniem 1 kwietnia 1934 z dyspozycji szefa Departamentu Sprawiedliwości MSWojsk. do dyspozycji ministra poczt i telegrafów na okres sześciu miesięcy[11]. Następnie Minister Spraw Wojskowych przedłużył mu praktykę w Ministerstwie Poczt i Telegrafów o jeden miesiąc po czym przeniósł z dniem 31 października 1934 w stan spoczynku[12].

Praktykę odbył na stanowisku wicedyrektora Dyrekcji Okręgowej Poczt i Telegrafów w Warszawie. 1 grudnia 1934 został wyznaczony na stanowisko dyrektora Departamentu Poczty w Ministerstwie Poczt i Telegrafów[13]. Obowiązki dyrektora departamentu pełnił do września 1939.

Zginął w czasie Powstania Warszawskiego, jako członek Obywatelskiej Straży Bezpieczeństwa na terenie XXII Obwodu AK Żoliborz Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej.

Jego brat Jan (1890–1920), także był żołnierzem Legionów i Wojska Polskiego[14].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1905/1906 (zespół 7, sygn. 39). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 425.
  2. ↑ XXX. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1910/11. Sanok: Fundusz Naukowy, 1911, s. 41, 56.
  3. ↑ Absolwenci (pol.). 1losanok.pl. [dostęp 2013-07-23].
  4. ↑ Zbigniew Wiśniewski, Wojska łączności w latach 1914–1921, s. 78, 158 tu także występuje jako podporucznik „Owsianka”.
  5. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 22 września 1920 r., Nr 36, s. 844.
  6. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r., s. 359, 803. W spisie figuruje pod nazwiskiem „Owsianka”.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1083, 1092.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 977, 986.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 694.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 309, 432.
  11. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 7 czerwca 1934 r., Nr 11, s. 138, 178.
  12. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 22 grudnia 1934 r., Nr 14, s. 285, 287.
  13. ↑ Dziennik Poznański z 2 grudnia 1934 r., nr 277, s. 3.
  14. ↑ Żołnierze Niepodległości. Jan Owsionka. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-02].
  15. ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 2980 z 17 maja 1921 r. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 21, poz. 820
  16. ↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  17. ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za zasługi w służbie państwowej”.
  18. ↑ M.P. z 1930 r. nr 260, poz. 352 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.
  19. ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu administracji wojska”.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Antoni Owsionka.JPG
Antoni Owsionka jako dyrektor Departamentu Pocztowego Ministerstwa Poczt i Telegrafów (lata 1934-1939)
PL Epolet mjr.svg
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).