Antoni Pawłowski (generał)

Antoni Pawłowski

Data i miejsce urodzenia	1781 Tęgoborze
Data i miejsce śmierci	06 kwietnia 1859 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie, Wojsko Cesarstwa Rosyjskiego
Stanowiska	generał
Odznaczenia

Antoni Wincenty Pawłowski herbu Jastrzębiec (ur. 1781 w Tęgoborzu na ziemi sądeckiej, zm. 06 kwietnia 1859 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego, uczestnik powstania listopadowego, uczestnik wojen napoleońskich^[1].

Rodzina

Syn małżonków Anny i Franciszka Pawłowskich herbu Jastrzębiec^[2]. Ożeniony 02 października 1816 roku z Teklą Górską h. Bożawola^[3]. Mieli troje dzieci: Karolinę, Zygmunta i Antoniego. Synowie służyli w armii rosyjskiej.

Kariera wojskowa

W 1806 wstąpił jako kapral do 2 Pułku Piechoty. Po trzech miesiącach awansowany został do stopnia podporucznika, a po upływie kolejnego miesiąca - porucznika. Odbył kampanię mazurską w bitwie pod Serockiem. W 1807 w stopniu kapitana dowodził kompanią grenadierów. W 1809 jako dowódca batalionu walczył na wojnie z Austrią. W stopniu majora w 1812 odbył kampanię moskiewską w 17 Pułku Piechoty. Odznaczył się w bitwie nad Berezyną i podczas walk odwrotowych Napoleona. W latach 1813-1814 przeszedł szlak bojowy Armii Księstwa Warszawskiego.

Po powrocie do kraju został przyjęty do służby w Wojsku Polskim Królestwa Polskiego w stopniu podpułkownika. W 1817 pełnił służbę w Pułku 5 Piechoty Liniowej, a od 6 lutego 1818 do 1829, w stopniu pułkownika, dowodził Pułkiem 6 Piechoty Liniowej w Rawie Mazowieckiej. W 1829 w stopniu generała był dowódcą 3 Brygady, a w następny roku 2 Brygady 1 Dywizji Piechoty.

W powstaniu listopadowym 1831, od stycznia 1831 r. pełnił obowiązki inspektora piechoty rezerwowej, a potem komisarza zakładu ogólnego piechoty. Zdymisjonowany został we wrześniu tegoż roku. Po upadku powstania przeszedł do służby rosyjskiej i piastował stanowisko prezesa Dyrekcji Generalnej Szpitali. W latach 1834-1843 był dowódcą X Okręgu Straży Wewnętrznej (żandarmerii). Karierę zakończył na stanowisku naczelnika wojennego Guberni Mazowieckiej przechodząc w stan spoczynku w 1844 roku. Na emeryturze osiadł w Warszawie i tam zmarł.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Order św. Stanisława kl. 2

Miejsce spoczynku

Grób gen. Antoniego Wincentego Pawłowskiego i jego córki Karoliny Julianny Sophianos na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 25-1-17)^[4].

Przypisy

Bibliografia

• H.P. Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. Pruszków: AJAKS, 2001. ISBN 83-87103-81-0.
• Roczniki Wojskowe Królestwa Polskiego 1817-1830.