Antoni Plutyński

Antoni Plutyński (ur. 21 lutego 1885 w Krakowcu, zm. 29 marca 1960 w Warszawie) – polski historyk, badacz dziejów XIX wieku, ekonomista, absolwent Uniwersytetu Lwowskiego, uczeń Szymona Askenazego.

Był członkiem Ligi Narodowej w latach 1905-1914^[1].

Wybrane publikacje

• Walka na Górnym Śląsku, Lwów: skł. gł. w Tow. Wydawniczem we Lwowie 1905.
• (Antek Pluta pseud.), Moskale nie wrócą! (trzy rozmowy), Lublin 1915.
• Uwagi o naprawie Rzeczypospolitej, Warszawa: E. Wende 1923.
• Wypłacalność Niemiec a kraje rolnicze Europy, Warszawa: Księg. Rolnicza 1929.
• Polska na tle światowego kryzysu finansowego, Warszawa: "Przegląd Powszechny" 1932.
• Romana Dmowskiego Świat powojenny i Polska, Warszawa: Wydaw. "Przeglądu Politycznego" 1932.
• Upadek gospodarczy Prus Wschodnich, Poznań 1932.
• Bezdzietne Niemcy a Polska, Warszawa: Gebethner i Wolff 1933.
• The German paradox : a study of German political and economic life, with special consideration of the problem of East Prussia, London: Wishart 1933.
• Wielkie roboty publiczne : zarys planu finansowania i amortyzacji, Warszawa: Gebthner i Wolff 1935.
• Śląsk i Pomorze, Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy 1937.

Bibliografia

• Szklarska-Lohmannowa, Plutyński Antoni, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 26, Wrocław 1981, s. 760–762.

Przypisy