Antoni Pogłodowski

Antoni Pogłodowski

Antoni Pogłodowski podczas pożegnania jego osoby w Sanoku (październik 1911)
Starosta c. k. powiatu brzeskiego
Okres	od około 1895 do około 1898
Poprzednik	Edmund Romer
Następca	Władysław Junosza Gałecki
Starosta c. k. powiatu chrzanowskiego
Okres	od około 1898 do około 1900
Poprzednik	Zygmunt Rogoyski-Brochwicz
Następca	Edward Czermak
Starosta c. k. powiatu sanockiego
Okres	od około 1899 do października 1911
Poprzednik	Ferdynand Pawlikowski
Następca	Kazimierz Jaworczykowski
Starosta c. k. powiatu wadowickiego
Okres	od października 1911 do 1918
Poprzednik	Zdzisław Geppert
Odznaczenia

Antoni Pogłodowski z Przytyka^[a] – właściciel ziemski, urzędnik, radca C. K. Namiestnictwa, starosta powiatów galicyjskich, oficer.

Mieszkanie starosty Pogłodowskiego na zamku w Sanoku (1908)

Życiorys

Pochodził z rodu Pogłodowskich z Przytyka, nobilitowanego w Austro-Węgrzech w 1880^[1]. Na przełomie XIX i XX wieku posiadał majątki ziemskie Berehy Dolne, Berehy Górne^[2][3][4][5], Caryńskie (od 1894^[6])^{[7][8][9][10]}, Naściszne – Nasiczne^[11]. Jako właściciel powyższych dóbr ziemskich na przełomie XIX/XX wieku był uprawniony do wyboru posła do Rady Państwa^[12][13].

W C. K. Armii został mianowany podporucznikiem kawalerii w rezerwie z dniem 1 listopada 1881^[14]. Był przydzielony do 3 Galicyjskiego pułku ułanów w Łańcucie do około 1886/1887^{[15][16][17][18][19][20]}. Następnie, około 1888 został przeniesiony do C. K. Obrony Krajowej i zweryfikowany w stopniu podporucznika z dniem 1 listopada 1881 w korpusie oddziałów konnych^[21]. W tym charakterze był przydzielony w grupie nieaktywnych do pułku ułanów Obrony Krajowej Nr 1 w Kołomyi około 1888/1889^[22][23]. Około 1889 został awansowany na stopień porucznika z dniem 1 listopada 1888^[24]. Od tego czasu pozostawał z przydziałem do pułku ułanów Obrony Krajowej Nr 3 w Samborze do około 1899^[25]. Następnie od około 1899 do około 1903 przy przydzielony do pułku ułanów Obrony Krajowej Nr 4 (Olmütz) w stosunku ewidencji skierowany do służby w pospolitym ruszeniu^[26][27].

W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej wstąpił do służby państwowej. Początkowo był zatrudniony jako praktykant konceptowy C. K. Namiestnictwa od około 1880^[b][28], skąd około 1883 był skierowany do pracy w urzędzie starostwa powiatu jarosławskiego^[29], następnie pracował nadal w C. K. Namiestnictwie^[30], po czym od około 1888 był skierowany do pracy w urzędzie starostwa powiatu bocheńskiego^[31]. Następnie przy C. K. Namiestnictwie od około 1890 był koncepistą^[32], od około 1891 komisarzem powiatowym^[33], w tym charakterze około 1894 był skierowany do służby przy C. K. Ministerstwie Spraw Wewnętrznych^[6][34]. Od około 1895 około 1898 sprawował stanowisko starosty c. k. powiatu brzeskiego^[35]. W tym okresie pełnił funkcję przewodniczącego C. K. Rady Szkolnej Okręgowej w Brzesku^[36]. Od około 1898 do około 1900 urząd starosty c. k. powiatu chrzanowskiego^[37]. W tym czasie pełnił funkcję przewodniczącego C. K. Rady Szkolnej Okręgowej w Chrzanowie^[38][39]. Następnie od około 1899 pełnił urząd starosty c. k. powiatu sanockiego^{[40][c][41][42][43][44]}. Po objęcia stanowiska w Sanoku został mianowany 26 października 1900 przez cesarza Franciszka Józefa I radcą namiestnictwa we Lwowie^[45][46][47]. W okresie urzędowania w Sanoku był przewodniczącym tamtejszej C. K. Rady Szkolnej Okręgowej^[48]. W Sanoku udzielał się w działalności społecznej. Został członkiem założonej 11 stycznia 1903 w Sanoku pierwszej filii lwowskiego Towarzystwa Chowu Drobiu, Gołębi i Królików^[49]. Od 1904 do 1909 pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Upiększania Miasta Sanoka^[50][51][52], 30 kwietnia 1910 został wybrany wydziałowym TUMS^[53][54], po odejściu z Sanoka otrzymał tytuł członka honorowego TUMS^[55]. 28 stycznia 1905 został wybrany prezesem Towarzystwa Opieki nad Uwolnionymi Więźniami w Sanoku (wiceprezesem został prezes sądu obwodowego Kajetan Chyliński)^[56]. 8 lutego 1905 Rada gminy Bukowsko nadała K. Chylińskiemu i A. Pogłodowskiemu honorowe obywatelstwo gminy w uznaniu zasług przy budowie gmachu sądowego w Bukowsku^[57]. W 1910 otrzymał specjalne podziękowanie od C. K. Rady Szkolnej Krajowej za inicjatywę i wsparcie idei powstania parku im. Chopina na obszarze parku miejskiego w Sanoku, mającego służyć sprawie wychowania fizycznego młodzieży szkolnej^[58].

W październiku 1911 decyzją c. k. Namiestnika z upoważnienia ministra spraw wewnętrznych został przeniesiony ze stanowiska starosty c. k. powiatu sanockiego na urząd starosty c. k. powiatu wadowickiego^[59][60], który pełnił w kolejnych latach, również podczas I wojny światowej do 1918^[61][62][63]. Równolegle pełnił funkcję przewodniczącego C. K. Rady Szkolnej Okręgowej w Wadowicach^[64][65]. W tym czasie działał w Towarzystwie Upiększania Miasta Wadowic i Okolicy, przyczyniając się do rozwoju miejscowego parku w okresie I wojny^[66].

Odznaczenia

austro-węgierskie

• Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii (około 1900)^[26][62][63].
• Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (około 1900)^[26][62][63].
• Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (przed 1912)^[62][63].
• Odznaka Honorowa Czerwonego Krzyża II klasy z dekoracją wojenną (1917, za zasługi dla Stowarzyszenia „Czerwonego Krzyża” podczas wojny)^[67].

Uwagi

Przypisy