Antoni Rachwał

Antoni Rachwał
Data i miejsce urodzenia

1918
Bochnia

Data śmierci

28 czerwca 1992

Zawód, zajęcie

sędzia

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Antoni Rachwał (ur. 1918 w Bochni, zm. 28 czerwca 1992) – polski sędzia.

Życiorys

Urodził się 2 czerwca 1918 w Bochni[1][2]. Był synem Piotra (1884-1946, lekarz weterynarii) i Emilii z domu Markiewicz (1891-1954, nauczycielka)[1][3][4]. W wieku kilku lat przeprowadził się wraz z rodzicami do Przemyśla (jego ojciec objął w mieście posadę miejskiego lekarza weterynarii)[1]. Od 1929 mieszkał z rodziną w domu przy ul. Bema[1]. Po maturze za namową ojca podjął studia weterynaryjne, ale po roku porzucił je i w 1937 podjął studia prawa na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[1]. Zaliczył dwa lata, a kontynuację przerwał wybuch II wojny światowej[1]. Po wojnie w 1946 ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim[1]. W 1947 uzyskał aplikację sędziowską w Przemyślu[1]. Od tego czasu pracował w sądownictwie[1]. Wielokrotnie był delegowany w różne miejsca służbowe na obszarze województwa rzeszowskiego, np. do Krosna, Leska, Brzozowa, Kolbuszowej, Niska, Jarosławia[1]. Był sędzią Sądu Wojewódzkiego w Rzeszowie[1]. Od czasu powołania Sądu Wojewódzkiego w Przemyślu w 1975 pracował tam w charakterze sędziego penitencjarnego odpowiedzialnego za wykonanie kar[1].

Był członkiem Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Rzeszowie[1][5]. Bazując na tej działalności pisał rozprawy dotyczące zbrodni niemieckich na Podkarpaciu,w tym na ziemi przemyskiej i sanockiej oraz przygotowywał analogiczną publikację o ziemi lubaczowskiej[1]. Pracował też nad opracowaniem życiorysów prawników przemyskich do słownika biograficznego wybitnych przemyślan[1]. Był prezesem koła Zrzeszenia Prawników Polskich[1].

W 1978 został przewodniczącym Społecznego Komitetu Opieki nad Cmentarzami Przemyskimi, powołanego przy Towarzystwie Przyjaciół Przemyśla i Regionu, działającego pierwotnie aż do jego śmierci[6][7][8]. Działał w Towarzystwie Przyjaciół Nauk w Przemyślu, gdzie był członkiem Komisji Statutowej (1957), Sądu Koleżeńskiego (1957-1976) i przewodniczącym tegoż (1976-1979), wiceprezesem zarządu ds. naukowych (1979-1986), członkiem zarządu (1986-1992)[9][10].

Zmarł 28 czerwca 1992 i został pochowany na cmentarzu komunalnym na Zasaniu[2]. Był żonaty z Zofią (1924-1993)[11]. Miał syna[1][12].

Publikacje

Odznaczenia

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Zbigniew Wawszczak. Sędzia społecznik.... „Nowiny Rzeszowskie”. Nr 119, s. 5, 18-20 czerwca 1982. 
  2. a b Antoni Rachwał. cmentarzeprzemysl.pl. [dostęp 2022-06-14].
  3. Piotr Rachwał. cmentarzeprzemysl.pl. [dostęp 2022-06-14].
  4. Emilia Rachwał. cmentarzeprzemysl.pl. [dostęp 2022-06-14].
  5. Janusz Czarniecki: 100 LAT SĄDU OKRĘGOWEGO W PRZEMYŚLU. krioko.ora.rzeszow.pl. [dostęp 2022-06-14].
  6. Łukasz Solski: Przemyśl: od soboty do 1 listopada kwesta na ratowanie zabytków cmentarzy. przemysl.naszemiasto.pl, 2010-10-23. [dostęp 2022-06-14].
  7. KOSCiMPN – Sekcja TPPiR. tppir.przemysl.pl. [dostęp 2022-06-14].
  8. Wspólnie kwestujemy na ratowanie zabytków przemyskich cmentarzy. przemysl.pl, 2013-10-31. [dostęp 2022-06-14].
  9. Ewa Grin-Piszczek, Marcin Duma. Władze statutowe Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu w latach 1909–2012 – spisy. „Biuletyn Informacyjny Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu”. Nr 16, s. 84, 85, 86, 87, 88, 89, 90, 91, 92, 93, 2012. Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Przemyślu. 
  10. Ewa Grin-Piszczek, Marcin Duma: Władze statutowe Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu w latach 1909–2013. tpn.przemysl.pl. [dostęp 2022-06-14].
  11. Zofia Rachwał. cmentarzeprzemysl.pl. [dostęp 2022-06-14].
  12. Podziękowanie. „Nowiny”. Nr 142, s. 5, 22 lipca 1992. 
  13. Witold Szymczyk. Nowy cykl wydawniczy. „Nowiny”. Nr 69, s. 4, 26-27 marca 1977. 
  14. Zbigniew Wawszczak. Sędzia społecznik.... „Nowiny”. Nr 119, s. 5, 18-20 czerwca 1982. 
  15. Wierchy, Tom 61, 1996, s. 298.
  16. Wpisani do „Księgi zasłużonych dla województwa przemyskiego”. „Nowiny”. Nr 142, s. 2, 21-22 lipca 1982.