Antoni Rajkiewicz

Antoni Rajkiewicz

Data i miejsce urodzenia	11 czerwca 1922 Drużbice
Data śmierci	24 lipca 2021
Minister pracy, płac i spraw socjalnych
Okres	od 31 lipca 1981 do 9 października 1982
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Janusz Obodowski
Następca	Stanisław Ciosek
Odznaczenia

Antoni Marian Rajkiewicz (ur. 11 czerwca 1922 w Drużbicach, zm. 24 lipca 2021^[1]) – polski ekonomista i polityk, minister pracy, płac i spraw socjalnych (1981–1982).

Życiorys

W 1948 ukończył studia na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Łódzkiego. W 1954 obronił doktorat w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, a w 1962 – na tej samej uczelni – uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1969 został profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Warszawskiego, a od 1977 do 2012 był profesorem zwyczajnym UW w Instytucie Polityki Społecznej na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych. W latach 1959–1960 stypendysta Ford Foundation w Niemczech Zachodnich i w Szwajcarii.

W latach 1945–1946 należał do Polskiej Partii Robotniczej, a od 1950 do rozwiązania w 1990 – do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (według informatora Kto jest kim w Polsce^[2] do PPR należał w latach 1945–1948, a do PZPR – od 1948). W latach 1957–1962 członek Rady Ekonomicznej przy Prezesie Rady Ministrów, 1976–1980 członek Zespołu Doradców Naukowych I Sekretarza KC PZPR, 1986–1989 członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa. W 1980 roku uczestniczył w przygotowaniu Porozumień Sierpniowych w Gdańsku.

Od 31 lipca 1981 do 9 października 1982 był ministrem pracy, płac i spraw socjalnych w rządzie Wojciecha Jaruzelskiego. Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu po stronie partyjno-rządowej w podzespole do spraw stowarzyszeń i samorządu terytorialnego oraz w zespole do spraw gospodarki i polityki społecznej. Od 1982 do 1991 roku członek Kolegium Najwyższej Izby Kontroli.

Od 1957 do 1962 należał do Klubu Krzywego Koła, a w latach osiemdziesiątych do Grupy Dialogu Społecznego „Consensus”. 1974–1999 redaktor naczelny miesięcznika „Polityka Społeczna”. W 1995 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Helsińskiego. Od 1982 członek honorowy Towarzystwa Naukowego Płockiego, a od 1996 honorowy przewodniczący Komitetu Nauk o Pracy i Polityce Społecznej Polskiej Akademii Nauk. W 1954 wybrany na sekretarza Zarządu Głównego Związku Nauczycielstwa Polskiego, a w 1957 na wiceprezesa ZG ZNP^[3].

Był odznaczony^[4] Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą i Krzyżem Wielkim (1997)^[5] Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Srebrnym Krzyżem Zasługi (1955)^[6], Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[7], Medalem za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (1996)^[8] oraz Odznaką tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”.

Zmarł 24 lipca 2021 w wieku 99 lat. 30 lipca został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera II A 43-rząd 3-grób 13)^[9].

Przypisy

Bibliografia

• Polityka społeczna. Kontynuacja i zmiana. Z okazji Jubileuszu 90-lecia urodzin profesora Antoniego Rajkiewicza, Warszawa 2012, s. 317-322
• Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991