Antoni Süss

Antoni Süss
weteran powstania styczniowego
Ilustracja
Weterani powstania styczniowego (1939). Antoni Süss pierwszy z lewej, Mamert Wandalli, Walenty Milczarski siedzi Wiktor Malewski
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

1845
Janów Lwowski

Data śmierci

26 stycznia 1946

Przebieg służby
Główne wojny i bitwy

powstanie styczniowe

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości z Mieczami Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi II stopnia Krzyż Pamiątkowy 70-lecia Powstania Styczniowego

Antoni Süss, także Sühs lub Sühssa (ur. 1845 w Janowie Lwowskim, zm. 26 stycznia 1946) – powstaniec styczniowy, podporucznik weteran Wojska Polskiego. Obok Feliksa Bartczuka najdłużej żyjący powstaniec styczniowy.

Życiorys

Urodził się w 1845 w Janowie Lwowskim[1][2]. Brał udział w wyprawie Józefa Wysockiego na Wołyń, zakończoną klęską pod Radziwiłowem (2 lipca 1863).

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (1918) w okresie II Rzeczypospolitej został awansowany na stopień podporucznika weterana Wojska Polskiego. W niepodległej Polsce został odznaczony Krzyżem Powstańców 1863 r., Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Powstańców Górnośląskich, Krzyżem Siedemdziesięciolecia Powstania Styczniowego, Odznaką Korpusu Kadetów Nr 1 we Lwowie[2]. W 1932 zamieszkiwał w Janowie.

Przed 1939 był jednym z nielicznych weteranów powstania styczniowego, przebywających we Lwowie[3]. Po wybuchu II wojny światowej, agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 i nastaniu okupacji sowieckiej był nadal widywany w miejscach publicznych Lwowa, ubrany w mundur weterana z amarantowymi wyłogami[3].

Grób Antoniego Süssa na cmentarzu Rakowickim

Miał syna i córki, doczekał się wnuków, prawnuków i praprawnuków[2]. Zmarł po krótkiej chorobie 26 stycznia 1946[2][4]. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie 29 stycznia 1946 (kwatera Ra, zbiorowa mogiła powstańców styczniowych)[4].

Przypisy

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932, s. 920.
  2. ↑ a b c d Antoni Süss. Nekrolog. „Dziennik Polski”. Nr 353, s. 8, 27 stycznia 1946. 
  3. ↑ a b Jadwiga Cieczkiewicz, Józef Staśko. Lwowskie ciekawostki. „Biuletyn”. Nr 46, s. 24, Grudzień 1983. Koło Lwowian w Londynie. 
  4. ↑ a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Antoni Suss. rakowice.eu. [dostęp 2019-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-27)].

Bibliografia

  • Cmentarz Rakowicki w Krakowie, Warszawa 1988.

Media użyte na tej stronie

PL Epolet ppor.svg
Naramiennik podporucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Uroczystości w Krakowie z okazji rocznicy wymarszu Pierwszej Kompanii Kadrowej (1-P-3205-3).jpg
Weterani powstania styczniowego na dachu Pałacu Prasy. Siedzi Wiktor Malewski. Stoją od lewej: Antoni Suss, Mamert Wandali, Walenty Milczarski.
Grób Antoniego Sussa.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Antoniego Süssa na cmentarzu Rakowickim